مسأله‌ی ما اگر قدرت باشد فرقی نمی‌کند که چه کسی در خط مقدم بجنگد؟ اگر هویت باشد می‌دانیم که زمین‌گیر کردن نیروی ایرانی در عقبه به تدریج او را فرسوده خواهد کرد و در روز واقعه نه در جبهه‌ی جنگ سخت که در جبهه‌ی جنگ نرم نیز غائب خواهد بود. صحنه‌ی خموده‌ی جنگ احزاب حجاب را بنگرید...

جنگ سخت بسی نرم‌تر از آن است که به نظامی‌ها وا سپرده شود...

مهم‌ترین پرسشی که از یک رزمنده در جبهه و فرمان‌ده او عقبه باید پرسید هم‌ این است؟ معنا می‌سازد یا آدم می‌کشد...

به شهرک قریات‌ شمونه زیر پامان در جبل‌عامل اشاره می‌کند: بافت نخستین این شهرک صهیونی با یهودی‌های شرقی و از جمله ایرانی بوده است. دلم چرک می‌شود. آن یهودی ایرانی که پارسال در اسرائیل ساکن شده می‌تواند در غزه به روی مسلمان‌ها سلاح بکشد و ما ایرانی مسلمان در برابر او خلع سلاحیم...

کیان مؤقت اسرائیل نمونه‌ی نادری از این‌هم‌آنی قومیت، ملت، امت است. هم‌این است که ره‌یافت دو دولت تا همیشه رو هوا خواهد ماند...

هر چه ما روزاروز بر پررنگ کردن هویت ملی یکاهای جبهه‌ی مقا‌ومت از فلسطین تا لبنان تا سوریه تا عراق تا یمن اصرار داشته‌ییم، اصرار حریف بی‌رنگ کردن هویت ملی یهودی‌ها در کلان‌ اسرائیل است؛ امریکایی و آلمانی و اکراینی و عراقی و یمنی و ایرانی دوشادوش در ارتش صهیونی اسرائیل می‌جنگند...

آخر شب که جمع‌بندی می‌کنم ویر بازگشت و نسخی خانه به جانم می‌گیرد. چاره‌ی بسی چالش‌های امت در جنوب لیطانی نه در دل محله‌ی ضاحیه‌‌ی بیروت است و نه حتا پای ارتفاع سرخ‌حصار در طهران. مستقیم به قم مقدسه باید برگشت و از دل مدرسه‌ی فیضیه کار را باید از سر گرفت...

اصل ولایت فقیه یک مسأله‌ی کلامی است؛ فقه اکبر است. حد ولایت فقیه، که حسبه است یا مطلقه است، یک مسأله‌ی فقهی است؛ فقه اصغر. این یعنی هیچ فقیه مصطلح در فقه اصغر نه مخالفت با ولایت فقیه کرده است و نه می‌تواند مخالفت بکند...

تفاوت دین‌پژوه، فل‌سفه‌خوان، کارشناس، رسانه‌چی، کانال‌دار با فقیه هم‌این است که این‌ها فاقد ولایت شرعیند...

صحبت‌های توبه‌ی این معمم مدیر آن مؤسسه‌ی تمدن اسلامی را برایم فرستاده، باشد که ترک بر دارم. به دیوار خوردن این پیاده‌های فرزین شده و طاغوتی شدن این پستونشین‌ها طبیعی است؛ بسنده به مدرسی درس خواندن خواه‌ناخواه در میدان، طلبه را زمین‌گیر می‌کند. سنت گسسته از نهضت، بسمل بدعت است...

دنیای مدرن؟ دنیای ما که مدرن نیست. دنیای شما مدرن است؟ بروید ببینید که جا به ولایت طاغوت‌ تن داده‌یید...

آن جریان جوگیر جنگ‌ندیده‌یی که نبرد امی ما را تا پشت مرز ایران و عراق ملی روایت می‌کند، فاقد این ادراک راه‌بردی است که تاب‌آوری و‌ تلفات‌پذیری ما در عمق جبهه‌ی مقاومت تا مرز عراق و اردن و تا مرز سوریه و عراق و تا مرز لبنان و فلسطین را تضعیف می‌کند؛ مصائب میله‌گرایی...

حوزه در سویه‌هایی از الاهیات ممکن است لم یزرع بوده باشد، که است؛ آکادمی اما نسبت با الاهیات غیر ذی زرع است...

آکادمی مدرن سامانه‌ی بیعت و تبعیت و معیت با طاغوت(ها) است...

آدم بی‌صیرورت طبیعی است که این روزها صورت زیستش مدرن باشد...

عادت مشائی‌مشرب‌ها آن است که آدم‌ها را از روی ایستارشان موحد و مدرن می‌خوانند. موحد و مدرن بودن برای صدرایی‌حالت‌ها از روی پویارها است‌. یخرج الحي من المیت و یخرج المیت من الحي...

هم‌این داستان لباس اتاق عمل به ما می‌گوید دگوری‌های لجنی و مذهبی‌های صورتی به لخت شدن بسنده نخواهند کرد و پی لخت کردن هم خواهند آمد...

مذهبی صورتی متعبد نیست؛ مذهبی صورتی از سر اختیار معصیت می‌کند و به این مفتخر است. هم‌این است که هر جا پای عبودیت در کار باشد عصبانی است...

مذهبی صورتی مذهبش صوری است؛ صورت است، مقوا است...

آقازاده‌ها این جا هم می‌تازانند؛ مذهب و طائفه هم ندارد. آقازاده بودن در محیط سیاسی لبنان یک پیشه است.‌ آن چه موجب تسلای مردم است اما شهیدانی مانند عباس رعد و جهاد مغنیه است که از آقازاده بودن و بچه‌سردار بودن برای سبقت گرفتن در شهادت استفاده کرده‌اند...

می‌گویم: این که درون حرکت حزب‌الله انتخابات ندارید اذیت‌تان نمی‌کند؟ می‌گوید: نه؛ انتظار مردم آن است که شورای مرکزی هم‌واره سید حسن را ابقاء کنند. سید اگر نباشد ما هم یک چیزی می‌شویم لنگه‌ی امل...

معرکه‌ی جنگ احزاب حجاب از برهنه‌گردی کف دانش‌گاه تا برهنه‌گری کف بیمارستان به ما می‌گوید: ما با یک مشت فاسق و عاصی پارسی عادی طرف نیستیم و آن چه برابر ما صف کشیده است فاجر و جاحد و طاغی است؛ و دیر یا زود از تفسیق آن‌ها به تکفیرشان باید برویم...

تا پیش از آتش‌بس اول طوفان‌الاقصی که رفقای ایرانی و عراقی در طریبیل پشت مرز اردن بودند اشکال اول نهضت‌ستیزها هم‌این بود که از چه به جولان سوریه یا جنوب لبنان نمی‌روید؟ اکنون از جنوب لبنان پاسخ به این پرسش ساده است: تنها مسیر دست‌رسی ما به کرانه‌ی باختری در فلسطین، خاک اردن است...

باران‌های بیروت را دوست دارم؛ ساعت‌ها رگ‌بار می‌آید و رعد می‌زند و تمام نمی‌شود. وسطش اما کامم تلخ است؛ به رزمنده‌هایی در لبنان فکر می‌کنم که زیر هم‌این باران سیل‌آسا در سنگرند؛ به آواره‌هایی در فلسطین فکر می‌کنم که زیر هم‌این باران سیل‌آسا در خیمه‌اند...

هر چه ما اصرار بر ملی و فلسطینی تقریر کردن طوفان‌الاقصی داریم، حریف پی امی و جهانی کردن آن است. رئیس جمهور کیان مؤقت اسرائیل چه درست گفته است: این جنگ، تنها جنگ اسرائیل نیست، جنگ تمدن غرب برای حفظ ارزش‌های آن است...