جنگ تمام نمی‌شود؛ تنها از شکلی به شکل دیگر دیگر می‌‌رود. جنگ شروع نمی‌شود...

فهم مشائی از جنگ پاره‌پاره و پله‌پله است. فهم صدرایی از جنگ شیب ممتد و پی‌وسته است...

صحبت سیدحسن که تمام شد چند نفر از فرزندان شهدای حزب‌الله با شعارنوشته‌یی پشت به جای‌گاه عکس می‌گرفتند. یکی‌شان با چفیه‌ی سفید و پیشانی‌بند سرخ هم‌سن مسیح می‌نمود. تمام که کردند، مادرش دست پسرک را گرفت و دوتایی در تنهایی از تالار خالی به طرف خانه رفتند. چیزی درونم خنج می‌کشید...

المقاومة الاسلامیة في العراق، طنین خوش‌آیندی دارد؛ المقاومة الاسلامیة في لبنان را به خاطر آدم می‌آورد که از دل أمل در آمد و بعدها حزب‌الله خوانده شد. دلم گرم است که این عنوان هم‌آن معنا را با آن فصائل ریز و درشت عراقی بدهد که جهاد را با دینار و رأی تاخت زده‌اند...

خبرنگار روزنامه‌ی قدس را در خط دوم روستای خیام دیدیم. با خودش پرچم حرم رضوی را آورده بود. رفقای حزب‌الله آن را روی شانه می‌گرفتند و دور خود می‌پیچیدند و تبرک می‌جستند، گویا که زره‌شان باشد...

جنگ آخر در فلسطین شروع نمی‌شود مگر آن که کرانه‌ی باختری ، مانند غزه، مسلح شده باشد. کرانه‌ی باختری مسلح نمی‌شود مگر آن که در اردن جاپا داشته باشیم. در اردن چاپا نداریم مگر آن که در طریبیل خیمه زده باشیم. در طریبیل خیمه نمی‌زنیم مگر آن که در استان الانبار کار جهادی کرده باشیم...

طوفان الاقصی نخستین جنگ ما با کیان موقت اسرائیل نبوده است، و این را همه می‌دانیم. آن چه باید بدانیم آن است که طوفان الاقصی جنگ آخر ما با کیان موقت اسرائیل نیز نیست...

‏از ضاحیه‌ی بیروت تا صفر مرز فلسطین اشغالی در جنوب لبنان شما حرکت حزب‌الله را نمی‌بینید؛ تنها ارتش لبنان در سیطره‌های جاده یا صلح‌بان‌های سازمان ملل در زره‌پوش‌هاشان را با لباس نظامی می‌بینید. ارتش حزب‌الله نه پن‌هان در مردم و روزمره‌ی آن‌ها که هم‌آن مردم و روزمره‌ی آن‌ها است...

تربیت ما مشائی است؛ اگر صدرایی بود که پی یک جنگ قلمبه نبودیم که در یک آن کلیدش را بزنیم و اسرائیل را نابود کند‌. جنگ‌آورهای صدرایی پی برداری نرم تا سختند که در روزمره‌ی جمهور مقاومت جاری است و به محو کیان موقت صهیونی منجر می‌شود...

محو اسرائیل یک نقطه در بیت‌المقدس یا تل‌ابیب نیست؛ یک مسیر است که از قم می‌گذرد و از نجف تا برسیم به قاهره و مدینه...

طی سال‌ها تلاش ما در ایران رسیدن به مرز طریبیل و شکستن مرز عراق و اردن برای رسیدن به فلسطین اشغالی بود.‌ ما زمینی به طریبیل رسیدیم اما مقاومت اسلامی عراق، هوایی و با موشک مرزهای شرقی و غربی اردن را شکست و حاشیه‌ی بحرالمیت را هدف قرار داد...

هفته‌ها در طریبیل منتظر حمله‌ی پهپادی امریکایی‌ها به اردوگاه‌ حرکت طوفان بلاحدود، پشت مرز عراق و اردن بودیم‌. صبح می‌گفت: پری‌روزها دو خودروی انتحاری داعش را در فاصله‌ی ربع ساعت از شمال اردوگاه گرفته‌اند که از سمت تنف به طرف خیمه‌های اردوگاه و پایانه‌ی مرزی می‌آمده‌اند...

وسط بی‌آبان‌های داعش‌خیز استان الانبار یادتان نبود که دور اردوگاه‌تان در طریبیل خندق بکنید تا انتحاری نخورید؟ می‌گویم: بیا روی زمین؛ سه روز طول کشید که تک خیمه‌ی ما آن جا بالا رفت و تا روز آخر یک در میان با بطری آب معدنی طهارت می‌گرفتیم...

مشکل داستان خواندن آن است که ارتباطت با واقعیت اتفاقی چون جنگ نامتقارن قطع می‌شود. هم‌این است که انتظار داری ره‌بر حرکت حزب‌الله جنگ در جنوب لبنان را کلاسیک و سینمایی اداره کند، و نمی‌کند و سرخورده می‌شوی...

پنج روز پیش حرکت حزب‌الله لبنان پای‌گاه مسکاف‌عام را زده بود و دی‌روز فلسطینی‌ها شهرک کریات شمونه را زده‌اند. شب در بام العدیسه زیر پای آن پای‌گاه و رو به آن شهرک نماز مغرب و عشاء خواندیم و حتا از خیر نماز غفیله هم نگذشتیم؛ پهپادهای صهیونی هم بی‌وقفه بالای سرمان زوزه می‌کشیدند...

درون تکیه‌ی نبطیه، هن‌گام سخن‌رانی سید حسن، هیچ شل‌حجابی ندیدم و حتا در حیاط آن. بیرون در خیابان یک‌چند نفر ناملتزم مستضعف دیده می‌شدند که هم‌آن‌ها هم با برهنه‌پوش‌های مقصر مستکبر بیروت فاصله‌شان فراوان بود؛ کسی به خرج مقاومت معصیت نمی‌کرد...

آن خانم به اجتماع خیابانی سخن‌رانی سید حسن آمده بود و حجاب سر نداشت. جلوتر که رفت چیزی سرش کرد. حرکت حزب‌الله پی حرکت دادن افراد به حجاب و در حجاب است و این بردار رشد برایش مهم‌ است، نه این که ایستار معصیت افراد را مانند برخی در ملت و دولت ایران پذیرفته باشد و صورتی‌بازی کند‌..

آفت کار امی در عالم اسلام هم‌این بینه‌ی ملی است، و پای ثابت این رویه بیرون از ایران هم‌این ایرانی‌ها است...

آن چه این روزها محور مقاومت خوانده می‌شود کمابیش یک ماهیت فراملی است تا این که امی شده باشد؛ هم‌این است که خود ایرانی‌ها از عراقی‌ها و سوری‌ها و لبنانی‌ها می‌خواهند تا راه رسیدن رزمنده‌های ایرانی به جبهه‌های امی را سد کنند...

سید، عرب اهوازی است اما شناس‌نامه‌ی عراقی هم دارد؛ صادره از العمارة. می‌گفت: در طریبیل به عنوان عراقی برابر دوربین رسانه‌ی ملی صحبت کردم و خبرنگار نپذیرفت که ایرانی‌ باشم. از ذهنم گذشت که انتظار زیادی است که سازمان جام‌جم با خروج از چنبره‌ی ملت درکی از امر امت هم داشته باشد...

پیش از هر مقایسه میان حرکت حزب‌الله لبنان و حکومت اسلامی ایران به خاطر بیاورید که وضعیت حرکت حزب‌الله لبنان مکی است و وضعیت حکومت اسلامی ایران، مدنی است...

مشکل معمول در عموم سپاه پاس‌داران و خصوص نیروی قدس هم‌این است که می‌پن‌دارند نهضت پنجاه سال است شروع شده است، و کمابیش اتصال و ادراک منقحی از هزار سال سنت شیعی و چند هزار سال سنت اسلامی آن ندارند...

جدای از گفت‌مان، ساده‌ترین کاری که سپاه پاس‌داران برای نیروهای محور مقاومت نمی‌کند بر آوردن گفتار است. هم‌این است که کمابیش همه‌شان در تبیین نسبت ملت|امت لکنت دارند، و تهش نمی‌فهمی که خود را نیروی ملی می‌دانند یا نیروی امی...

شما با نیروی قدسید؟ می‌گویم: ما نیروی قدس غیر انتفاعی استیم...

در رقابت هویتی شیعه با سنی با ترسا، فخامت نمادهای طائفه برای شیعیان لبنان مهم است. هم‌این است که آخوند پیاده کف خیابان‌های شهر برای‌شان غریب است. این می‌شود که یک‌دفعه وسط خیابان خط عابر پیاده می‌سازند تا رد بشوی؛ به هیچ ضربی هم زیر بار گرفتن حق تقدم نمی‌روند...

در جنگ اراده، رسانه پی‌وست رزم نیست، رسانه رسته‌ی رزم است...

پیش‌نماز مسجد ضرار مکی به هم‌آن دلیل در سیستان به حرکت حزب‌الله لبنان لگدپرانی می‌کند که برادر بزرگش در حجاز موشک‌های اسرائیل‌زن حرکت انصارالله یمن را ره‌گیری می‌کند؛ سر و ته کرباس تسنن صهیونی...

لگدپرانی و لجن‌خواری دستاربندهای سکولارمشرب مسجد صهیونی مکی در سیستان به مقا‌ومت مکتبی در لبنان اگر هم‌این یک نتیجه را داشته باشد که رفقای ما در ضاحیه از ایده‌ی ترجیح سنی سکولار کوتاه بیایند، قابل تحمل است...

قرارگاه‌بازی خرد و کلان تازه به نهضت رسیده‌ها اگر مرق و رمق حلقه‌های میانی امت در ایران را نگرفته بود، بعید نبود که المقاومة الاسلامیة بایران هم یک‌چند پهپاد سرگردان خرج مسجد صهیونی مکی در سیستان کند‌...