پس از نماز نقشه را می‌بینم و به عادت جمع می‌کنم تا به جاده بزنم؛ جاده‌ی بیاده‌ی موسم اربعین ام‌سال اما تمام شده است و من در انتهای آن در ابتدای شارع‌الرسول نجفم. چه می‌کنم؟ مبدأ حرم رضوی و معبر سومار و موعد عصر عاشوراء برای شروع پیاده‌روی موسم بعد را بررسی می‌کنم؛ چله‌ی حکمت...

آینده‌ی حرکت پیاده از خانه به عتبه بر دوش پاک‌ها و ترک‌ها است؛ این‌ها پیاده‌روی عمیق اربعین را تا عمق شبه‌قاره‌ی هند و ساحل اقیانوس آرام خواهند برد و آن‌ها تا عمق اروپای غربی و ساحل اقیانوس اطلس...

از سامرای عراق پیاده تا زینبیه‌ی سوریه رفته‌‌اند؛ یک کاروان از ناصریه. مسیر برگشت آن را از رأس‌الناقورة باید رفت، به بیروت به دمشق به تدمر به آل‌بوکمال به موصل به سامراء به کاظمیه به کربلاء به نجف...

پیاده از خانه به عتبه که می‌روی، پیاده از عتبه هم به خانه بر می‌گردی؟ می‌گفتم: نه، این قدرها حزب‌اللهی نیستم؛ و آن روایت‌های فضیلت بازگشت پیاده به خانه از عتبه ته ذهنم خلجان می‌کرد. تا این بار که پیاده از خانه به عتبه رفتم و پیاده از عتبه به خانه برگشتم؛ به خانه‌ی پدری، کوفه...

در نجف معاون فرهنگی دفتر حضرت ره‌بر میزبان ما بود؛ و دفتر در فاصله‌یی نزدیک از حرم، هم‌آن انتهای شارع‌الرسول بود. یکی از رفقاء می‌گفت: شیخ از هم‌آن ابتدای طلبه شدن عربی می‌خواند به این عزم که مجاور امیرالمؤمنین باشد؛ و رؤیایی که اکنون تعبیر شده بود‌‌‌...

پیاده‌روی اربعین یک مناسک عراقی نیست؛ بازه‌ی پایانی مناسک پیاده‌روی اربعین در عراق است...

پیاده‌روی و موکب‌داری چهل‌وهشتم سرپل گذار از خصوص اربعین به عموم بیاده در محیط ایران است...

ایستادن نهادهای مردمی بیاده در اربعین و وانهادن چهل‌وهشتم در ایران تا نیمه‌ی شعبان در عراق به نشستن نهادهای روایت در جنگ هشت‌ساله و نرفتن به معرکه‌های دیگر مقاومت می‌ماند؛ درست با هم‌آن عواقب...

موسم پیاده‌روی اربعین تنها یکی از موسم‌های بیاده به عتبات عراق و حجاز و شام و ایران است؛ و این روزها مشهورترین و معمول‌ترین آن‌ها...

به زودی باید عادت کنیم که هر آن جا که از عبارت اربعین استفاده کرده‌‌ییم از تعبیر بیاده استفاده کنیم...

از حرف‌هایش بر می‌آمد که میان عراق و سوریه در کار تجارت است؛ و تازه از حلب بر گشته بود. خانه‌ی میزبان آن شبم در محله‌ی البیاع بغ‌داد بود. سید اما به اصالت نجفی خود اصرار داشت. این را از بیانش هم می‌شد در یافت که به طور معمول جای واژه‌ی مشایة از بیادة استفاده می‌کرد...

بیاده یک سکو است؛ زیرساختی است که روساخت‌هایی چون پیاده‌روی اربعین و نیمه‌ی شعبان و عرفه و پیاده‌روی چهل‌وهشتم و پیاده‌روی جمکران و پیاده‌روی‌های هفته‌یی به عتبات عراق و حجاز و شام روی آن ساخت می‌یابد...