از ایران، از شرکت آب، پیامک هش‌دار افت فشار و قطع آب به جهت عملیات اصلاحی برای فردا آمده است. نگران می‌شوم؛ آن را در آن حساب شبکه‌ی اجتماعی‌مان برای این زن می‌فرستم. ته دلم خالی می‌شود: آب باریکه‌ی غزه چند روز است که بی‌اصلاح قطع شده است؟ حسابش از دستم در رفته است...

طوفان بلا حدود؛ التجمع العام الشعبي علی الحدود العراقیة الاردنیة، طربیل...

ما که دانش‌جو‌ بودیم برای رسیدن به مرز عراق در خوزستان معطل یافتن کاروان راهیان نور بودیم. این چند روز این دانش‌جوها و طلبه‌ها یکان و چندگان کوله‌ به دوش از ایران تا دل محله‌های سنی‌نشین بغ‌داد می‌آیند و تازه می‌خواهند از این جا تا مرز اردن بروند...

ام‌شب سومین شبی است که می‌خواهم در گروه‌های رایان خان‌واده‌‌هامان برای این که نگران نباشند چیزی بنویسم و بگویم نائب زیارت شمایم، اما هنوز نتوانسته‌ام از اعظمیه تا کاظمیه بروم، و زیارت و نیابت کنم...

می‌گوید: می‌خواهم در طربیل زمین بخرم؛ می‌خواهد روی جاده‌ی قدس در نقطه‌ی چاووش عراق مسجد بسازد. ارتباطش با عشائر سنی اردنی را می‌دانم. می‌گویم: هم‌این جا از آن‌ها زن بگیر و چند سال بعد می‌آییم ببینیم رمه‌هایت چند برابر شده‌اند. جناب موسا هم از هم‌این بی‌آبان‌ها شروع کرد...

عازم اگر باشیم معطل مسئول اعزام نیستیم...

صبح با آن‌ها نقاطی که در عراق می‌شد اردوی جهادی دانش‌جویی برگزار کرد را مرور می‌کردیم. ظهر که شیخ یوسف پس از نماز داستان این مسجد را تعریف می‌کرد احساس کردم نقطه‌ی مورد نظرشان را یافته‌اند...

موج دوم حرکت طوفان بلاحدود صبح فردا پس از نماز صبح از بغ‌داد به طرف صفر مرز عراق و اردن در طربیل می‌رود. اگر عازم استید با این حساب در محیط ایتا دست بدهید: @S_R10110...

طوفان بلاحدود، لفتح طریق القدس؛ تجمع مردمی در صفر مرز عراق و اردن در نقطه‌ی چاووش طربیل؛ به روایت محمد مهدی فاطمی صدر؛ ۲۷ مهر ۱۴۰۲، بغ‌داد...

عصر سه نفری نشسته بودیم و در بالاخانه‌ی سبزآبی مسجد در باره‌ی شکستن مرز عراق و اردن به طرف فلسطین در طربیل بحث فقهی می‌کردیم. آن چه می‌ماند آن بود که آیا عشائر سنی عراق و اردن هم از طلبه‌های شیعی خط می‌خواندند یا مانند نماز جماعت می‌پیچیدند...

بعد نماز عشاء رفقاء در حیاط مسجد جمع بودند تا از زیر قرآن رد شوند و به طرف طربیل حرکت کنیم. قرآن باز کردم و استخاره گرفتم و سوره‌ی عنکبوت آمد: و الذین آمنوا و عملوا الصالحات لنکفرن عنهم سیئاتهم و لنجزینهم أحسن الذی کانوا یعملون...

سال‌ها پیش قرار بود آخوند آن یکان آفندی در شمال حلب باشم و‌ نشد که به آن‌ها ملحق شوم.‌ صبح از حرم کاظمین که به مسجد رسیدیم هم‌آن‌ها را در شبستان مسجد دیدم که به ما ملحق شده بودند...

دود از کنده بلند می‌شود؛ جوان‌ها در آن توقف هم‌آهنگی جلوی مقر کتائب حزب‌الله عراق پایین ریخته بودند و پی آب و خنکی بودند و آن چند برادر رزمنده‌‌ی پیش‌کسوت آن فوج آفندی مدافع حرم با هم دعای کمیل شب جمعه‌شان را می‌خواندند...

می‌گوید: کسی پیام داده است که آرپی‌جی‌زن است و می‌خواهد او را به جنگ با اسرائیل ببریم. شوخی و جدی می‌گویم: بگویید قرار است مرکاوا بزنیم و آرپی‌جی به آن اثر ندارد و اگر کورنت می‌زند برویم...

طوفان بلاحدود، لفتح طریق القدس. شروع حرکت از خیابان فلسطین بغ‌داد به طرف مرز عراق و اردن در نقطه‌ی چاووش طربیل؛ ۲۷ مهر ۱۴۰۲...

در میانه‌ی راه بغ‌داد به طربیل از فلوجه رد می‌شویم. از ذهنم رد می‌شود که ارتش اشغال‌گر اسرائیل با ورود به غزه عاقبت به‌تری از ارتش اشغال‌گر امریکا ندارد که وارد فلوجه شد...

معادله‌ی ما ساده است: ارتش زره‌پوش اسرائیل اگر وارد غزه شود، دلیلی ندارد که ارتش بیاده‌ی اسلام وارد اردن نشود...

جنگ روی زمین است؛ و تنها راه زمینی رسیدن به کرانه‌ی باختری در فلسطین و مسجد اقصا از ایران، خاک اردن است. این یعنی مسلح کردن کرانه‌ی باختری و حرکت برای دست دادن به غزه و‌ الحاق در قدس، بی چسبیدن به مرز عراق و اردن و بی وارد شدن به اردن کمابیش نشد است...

این شب جمعه کاروان ما، طوفان بلا حدود لفتح طریق القدس، در میانه‌ی راه بغ‌داد به طربیل از کنار پای‌گاه عین‌الاسد رد شد. چه ساعت؟ نزدیک به ۱:۲۰...

مرجف‌های اجاره‌یی و مرجف‌های مجانی برای زدن جهاد و‌ مجاهدان و مجاهدت از دل ایران روی جبهه‌های عراق تا لبنان آتش می‌ریزند؛ منافقین ملت...

ایده‌ی حرکت به مرز عراق و اردن و چاووش کردن در طربیل از یک جمع کوچک طلبه در قم مقدسه شروع شد؛ این ایده در بغ‌داد توسط مجلس الوطنی للادیان نضج گرفت؛ کتائب حزب‌الله عراق عملیات میدانی آن در استان الانبار را به عهده گرفت؛ پای حرکت خطاب سرایاالسلام برای حرکت به مرزها منتشر شد...

اگر عربی می‌دانید و عازم طربیل استید، با رابط حرکت نجبای عراق برای حضور در صفر مرز عراق و اردن هم‌آهنگ شوید: +9647722772884

هنا طربیل...

اف‌سر ارشد، فرمان‌ده پایانه‌ی مرزی طربیل به جمع ما آمد. نگران بود که خودروهای سنگین بار فاسدشدنی دارند و نباید در کار مرز وقفه‌یی پیش آید. درست می‌گفت. ما اما نگران اجساد کودکان‌مان در غزه بودیم که زیر آوار حمله‌ی اسرائیل فاسد می‌شد و برای بیرون آوردن‌شان کسی نبود اگر بیلی بود...

این جا در غربی‌ترین نقطه‌ی عراق، طربیل، کسی غریبه نیست؛ عکس‌ها هم‌آن عکس‌ها است و شعارها هم‌آن شعارها: اتحداک: حریفت منم...