آخوندی که از خط اجتهاد به خط استحسان چپ کرده است بیان ولی نبی را عرفی می‌فهمد، بیان ولی وصی را عرفی می‌فهمد، و طبیعی است بیان ولی فقیه را هم عرفی بفهمد...

از آخوند عرفی بگریزید هم‌آن طور که از شیر گرسنه می‌گریزید...

شاقول آخوند پروانه‌یی عرف است و نه وحی...

باید قدردان این وزیر آن وزارت‌خانه‌ی ضاله‌ی گردش‌گری بود؛ این، اگر نبود سخت می‌شد توضیح داد که پاس‌دارهایی که سر از خط استحسان در می‌آورند و عرفی سپری می‌کنند، چه طاغوت‌های متفرعنی می‌شوند...

تنها پاس‌دار عرفی است که در پلشت بودن با آخوند عرفی هم‌شانه می‌شود...

عادت روزمره‌ی ما احتجاج شرعی با مراتب سپاه پاس‌داران انقلاب باید باشد؛ اگر نه چشم باز می‌کنیم و می‌بینیم این نهاد و آدم‌های آن جای خط اجتهاد روی خط استحسان در حال حرکتند...

معرکه‌ی مردمی جنگ احزاب حجاب به همه نشان می‌دهد که برابر جامعه‌ی مدنی ملحدین ایرانی، در تمام این سال‌ها چه قدر حلقه‌ی میانی واقعی در امت ساخته‌ییم و چه قدر حلقه‌ی میانی قلابی در ملت...

تمدن با خط مدنی ساخته می‌شود. تمدن‌سازی خط عسکری ندارد...

تفاوت چشم‌گیر روایت بستر با روایت سنگر از جنگ با عراق و حتا جنگ در سوریه آن است که در آن اولی احتجاج رزمنده‌ها و فرمان‌ده‌ها با هم را نمی‌خوانیم، گویا همه چیز با اجماع رفع و رجوع می‌شود...

فقاهت منهای ولایت منجر به حکم نمی‌شود و دست بالا خبر می‌دهد. در ولایت فقیه، ولایت و‌ فقاهت مساوق یک‌دیگرند. این یعنی: فقاهت منهای ولایت نشد است...

می‌گفت: در آن سفر اروپا به آن رفیقش اشکال کرده بودند: مگر مسلمان نیستی؟ پس در باش‌گاه شبانه چه می‌کنی؟ طرف برگشته بود و گفته بود: i am a happy moslem. به نظرم آمدم مسلمان شنگول برابرنهاد خوبی برای مذهبی صورتی است...

آن چه در ایران چادر لبنانی خوانده می‌شود این جا حجاب زینبی خوانده می‌شود، و کاربران مشخصی دارد.‌ عجیب‌ترین‌شان آن‌هایی بودند که آن شب در غذاخوری الجواد یک‌تکه قلیان می‌کشیدند و عجیب‌تر این یکی که در تاریکای شب محله‌ی غبیری روی دیوار، کلیشه‌ی تصویر حضرت روح‌الله را رنگ می‌پاشید...