ارادتی به سلاح ساچمه‌زن ندارم؛ دورزن و دقیق‌زن نیست. آن خانه‌ی روستایی در دل کوه‌ها آن قدر پرت بود که اگر کسی بالای سرم هم می‌آمد باز معلوم نبود صدا به جایی برسد. میزبان برای قوت قلب این را آورد و خودش رفت. نس‌کافه‌ی ویار صبح را پای تخت نهادم و حتا مسلحش نکردم و خوابیدم...

حمل سلاح در لبنان روی کاغذ مختص به ارتش است، اما در واقعیت طائفی این جا همه سلاح دارند. این دعوای خلع سلاح مقاومت هم بر سر سلاح سنگین حرکت حزب‌الله است و نه سلاح سبک. مشکل دولت لبنان و دیگر دولت‌ها آن است که از چه حرکت حزب‌الله چندمین قدرت موشکی و پهپادی دنیا است؟ و نباید باشد...

از عراق تا شام دولت توان حمایت از شیعه را ندارد و آن‌ها سلاح‌ خود را حفظ کرده‌اند و اگر نه دیگران آن‌ها را در جا خواهند درید. فکر می‌کنم که اگر دولت ما با هم‌این شیب منفی پشت مکتبی‌ها را برابر سکولارهای درنده‌ی ایرانی خالی کند، دیر یا زود سلاح‌ آن‌ها هم از گنجه‌ها در خواهد آمد...

آن که ام‌روز با حجاب شرعی مبارزه می‌کند، فردا با حکومت شرعی مبارزه خواهد کرد. آن که ام‌روز از دفاع از حجاب شرعی شانه خالی می‌کند، فردا از دفاع از حکومت شرعی شانه خالی خواهد کرد. تخم‌مرغ‌دزد، شترمرغ‌دزد می‌شود...

نسل تازه‌ی آخوندهای پروانه‌یی، که لانه‌شان شبکه‌های اجتماعی ایرانی است، شاید از نسل‌‌های پیش در محیط رایان و عیان که ضد انقلاب شناخته می‌شدند بسی خطرناک‌ترند. تلاش این جانمازآب‌کش‌های دستاربند استحاله‌ی معنای انقلاب از ماهیتی سخت و سرخ و راسخ به ماهیتی ژله‌یی و صورتی و چرک است...

جدای هادی، که خود طلبه است، هیچ آدم دانش‌گاه را روی خط و حتا پشت خط مقدم ندیده‌ام که این جنگ برایش محل مطالعه باشد. هادی را سفارت به عنوان خبرنگار می‌شناخت و من که توضیح می‌دادم چه گونه از معرکه، نظریه تولید می‌کنیم برای‌شان غریب بود. آکادمی ایرانی گسسته از معرکه‌های ایران است...

تفاوت نیروی ویژه با نیروی پیاده در نمره‌ی تیر یا تجهیزات نیست که کمابیش یکی است؛ تفاوت شیوه‌ی زیست آن‌ها در جنگ است. این سفر آن حرف فرمان‌ده گردان تکاور لشکر هفده در سوریه در گوشم زنگ می‌زند. تلاشم آن است که در جنوب رود لیطانی و شمال آن زیستار جمهور مقاومت و رزمنده‌ها را بفهمم...

خیل خبرنگارهای پروازی خسته شده‌اند و برگشته‌اند؛ جامعه‌شناس‌های پروازی که از اساس نیامدند. جنگ با اسرائیل هم‌آن طور که انتظارش می‌رفت فرسایشی شده است؛ تنها هم‌آن اندک آدم‌های پیاده مانده‌اند که سال‌ها پیش از جنگ مسأله‌شان مقا‌ومت بود و این مسأله، حین جنگ و پس از جنگ ادامه دارد...

فربهی مناسک اگر مصداقی داشته باشد هم‌این بدعت تبریک گفتن شب یلدا است. کدام نبی یا وصی این شب را تبرک کرده است؟ یا چه...

پای ثابت غرناله‌های این فیل‌سوف‌ها و فیل‌سوف‌های دین هم‌این است که از چه ما به قدر یک روضه‌خوان در اداره‌ی ایمان مردم سهم نداریم؟ ماه‌ها بی‌تفاوتی‌شان کف نسل‌کشی مسلمان‌ها در جنگ اسرائیل با غزه را که می‌بینم به مردم حق می‌دهم که برای تأملات روزهای صلح این‌ها تره هم خرد نکنند...

دانش‌گاه المعارف در حرکت حزب‌الله لبنان دانش‌گاه امام صادق ایران را به یاد می‌آورد و دانش‌گاه رضوان، دانشگاه امام حسین. با این همه درست مانند مسیر پل مدیریت و پل حکیمیه تا پل آهن‌چی، مسیر ضاحیه بیروت تا حاشیه‌ی رودخانه‌ی قم نیز بسی خط‌چین است و چهارچوب سنت‌مندی به چشم نمی‌آید...

به نظر می‌آید حرکت حزب‌الله لبنان پس از شیخ محمد تقی مصباح یزدی از یافتن نظریه‌پرداز زنده‌ی تازه‌یی در ایران ناامید است. این است که خود حضرت ره‌بر مصدر اول و آخر نظریه‌ی حرکت شده است، که شارح آن سید است. این بد نیست اگر مانند ایران به دست برادران به ولایت منفرد فقیه مبدل نشود...