رنج، زجر نیست‌. رنج درد معنادار است، زجر درد بی‌معنا است؛ درد پوچ. مناسک بیاده‌ی اربعین آکنده از رنج است و تهی از زجر...

دولت التقاط، یعنی هم‌این ترکیب غریب کارگزارـبرانداز که کف کارگروه‌های مجلس شورای ملی پی رأی اعتماد وزارت از نماینده‌های ملت آمده است...

این روزها ارکان هیأت‌ها هم‌این موعظه و روضه و لطمیه و سفره دانسته می‌شود. رکن پنجم هیأت به نظر بیاده است...

دسته‌ی عزای هیأت جهت می‌خواهد؛ درست‌ترین مسیر حرکت آن از تکیه تا عتبه است. این، هم‌آن بازتعریف دسته در بیاده است...

پیاده‌روی قاصر موسم اربعین، از خانه تا ابتدای جاده‌ی عتبات عراق و حجاز و شام؛ زیارت از دور صبح اربعین در نقطه‌ی چاووش، در انتهای دیوار شهر و روستا و ابتدای جاده‌ی کربلاء و قدس...

حرم جناب حر نقطه‌ی چاووش شهر کربلاء است؛ دروازه‌ی غربی شهر، در ابتدای جاده‌ی بیت‌المقدس. شریان‌ سرخ بیاده از عتبه‌ی کربلاء تا مسجد اقصی با شروع از تل زینبیه و خیمه‌گاه از کنار مزار حر شهید تا رطبه و طریبیل و عمان و تا کرانه‌ی باختری رود اردن در فلسطین می‌رود...

رنج‌آگاهی...

مناسک اربعین اختیار آگاهانه‌ی رنج است...

مناسک اربعین مواسات آگاهانه‌ی با حضرت حسین در اختیار رنج است...

مناسک اربعین شکاف بر آمده از هشت سال جنگ میان ایرانی‌ها و عراقی‌ها را هم آورد، درست هم‌آن طور که در حال هم آوردن شکاف میان عراقی‌ها و فلسطینی‌ها است...

إن مع العسر یسراً؛ تازه پس از سدها فرسنگ پیاده‌روی روی شریان‌های اربعین از دل ایران تا قلب عراق در می‌یابی که سختی هم‌آن آسانی است...

آدم‌هایی بودند که در مواسات با حضرت حسین پی سخت‌ترین عزاداری‌ بر مرگ سخت او بودند؛ و قمه می‌زدند. این سال‌ها اما پیاده‌ رفتن کامل از خانه به عتبه در صفر را یافته‌اند، که از قمه زدن در محرم بسی سخت‌تر است؛ آن آدم‌ها این روزها بر جاده‌های تفتیده‌ی بیاده‌اند...

اگر تندرویید هفدهم صفر و اگر کندرویید پانزدهم صفر، پیاده‌روی اربعین را از حرم امامین کاظمین بیاغازید. در مسیر مسجد مقدس براثا و مزار نائبان حضرت موعود را زیارت کنید و اگر توانستید مزار معروف کرخی و حتا آن اتاق حاج قاسم در جامع ام‌طبول را، و شب آخر در حرم طفلان مسلم بیتوته کنید...

ام‌سال از حرم امامین کاظمین به عتبه‌ی حسینیه پیاده بروید تا موسم اربعین سال بعد یک گام عقب‌تر بیایید و پیاده از مرز خس‌روی به بغ‌داد و کربلاء پیاده‌روی کنید و موسم بعدتر از تنگه‌ی مرصاد کرمانشان و موسم بعدتر پیاده از خانه، از طهران و قم و قزوین و ساری و مشهد، به عتبه‌ی‌ کربلاء...

مسیرة الأحرار راه‌پی‌مایی سالانه‌‌ی برائت در موسم اربعین، از حرم حضرت سیدالشهداء به طرف دروازه‌ی غربی کربلای معلا تا ابتدای جاده‌ی بیت‌المقدس. حرکت: عصر اربعین ۱۴۰۳، ساعت ۱۷، انتهای شارع القبله، ساحة الرایة، به طرف پل الضریبة و نقطه‌ی چاووش حرم حر شهید. راه قدس از کربلاء می‌گذرد...

آن چه اصلاح‌طلبی خوانده می‌شود و آن چه اصول‌گرایی خوانده می‌شود در موالات با کفار حربی مرزی با هم ندارند؛ ابطال‌طلبی منفعت‌طلب...

تابعیت دادن در ملت از امت، تابع بیعت است...

ابطال‌طلب‌های سکولار ایرانی را اگر ندیده بودیم داستان ناقه و جمل یا داستان نماز جمعه خواندن در چهارشنبه سخت باورمان می‌شد...

ابطال‌طلب‌های نهان‌روش ایرانی هم باور به فقاهت‌مداری و ولایت‌مداری دارند: ولایت فقیه به شرط چاقو...

برای بیانیه‌‌ی مطالبه‌ی طلبه‌ها برای انجام رزمایش موشکی راستی‌آزمای برجام از نماینده‌های مجلس امضای حمایت جمع می‌کردیم. یکی‌شان رفت و برگشت و گفت: بابابزرگ مخالف است. کد می‌داد. ما به حجت شرعی‌مان عمل می‌کردیم. آخر تابستان رفقای موشکی گفتند: بابابزرگ گفته که هفته‌ی دفاع بزنید...

این سکولارهای نهان‌روش ایرانی که به هوای یک مشت رأی، نگران ولایت‌مداری ما شده‌اند نمی‌دانند که ما با ولی فقیه صبح به صبح سر درس و وقت به وقت بیرون آن احتجاج شرعی می‌کنیم، و تا ایشان خطاب فصل ندهد هر کس بر حرف فقهی خویش است؟ یا چه...

از این‌ها که فرق مرز اعتباری و وطن ایمانی را در یک متن پارسی نمی‌فهمند انتظار دارید تفاوت لیفت و ساسپند در یک متن انگلیسی را بفهمند؟ یا چه...

مناسک پیاده‌روی اربعین طی دو دهه در شریان جنوبی خود از خرم‌شهر تا بصره تا ناصریه تا نجف تا کربلاء شکاف ایرانی | عراقی را هم آورد. دو دهه اگر در شریان شمالی از کرمانشان تا خس‌روی تا خانقین تا بغ‌داد تا کربلاء اگر وقت بگزاریم شکاف شیعی | سنی را هم می‌توان کم و کم‌تر کرد...

پیاده‌روی اربعین از مسیر کاظمیة به کربلاء ساده‌ترین راه تعدیل آن‌ شیعه‌ها است که خود را برائتی می‌خوانند؛ هن‌گامی که ناگزیر با زائرهای پیاده‌ی سنی هم‌گام می‌شوند و زیر خیمه هم‌شانه‌ نماز می‌خوانند و از دست موکب‌دارهای سنی چای می‌گیرند و شب در مضیف خانه‌ی آن‌ها بیتوته می‌کنند...

وطن به تعریف امت‌گراها قدمتش به حضرت آدم و ابراهیم و موسا و محمد می‌رسد؛ هم‌این است که مکه و مدینه و کوفه و کربلاء وطن ما است. آدم مگر در وطن نمازش را شکسته می‌خواند؟ یا چه...