سال‌ها پیش قرار بود آخوند آن یکان آفندی در شمال حلب باشم و‌ نشد که به آن‌ها ملحق شوم.‌ صبح از حرم کاظمین که به مسجد رسیدیم هم‌آن‌ها را در شبستان مسجد دیدم که به ما ملحق شده بودند...

دود از کنده بلند می‌شود؛ جوان‌ها در آن توقف هم‌آهنگی جلوی مقر کتائب حزب‌الله عراق پایین ریخته بودند و پی آب و خنکی بودند و آن چند برادر رزمنده‌‌ی پیش‌کسوت آن فوج آفندی مدافع حرم با هم دعای کمیل شب جمعه‌شان را می‌خواندند...

می‌گوید: کسی پیام داده است که آرپی‌جی‌زن است و می‌خواهد او را به جنگ با اسرائیل ببریم. شوخی و جدی می‌گویم: بگویید قرار است مرکاوا بزنیم و آرپی‌جی به آن اثر ندارد و اگر کورنت می‌زند برویم...

طوفان بلاحدود، لفتح طریق القدس. شروع حرکت از خیابان فلسطین بغ‌داد به طرف مرز عراق و اردن در نقطه‌ی چاووش طربیل؛ ۲۷ مهر ۱۴۰۲...

در میانه‌ی راه بغ‌داد به طربیل از فلوجه رد می‌شویم. از ذهنم رد می‌شود که ارتش اشغال‌گر اسرائیل با ورود به غزه عاقبت به‌تری از ارتش اشغال‌گر امریکا ندارد که وارد فلوجه شد...

معادله‌ی ما ساده است: ارتش زره‌پوش اسرائیل اگر وارد غزه شود، دلیلی ندارد که ارتش بیاده‌ی اسلام وارد اردن نشود...

جنگ روی زمین است؛ و تنها راه زمینی رسیدن به کرانه‌ی باختری در فلسطین و مسجد اقصا از ایران، خاک اردن است. این یعنی مسلح کردن کرانه‌ی باختری و حرکت برای دست دادن به غزه و‌ الحاق در قدس، بی چسبیدن به مرز عراق و اردن و بی وارد شدن به اردن کمابیش نشد است...

این شب جمعه کاروان ما، طوفان بلا حدود لفتح طریق القدس، در میانه‌ی راه بغ‌داد به طربیل از کنار پای‌گاه عین‌الاسد رد شد. چه ساعت؟ نزدیک به ۱:۲۰...

مرجف‌های اجاره‌یی و مرجف‌های مجانی برای زدن جهاد و‌ مجاهدان و مجاهدت از دل ایران روی جبهه‌های عراق تا لبنان آتش می‌ریزند؛ منافقین ملت...

ایده‌ی حرکت به مرز عراق و اردن و چاووش کردن در طربیل از یک جمع کوچک طلبه در قم مقدسه شروع شد؛ این ایده در بغ‌داد توسط مجلس الوطنی للادیان نضج گرفت؛ کتائب حزب‌الله عراق عملیات میدانی آن در استان الانبار را به عهده گرفت؛ پای حرکت خطاب سرایاالسلام برای حرکت به مرزها منتشر شد...

اگر عربی می‌دانید و عازم طربیل استید، با رابط حرکت نجبای عراق برای حضور در صفر مرز عراق و اردن هم‌آهنگ شوید: +9647722772884

هنا طربیل...

اف‌سر ارشد، فرمان‌ده پایانه‌ی مرزی طربیل به جمع ما آمد. نگران بود که خودروهای سنگین بار فاسدشدنی دارند و نباید در کار مرز وقفه‌یی پیش آید. درست می‌گفت. ما اما نگران اجساد کودکان‌مان در غزه بودیم که زیر آوار حمله‌ی اسرائیل فاسد می‌شد و برای بیرون آوردن‌شان کسی نبود اگر بیلی بود...

این جا در غربی‌ترین نقطه‌ی عراق، طربیل، کسی غریبه نیست؛ عکس‌ها هم‌آن عکس‌ها است و شعارها هم‌آن شعارها: اتحداک: حریفت منم...

خودروهای سنگین کتائب حزب‌الله به پایانه‌ی مرزی طربیل می‌رسند و این طور از بارشان به نظر می‌رسد می‌خواهند یک‌چند روز این جا خیمه بزنند؛ نخستین موکب‌های راه قدس در نقطه‌ی چاووش طربیل...

راهیان قدس؛ حرکت مردمی روی جاده‌ی قدس به طرف نقطه‌ی چاووش ملی ایران اسلامی؛ جمعه، ۲۸ مهر ۱۴۰۲، کرمانشان...

انتقام سخت هم‌ این جا در صفر مرز عراق و اردن در نقطه‌ی چاووش طربیل ترجیع‌بند شعارهای شیعی و سنی است...

نماز جمعه را در صفر مرز طربیل پشت سر شیخ سنی می‌خوانیم و نماز عصر را پشت سر شیخ شیعی. بعدتر با آن‌ها و با شیوخ عشائر شیعی و سنی می‌ایستیم به عکس یادگاری...

عراقی‌ها دارند خیمه‌های بیاده‌شان را پشت مرز اردن برپا می‌کنند؛ ناهار هم فاصولیا دست‌مان دادند. این یعنی برنامه‌شان یک‌چند روز شب‌مانی است و به قول خودشان: خیام اعتصامات...

خیمه‌ی اعتصام چه است؟ انبوهی خیمه هم‌مطالبه کنار هم که یک‌چند روز بر پا استند. چه می‌کنند؟ قلیان می‌کشند، می‌خوابند، می‌خوانند، مشورت می‌کنند و در میدان به کار می‌زنند...

وحدت هن‌گامی شکل می‌گیرد که سنت مشترکی در کار باشد؛ و قدس هزار سال است سنت مشترک شیعی و سنی است...

شام موکب در طربیل کبه‌ بود و اندکی سیب‌زمینی. برای ما که یک هفته در بغ‌داد بادمجان و گوجه فرنگی می‌پختیم، تنوع لازمی بود...

عادت اعتصام آن است که افراد می‌آیند و اعلان موضع می‌کنند و می‌روند و جمعی متمرکز در خیمه‌های اعتصام می‌مانند. این جا پشت مرز اردن در طربیل عراق آن جریان منسجم کتائب حزب‌الله است و حرکت نجباء، و نه از خود آن سید که پری‌شب بیانیه خواند خبری شد و نه از نیروهایش در سرایاالسلام...

از صبح دی‌روز صف انبوهی از نیروهای ضدشورش عراق ورودی پایانه‌ی مرزی طربیل را مسدود کرده است. جریان رفت و آمد خودروها که عموم آن‌ها باری است ادامه دارد اما به ما اجازه‌ی نزدیک شدن به دهانه‌ی مرز را نمی‌دهند؛ حتا در این حد که به مسجد داخل پایانه برویم و نماز بخوانیم...

جمعیت پشت مرز بسی بیش از ظرفیت خیمه‌ها است و هوای بی‌آبان در شب سرد می‌شود. پنجاه نفر ایرانی بی‌جا را داریم خرد‌خرد به این خیمه و آن خیمه اضافه می‌کنیم، هر چند برخی از خود عراقی‌ها هم در محیط باز کنار آتش شب را به صبح می‌رسانند...