📜《اللَّهُمَّ إِلَيْكَ أَنَبْتُ فَتُبْ عَلَيَّ فَقَدْ أَرْعَبْتُ قُلُوبَ أَوْلِيَائِكَ وَ أَوْلَادِ بِنْتِ نَبِيِّكَ》 ♦️بار الها بسوى تو بازگشتم، توبه ام را بپذير كه من دلهاى دوستان تو و فرزندان دختر پيغمبر تو را لرزاندم. هنگامي که نزد امام(ع) رسيد با ناراحتی و پشيمانی گفت : جانم فدايت، اي فرزند رسول خدا(ص)، منم کسي که راه را بر تو بستم و سايه به سايه با تو آمده و از تو جدا نشدم و تو را در اين سرزمين پر آشوب نگه داشتم. به خدايي که هيچ معبودی جز او نيست، هرگز گمان نمی کردم اين قوم چنين رفتاری با تو داشته باشند و به حرفهايت گوش نکنند. به خدا قسم اگر می دانستم نمی پذيرند، درباره ات خطايی مرتکب نمی شدم. سپس گفت : 📜《أَنَا تَائِبٌ إِلَى اللَّهِ تَعَالَى! فَهَلْ تَرَى لِي مِنْ تَوْبَةٍ؟》 ♦️حال پشيمان و توبه کنان آمده ام، آيا توبه ام پذيرفته مي شود؟ حضرت اباعبدالله(ع) فرمود : آری، توبه ی تو پذیرفته است. حرّ گفت : 📜《فَإِذَا كُنْتُ أَوَّلَ مَنْ خَرَجَ عَلَيْكَ فَأْذَنْ لِي أَنْ أَكُونَ أَوَّلَ قَتِيلٍ بَيْنَ يَدَيْكَ لَعَلِّي أَكُونُ مِمَّنْ يُصَافِحُ جَدَّكَ مُحَمَّداً(ص) غَداً فِي الْقِيَامَةِ》 ♦️از اون جایی که من نخستين كسی بودم كه سر راه بر تو گرفتم، اجازه بفرما تا اوّلين شهيد راه تو باشم، شايد فرداى قيامت از افرادى باشم كه با جدّت محمّد(ص) مصافحه مى كنند. امام(ع) به او اجازه میدان رفتن داد و پس از آنکه به ميدان آمد، شروع به رجز خواندن كرد و جانانه جنگید. لشکریان یکی پس از دیگری به او حمله ور شدند، تا اینکه درگيرى شدّت گرفت. ساعاتى به همين گونه جنگيد، تا اینکه پياده نظام دشمن بر حرّ يورش بردند و حرّ به شهادت رساندند. هنگام شهادت حرّ، امام حسین(ع) به بالین او رسید. 📜《فَجَعَلَ يَمْسَحُ التُّرَابَ عَنْ وَجْهِهِ》 ♦️با دست مبارک خود، گَرد و غبار از صورت حرّ پاك مي كرد و مي فرمود : 📜《أَنْتَ الْحُرُّ كَمَا سَمَّتْكَ أُمُّكَ حُرّاً فِي الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ》 ♦️همچنان كه مادرت تو را ناميد واقعاً تو آزاد مردى، آزاد در دنيا و آخرت.(۲) {وَسَيَعْلَمُ الَّذِينَ ظَلَمُوا أَيَّ مُنْقَلَبٍ يَنْقَلِبُونَ} 📝شعر : گناهی از تمام کوه ها سنگین تر آوردم، عزیز فاطمه! بر درگه عفوت سر آوردم، من آن حُرَّم کز اول خویش را سدّ رهت کردم، تو را در این زمین بین هزاران لشکر آوردم، به جای دسته گل با دست خالی آمدم اما، دلی صد پاره تر از لاله های پرپر آوردم، نشد تا از فرات آب آورم از بهر اطفالت، ولی بر خنجر خشکیده ات چشم تر آوردم، غبارم کن، به بادم ده مرا، دور سرت گردان، فدایم کن که در میدان ایثارت سر آوردم، سرشک خجلت از چشمم چو باران بر زمین ریزد، زبان عذر خواهی بر علی اکبر آوردم، همین ساعت که بر من یک نظر از لطف افکندی، به خود بالدیم و مانند فطرس پر برآوردم، بده اذنم که خم گردم، ببوسم دست عباست، که روی عجز بر آن یادگار حیدر آوردم! 👤غلامرضا سازگار 📚منابع : ۱)الإرشاد شیخ مفید، ج۲، صص۷۸-۸۰ ۳)اللهوف ابن طاووس، صص۱۰۲-۱۰۳ 📍اشعارمداحی و مرثیه اهلبیت https://eitaa.com/fatemi8/100

شعر مداحی و مرثیه اهلبیت: روضه حر https://eitaa.com/fatemi8/505 توبه حر https://eitaa.com/fatemi8/504 اشعار حر کفش‌های رم پر از چین کرده بودم آمدم https://eitaa.com/fatemi8/507 سوارِ گمشده را از میان راه گرفتی https://eitaa.com/fatemi8/511

خدا وکیلی وضعیت ما بدتر است یا وضعیت حُر؟ مگر اولین کسی نبود که دل زینب را ریخت. خدا وکیلی. ‏آقایان حُر اشک زینب را ریخت ما یک عمر است برای زینب گریه می کنیم .حر را بخشیدند . چه جوری ‏خوشگل هم بخشیدند. انقدر قشنگ ، کفشهایش را کَند و انداخت گردنش . این یک تکه اش خیلی جالب ‏است. حر همین طور که سرش پایین بود و اسب زین واژگون و این حرفها که شنیدید و هزاران هزار بار هی ‏گاهی یادمان می رود و می خواهم یادتان بیاورم. یک وقت زیر چشمی دید ابی عبدالله پا پیاده و برهنه دارد می ‏آید .‏ چرا این جوری ؟ مهمان ما برهنه است ما کفش پا کنیم؟ آمد جلو ، شانه اش را گرفت آورد بالا. کفشها را ‏گذاشت جلویش. زین اسب را درست کرد ، شمشیر را درست کرد . گفت آقا هل لیَّ توبه ؟ من را می بخشی؟ ‏ارباب چه میگوید ؟ خندید و فرمود حالا ببخشم؟ اونموقع که اسبت را بردی آب بدهی ما آنموقع ‏بخشیدیمت . بیا که خوب آمدی.‏ ‏ اگر یک دریا گناهم کرده باشی حسین کسی را رد نمیکند. بیا. حسین به کسی نه نمیگوید . خیلی آقاست . ‏تازه امام حسین بنده ی خداست . این خداست انقدر مهربان است. بیخود نیست که سید بحرالعلوم را دیدم ‏چسبیده بود به ضریح امام حسین گریه میکرد میگفت : تو را به حق مادرت فاطمه از شمر نگذری ها؟ تو را ‏به حق مادرت زهرا از شمر نگذری ها با گریه، گفتم یعنی چی ؟ مرجع تقلید چرا اینجوری می گوید ؟ ‏شنیده بودید تاحالا بشنوید . تو حرم گفتم آقا چی داری می گویی؟ ما مقلد شماییم . مگر می شود امام حسین ‏از شمر بگذرد؟ می گوید تا این را گفتم عمامه اش را زد زمین. نشست رو زمین گفت تو هنوز حسین را ‏نشناختی . این قدر مهربان است می ترسم شمر هم بیاید عفوش را بگیرد.‏ نمی شناسی نمی دانی نمی دانی. ما بخشیدیمت. حضرت ابوالفضل هم پشت سر ابی عبدالله است. گفت آقا میشود ‏یک خواهش دیگر بکنم؟ حضرت فرمود بفرما حُر . گفت خیمه زینب کجاست؟ اینها را میخواهم با خودت ‏تطبیق بدهی. با خیمه ی زینب چکار داری؟ گفت آخه اولین کسی که اشک زینب را ریخت من بودم. ‏می خواهم بروم بگویم ببخشید غلط کردم. بی بی من را ببخش. حضرت فرمود دنبال عباسم برو. ابلفضل جلو . ‏حُر پشت سر ابلفضل ع . امد به خیمه ی بی بی رسید. حضرت فرمود خواهرم مهمان آوردم برایت . آمده ‏عذر خواهی کند. ‏ از شکاف خیمه با ابوالفضل صحبت می کردند حالا حر هم وایساده. حضرت فرمود که حسینم بخشیدش؟ گفت ‏بله ، بله خواهر . زینب صدای ناله اش بلند شد . مگر می شود کسی که حسین ببخشد زینب نبخشد؟ منم ‏بخشیدم. ‏ آقایان امام حسین نفرین کرده به حُر . نفرین کرده.‏ 📍اشعارمداحی و مرثیه اهلبیت https://eitaa.com/fatemi8/100

👆

🔹🔷《السَّلَامُ عَلَيكُمَا يَا قُرَّةَ عَينِ رَسُولِ اللَّه، أَيُّهَا القَتِيلَانِ بِأيدِى الأَشقِياءِ》🔷🔹 ✅وقتی امام حسین(ع) مکه را به قصد کوفه ترک کرد، در بین راه؛ 📋《وَ أَلْحَقَهُ عَبْدُاللَّهِ بْنُ جَعْفَرٍ بِابْنَيْهِ عَوْنٍ وَ مُحَمَّدٍ》 ♦️عبدالله شوهر حضرت زینب(س) دو فرزند خود به نام های عون و محمد را نزد امام حسین(ع) فرستاد.(۱) این دو تن از بنی هاشم بودند و در روز عاشورا تا زمانی که اصحاب بود، نوبت نبرد، به بنی هاشم نرسید. اما آخرين فرد از اصحاب که به شهادت رسید، شور و ولوله اى ميان جوانان بنی هاشم افتاد. همه از جا حركت كردند و آماده جان فشانی برای امامشان شدند. 📋《اِجتَمَعُوا يُوَدِّعُ بَعضُهُم بَعضَاً》 ♦️بنی هاشم جمع شدند و شروع كردند با يكديگر وداع كردن و خداحافظى كردن!(۲) اولین كسى كه از امام حسین(ع) كسب اجازه كرد، حضرت علی اکبر(ع) بود.(۳) بعد از شهادت حضرت علی اکبر(ع) سایر بنی هاشم، خدمت امام حسین(ع) رفته، و اذن میدان میگرفتن و عازم جنگ می شدند. علامه مجلسی نقل می کند که : محمّد بن عبدالله بن جعفر، بعد از اذن از امام(ع) پا به میدان گذاشت و چنین رجز خواند : 📋《نَشْکُو اِلَی اللَّهِ مِنَ الْعُدْوانِ قِتالَ قَوْمٍ فی الرَّدی عُمْیانِ قَدْ تَرَکُوا مَعالِمَ الْقُرآنِ وَ مُحْکَمَ التَّنْزیلِ وَ التِّبْیانِ》 ♦️به خداوند شکایت میکنم از دشمنی دشمنان، قوم ستمگری که کورکورانه به جنگ با ما برخاستهاند. نشانههای قرآنی را که محکم و مبیّن و آشکارکننده کفر و طغیان است را ترک کردند. محمد نبردی نمایان کرد، تا اینکه؛ عامر بن نَهشَل تمیمى، به محمّد حمله بُرد و او را کُشت.(۴) در زیارت الشهداء نام او آمده و قاتلش لعن شده است. 📋《السَّلَامُ عَلَی مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِاللَّهِ بْنِ جَعْفَرٍ الشَّاهِدِ مَکانَ أَبِیهِ وَ التَّالِی لِأَخِیهِ وَ وَاقِیهِ بِبَدَنِهِ لَعَنَ اللَّهُ قَاتِلَهُ عَامِرَ بْنَ نَهْشَلٍ التَّمِیمِیّ》 ♦️سلام بر محمد بن عبدالله بن جعفر، شهیدی به جای پدرش و همانندی برای برادر شهیدش، كه با پیكر خویش از او نگهداری می‌كرد، خداوند قاتل او عامر بن نهشل تمیمی را لعنت كند.(۵) پس از محمّد برادرش عَون به میدان آمد، در حالى که او نیز چنین رجز مى خواند : 📋《اِن تُنْکِرُونی فَاَنَا بنُ جَعْفَرٍ شَهیدُ صِدْقٍ فِی الْجَنانِ اَزْهَر یَطیرُ فیها بِجَناحٍ اَخْضَرٍ کَفی بِهذا شَرَفاً فی الْمَعْشَرِ》 ♦️اگر مرا نمى شناسید، من فرزند جعفرم! شهید راستى، شکُفته در باغ بهشت، پرواز کننده در آن جا با دو بال سبز! و این، براى شرافت در میان مردم، بس است! عون دلاورانه جنگید، تا اینکه توسط عبدالله بن قُطْبه کشته شد.(۶) در زیارت ناحیه درباره عون چنین آمده است : 📋《السَّلَامُ عَلَی عَوْنِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ جَعْفَرٍ الطَّیارِ فِی الْجِنَانِ حَلِیفِ الْإِیمَانِ وَ مُنَازِلِ الْأَقْرَانِ النَّاصِحِ لِلرَّحْمَنِ التَّالِی لِلْمَثَانِی وَ الْقُرْآنِ لَعَنَ اللَّهُ قَاتِلَهُ عَبْدَ اللَّهِ بْنَ قُطْبَةَ النَّبْهَانِی》 ♦️سلام بر عون بن عبدالله بن جعفر طیار، در بهشت‌های پرنعمت، هم پیمان ایمان و متعهد به آن، پیكارگر با هماوردان، نصیحت كننده به خاطر رحمان، و تلاوت كنندۀ سورۀ حمد و قرآن، خدا قاتل او عبدالله بن قطبه نبهانی را لعنت كند.(۷) خوارزمی نقل می کند که؛ که از فرزندان عبدالله؛ عون، محمد در طفّ به شهادت رسیدند و سرهایشان به شام فرستاده شد و یزید آنها را با سرهاى ديگر بالاى درِ قصر آويخت و بدنهای مطهرشان در کربلا به خاک سپرده شد.(۸) نقله وقتی امام حسین(ع) فرزندان زینب(س) را به خیمه آورد، زینب(س) از خیمه بیرون نیامد، ولی در مورد شهادت علی اکبر(ع) آمده است که؛ زینب کبری(س) شتابان، از خیمه بیرون دوید و ندا داد : 📋《یا اُخَیّاه! وَابنَ اُخَیّاه!》 ♦️ای برادرم و فرزند برادرم! 📋《وَجَاءَت حَتَّی أکَبَّت عَلَیهِ》 ♦️آن گاه، آمد و خود را بر روی پیکر علی اکبر(ع) انداخت. امام حسین(ع) در این هنگام، خواهر را بلند کرد و به خیمه اش باز گردانْد و به جوانان خاندان خود، فرمان داد و فرمود : 📋《اِحمِلوا أخَاکُم》 ♦️برادرتان را بردارید!(۹) {وَسَيَعْلَمُ الَّذِينَ ظَلَمُوا أَيَّ مُنْقَلَبٍ يَنْقَلِبُونَ} 📝شعر : دوست دارم این دو گل را نذر چشمانت کنم بیش از این چیزی ندارم تا که احسانت کنم این دو کودک جای خود، من نیز قابل نیستم خاک پایت گردم و جان را به قربانت کنم من خجالت می کشم از خیمه ها آیم برون نیستم راضی که یک لحظه پریشانت کنم 👤تاج 📚منابع : ۱)الإرشاد شیخ مفید،ج۲، ص۶۸ ۲)بحارالانوار مجلسی، ج۴۵،ص۳۲ ۳)وقعه الطّف غَروّی، ص۲۴۱ ۴)بحارالانوار مجلسی، ج۴۵، ص۳۴ ۵_۷)اقبال الاعمال ابن طاووس،ص۵۷۷ ۶)المناقب ابن شهرآشوب، ج۴، ص۱۰۶ ۸)مقتل الحسین(ع) خوارزمی،ص۵۴ ۹)الارشاد شیخ مفید، ج۲،ص۱۰۷ https://eitaa.com/fatemi8/100

این شیر بچه های من از نسلِ حیدرند همزاد پاكی و كرم از خونِ جعفرند در اوج خویش اگر چه به طیار می رسند ای رُكنِ عشق من به شما سجده می برند رخصت دهید لشكرِ طاغوت و جبت را با ذكر یا علی مدد از پا در آورند در عشق رفته اند به دائی ماهشان آئینه های رزم علمدارِ لشكرند سوگند خورده اند كه قربانیت شوند من مطمئنم آبرویم را نمی برند شمشیر بسته، مستِ كفن، تشنه ی وصال بر جان خویش درد و بلای تو می خَرند سهمی مرا ز داغِ جگر گوشه ها دهید این دو امیدِ آبروی من به محشرند تا زیر كعبِ نیزه نیفتاده ام ز پا بگذار تا به پای تو از خویش بگذرند دغ می كنند معجر من جا به جا شود حساس و غیرتی به سرانجام مادرند اسباب خجلت است كریمانه كن قبول این دو ذبیح تحفه ی ناچیزِ خواهرند در ازدحامِ نیزه و شمشیرها اگر دیدی كه قطعه قطعه و در خون شناورند دلخوش نكن به یاوری خواهرانه ام پاها مرا ز خیمه برونم نمی برند شرمِ حضورِ خواهرِ خود را قبول كن قربانیانِ اصغرِ خود را قبول كن (علیرضا شریف) 📍اشعارمداحی و مرثیه اهلبیت https://eitaa.com/fatemi8/100

دو تا نهال دو تا سرو ایستاده شدند دو خوشه ی نرسیده دو جام باده شدند مقام زینب کبری ببین که این دو پسر فقط به خاطر مادر امامزاده شدند تمام آبروی باغبان همین دو گلند که در حفاظت از باغ استفاده شدند به داست دایی اگر چه سوار اسب شدند به دست نیزه و شمشیرها پیاده شدند کنار اکبر و قاسم میان دارالحرب دو طفل باعث تکمیل خانواده شدند پیام غربت زینب شدند آن روزی که سربریده نه چون نامه سرگشاده شدند اگر چه سوم شعبان نشد محرم شد به وقتش این دو به ارباب هدیه داده شدند حلال زاده به دائیش می رود آخر غریب وار اسیر حرام زاده شدند (سعید پاشازاده)

مقتل فرزندان زینب https://eitaa.com/fatemi8/1402

این شیر بچه‌های من از نسل حیدرن https://eitaa.com/fatemi8/1403

تو تا نهال دوتا سرو ایستاده شدند https://eitaa.com/fatemi8/1404

طفلان زینب https://eitaa.com/fatemi222/4143

شعر مداحی و مرثیه اهلبیت: مقتل فرزندان زینب https://eitaa.com/fatemi8/1402 این شیر بچه‌های من از نسل حیدرن https://eitaa.com/fatemi8/1403 تو تا نهال دوتا سرو ایستاده شدند https://eitaa.com/fatemi8/1404 طفلان زینب https://eitaa.com/fatemi222/4143 دید زینب چون به دشت کربلا https://eitaa.com/fatemi8/519