آن رأی که با ارتکاب به حرام سیاسی ریخته می‌شود، رأی حرام است...

آن مسجد که به هوس بسط نظام قدرت به هتک نظام شریعت تن می‌دهد و به برهنه‌پوش‌های هار رأی‌ریز راه می‌دهد، مصداق مسجد ضرار است...

آن که عبد نیست هرز است. مسجد محل عبودیت مؤمنین است و نه هرزگردی متهتک‌ها، هر چند به بهانه‌ی دید زدن کاشی‌های تاریخی یا رأی دادن در انتخابات شوراء...

برای هزاران سال تلاش الاهی‌دان‌ها هم‌این بوده است که فل‌سفه خادم توحید باشد. واقعیت اما آن است که حقوق از هم‌آن ابتداء جاکش شرک بوده است...

شاخص درشت خالی شدن مراتب جمهوری اسلامی از جاهلیت مدرن هم‌این تهی شدن نهادهای آن از روندهای حقوقی عرفی است...

مذهبی‌های صورتی، مذهبی‌های سرخ را چه می‌خوانند؟ تندرو، افراطی، افراط‌گرا، دگم، جزمی، خشک‌مقدس، خرحزب‌اللهی، سخت‌مذهب، متعصب، متصلب، متحجر، قشری، سلفی، ظاهرگرا، زمان‌نفهم، امل، ملانقطی، دل‌واپس، سوپرانقلابی، کاتولیک‌تر از پاپ، جلوتر از ره‌بر، خودعمارپن‌دار، خوارج، طالبان، داعش...

از مهدی بازرگان و مسعود رجوی و اکبر گودرزی تا عبدالکریم سروش و محمد شبستری و محسن کدیور تا امیر ترکاش‌وند و مهدی نصیری و تقی اکبرنژاد، نیم قرن است که یک زنجیره از مارتین لوترهای ایرانی ناکام خواسته‌اند تا شبانان مدرن شیعه باشند اما کسی بز دست‌ این‌ها نداده است؛ پروتستان‌های سترون...

بن‌یادگرایان شیعی آن قدر عقل شرعی ندارند که بدانند راه خالی کردن آب موج‌های سهم‌ناک دریا که به کشتی ریخته است، سوراخ کردن آن نیست...

بن‌یادگرایی شیعی نه ملتزم به شریعت است و نه ذیل ولایت است و نه در هرم فقاهت است و نه دستش به حجت سفت است و نه پایش بر لجمن نهضت است. بن‌یادگرایی شیعی و حتا برادران سنی آن، از هر چه به سنت نماند نفرت دارند...

عرفی‌سازها و بن‌یادگراها دو تیغه‌ی یک قیچیند، هر چند ظاهرش آن است که به صورت هم تیزی می‌کشند..

دگوری‌های لجنی اگر در جهنم به عذاب کشف حجاب‌شان از گیس‌شان آویزان می‌شوند، درستش آن است که مذهبی‌های صورتی که حریم‌شکنی آن‌ها در جامعه‌ی اسلامی را رهاسازی و عادی‌سازی و عرفی‌سازی می‌کنند از زبان‌شان آویزان شوند...

کارگزاران صورتی نظام دهه‌ها در موضوع حجاب شرعی کار فرهنگی و کار کارشناسی و کار درازمدت کرده‌اند و نتیجه هم گرفته‌اند؛ مسأله آن است که این سال‌ها برای رهاسازی و عادی‌سازی و عرفی‌سازی کشف حجاب شرعی با توده‌های متشرع و حتا نخبه‌های مکتبی کار فرهنگی کارشناسانه‌ی درازمدت کرده‌اند...

مذهبی صورتی یواش به ولایت فقیه باور دارد، هر چند جلوی رفقای دگوری لجنیش به روی خود نمی‌آورد؛ خلاف مذهبی صورتی چرک که شریعت‌مدارها را ولایت‌معاش می‌خواند، و فقاهت‌ستیز است. مذهبی صورتی اما اگر به ولی فقیه باور هم که داشته باشد باز او را کمابیش ناسخ شریعت می‌داند و نه شارح شریعت...

هنر جان به در بردن از مرگ، غامض‌ترین هنر شهیدان است...

از تشییع آن شهید در بنت‌جبیل بر می‌گشتیم و پای خودرو منتظر ابومهدی عیتا بودیم. با چند نفر از جوان‌‌های حرکت حزب‌الله به ما رسید. یکی‌ گفت: ابومهدی سال‌ها است که رزمنده‌ها را به جبهه می‌برد و خودش سالم و آن‌ها را شهید بر می‌گرداند؛ چیزی درونم خلجان کرد: کاش ابومهدی شرمنده نماند...

رده‌ی حفاظت رده‌ی ضداطلاعات است؛ آفت معمولش آن است که رده‌ی ضدروایت بشود...

راه‌پی‌مایی سربرهنه و رأی‌ریزی تن‌برهنه اگر شرعی بود، نبی صاحب شریعت، وصی صدیق خود را برای جمع کردن بساط طواف کل‌برهنه‌ی زن‌ها با سوره‌ی توبه و شم‌شیر برهنه به مکه‌ی مکرمه روانه نمی‌کرد...

سازمان سیمیا نسخه‌ی لبنانی سازمان ایرانی سراج است؛ و کف شبکه‌های محیط رایان لنگه‌ی همند؛ یکی به عربی و دیگری به فارسی. به آن برادر فرمان‌ده‌مان می‌گفتم: فقط نمی‌دانم سراج را در ایران از روی سیمیا ساخته‌اند یا سیمیا را در لبنان از روی سراج...

سيد القائد أمرنا في الأمة، بدخول العناصر الفكرية في تنظيم التعبئة؛ و المقدمة لهذا الدخول هي تحديد نسبة الفعل التكليفي في هذه المنظمة مع الفعل التفكيري...

اصالت جنگ را که باور داشته باشی و دش‌منانی دائمی که داشته باشی، ناگزیری با وانهادن تقریر رقومی جنگ، جمهور مقاومت در لبنان را در رزم هم‌واره به زیست بداری. در ایران اما هنوز امید داریم با امریکا به سازش برسیم و این است که اسرائیل برای‌مان دوتایی مقاومت|معیشت را می‌سازد؛ جنگ|صلح...

الحزب في استخدامه المعاصر في لبنان، إلى حد ما، يحمل معنى البيت، و في سياق أكبر، يحمل معنی الطائفة. و هذا يعني أن حركة حزب الله يمكن اعتبارها الآن، الهيكلية الجديدة لبيت نصرالله أو حتی لطائفة الشيعية...

مدار کار در مدرسه فکر است، و در فرقه فرد است. رفتار فرقه‌یی در انتخابات هم این تهی بودن از ایده و بسنده به رقابت‌های قبیله‌یی برای کسب قدرت است...

به گیرنده‌هاتان دست نزنید؛ دموکراسی هم‌این قدر مبتذل و موهن است که می‌بینید...

آن‌ها که پیش از جنگ در غزه از دموکراسی دفاع می‌کردند عقل نداشتند؛ این‌ها که پس از جنگ در غزه از دموکراسی دفاع می‌کنند چشم هم ندارند...