هر رفتی آمدی دارد. جنگ زمینی در عراق تا شام که شروع بشود ما برای نصرت برادران‌مان تا آن جا خواهیم رفت، که رفته‌ییم؛ جنگ شهری که در این جا شروع بشود برادران‌مان از عراق تا شام برای نصرت ما به ایران خواهند آمد، که می‌آیند...

وحدة الساحات، یعنی یک ساحت نبوده‌ییم. محور مقاومت یعنی یک اردوی واحد نیستیم. ره‌یافت قومی در فتح قدس را سال‌ها است که وا نهاده‌ییم و این روزها ناگزیریم ره‌یافت ملی را هم وا بنهیم. بیت‌المقدس را امت بودن و نبرد در قواره‌ی امت به ما باز می‌گرداند...

جنگ سخت نرم‌تر از آن است که به دست نظامی‌ها وا سپرده شود...

هن‌گامی که یک امتیم همه در هیأت یک امت باید بجنگیم؛ نه این برای پس و پیش جنگیدن، یکاهای ملی را روی یک محور جبهه و عقبه کنیم...

محور مقاومت مدت‌ها است که تمام شده است. ما یا به پای‌تخت‌هامان باید برگردیم و یکان‌یکان ملی بجنگیم و تمام شویم، یا در هیأت امت احمد تمام‌عیار در جبهه‌ی مقاومت با امت ابلیس بجنگیم...

جامعه‌‌ی جهانی کلیدواژه‌ی سیاست‌مدارهای شارلاطان است؛ درست مانند کلیدواژه‌ی تله‌ی تنش یا حجاب اجباری...

موشکی که از پرتاب‌گر شلیک نشود در بی‌فائده بودن تفاوت با گفت‌مانی که کنج کتاب‌خانه بماند ندارد...

اکنون همه می‌دانیم که از چه رأی دادن به نام‌زدهای صورتی انتخابات در حکم محاربه با امام زمان است...

آن شب که شهید جمهور مفقود بود رفقای لبنانی پی‌گیر بودند و پرسان می‌کردند؛ برای مسئول فرهنگی صور نوشتم: به گمانم کار تمام است. و شد آن چه شد.‌ ام‌روز صفحه‌‌ی شیخ را از عصر زیر و رو می‌کردم و امیدوار بودم مانند من مطمئن نباشد...

دولت التقاط دولت دوم بنی‌صدر است؛ زمین می‌دهد و زمان می‌خرد؛ تا دش‌من برسد به پای‌تخت...

دش‌من تا دردش نیاید می‌درد...

آن چه دولت التقاط به آن سرگرم است موالات با کفار حربی است. و آن چه ما بر سرش خواهیم آورد تکفیر ریز و درشت رده‌های آن است...