#امام_حسین_ع_گودال_قتلگاه از تشنگی و زخم به جسمش توان نبود دورش به غیرِ لشگر آوازه خوان نبود از پشتِ سر به پشت سرش سنگ میزدند حتی برای ثانیه ای در امان نبود هربار گفت "واعطشا" سنگ و نیزه خورد این رسم میزبانیِّ از میهمان نبود تنگی جا و یک بدن و کوهی از سالح جایی برای آمدن دیگران نبود دردِ هزار و نهصد پنجاه زخم تیغ مانند درد زخم زبان سنان نبود افتاده بود زیر قدم های یک سپاه مردی که لایق قدمش آسمان نبود ای داد از مصیبت انگشتری که داد ای کاش سیدالشهدا مهربان نبود با یک لباس کهنه سوی قتلگاه رفت اما غروب بر تن پاکش همان نبود شاهی که سایه اش به سر کائنات بود روی تن بدون سرش سایبان نبود کنج تنور کوفه سرش بوی نان گرفت در شام، بوی نانِ سرش بود و نان نبود شعر از گروه #یا_مظلوم #منبرک_فاطمی @fatemi222

#امام_حسین_ع_گودال_قتلگاه #زبان_حال_حضرت_زینب_س کرب و بلا آتش به جان ماسوا انداخت این سوز نی را نای تو در نینوا انداخت ابری نبارید و نیامد کربلا تا که باریدنش را گردن چشمان ما انداخت از روی تل دیدم هوا شد تیره و تاریک وقتی سنان سرنیزه اش را بی هوا انداخت این نیزه برپهلو نشستن های در گودال ما را به یاد پهلوی خیرالنسا انداخت حالا ببین با صورت گل‌ها چه خواهد کرد دستی که روی صورت ات اینگونه جا انداخت لعنت به شمرو خنجر کندی که با تندی ما را پس از پنجاه سال از هم جدا انداخت انگار الآن آمده از علقمه، گودال بر سینه ی تو چکمه هایش رد پا انداخت با بد زبانی عقده اش خالی نشد تا که سررا گرفت و روبرویم به هوا انداخت اخنس همینکه از سرت عمامه ات را برد بین جنان، عمامه از سر مصطفی انداخت خشکی لب های تو قبل از مشعل خولی آتش میان خیمه ی آل عبا انداخت انگشترت را ساربان برده خبردارم انگشت را اما نفهمیدم کجا انداخت شعر از گروه #یا_مظلوم #منبرک_فاطمی @fatemi222

#امام_حسین_ع_گودال_قتلگاه پایین قتلگاه اگر شمر آب خورد بالای قتلگاه سنان هم شراب خورد بودند دیو و دد همه سیراب و یک غریب از فرط تشنگی چقدر پیچ و تاب خورد آبی نخورد بر لب خشکش چهار روز اما سه روز بر بدنش آفتاب خورد گرچه به جان حنجرش افتاد خنجری قتلش ولی ز قتل علی اکبر آب خورد تکیه به نیزه ای زد و هل من معین که گفت یک سنگ بی هوا به سرش در جواب خورد بیرون کشید از کمر خود سه شعبه را از بس به روی سینه ی او با شتاب خورد اسلام را شیوخ مسلمان نما زدند از پیر ها عصا سرِ کسب ثواب خورد غیر از هزار و نه صد و پنجاه زخم تیغ زخم زبان ز کوفی خانه خراب خورد خون گریه کرد بر سر نیزه سر حسین هر جا که سنگ بر سر و روی رباب خورد شعر از گروه #یا_مظلوم #منبرک_فاطمی @fatemi222

#امام_حسین_ع_مناجات_محرمی #ورود_به_ماه_محرم تا شنیدیم اشک ما بر زخم‌هایت مرهم است چشم ما از گریه مثل چشمه‌های زمزم است ما نمک‌گیر توأیم ای ساکن کرب و بلا رزقمان یک وعده اشک و وعده‌‌ی دیگر غم است روضه رفتم فکر دنیا را بگیری از سرم ای که گریه بر سرت سرّ نجات عالم است از حبيب بن مظاهر مى‌شود آموخت كه در مسير عاشقى یکبار جان‌دادن كم است قدمت اين روضه‌ها با قدمت خلقت يكى‌ست اولین نوکر که برده فیضِ روضه، آدم است پیرهن مشکی ما را مادرت اندازه کرد این سیاهی هدیه‌ی دخت رسول اکرم است مادرم چادر سیاهش را برای تکیه داد حال آنچه بر سرش کرده‌ست حکمش پرچم است باز هم پیراهنت می‌گردد آویزان ز عرش از همین حالا عزیزم حال ما هم درهم است دشمنت رفته ولی خورشید نیزه میزند زخم‌های تو فراوانند و اشک من کم است ** ای که هستی بطن کاف و ها و یا و عین و صاد نعل کاری کرد حتی ظاهرت هم مبهم است سروده گروه ادبی #یا_مظلوم https://eitaa.com/fatemi8