زبان حال زائر پیاده‌ی قاصر در نقطه‌ی چاووش در ابتدای جاده‌ی عتبات تعذر است و‌ هم‌این را می‌خواند: تشنه‌ی آب فراتم، ای اجل مهلت بده؛ زبان حال زائر پیاده‌ی کامل در نقطه‌ی چاووش در لبه‌ی بیرونی شهر و روستا تحدی است و هم‌این را می‌خواند: هر که دارد هوس کرب‌بلاء، بسم‌الله...

عصر روز عرفه از خروجی غربی حرم رضوی تا پایانه‌ی مسافربری و تا بوستان کنار فرودگاه حالم این بود که روزی که این پیاده‌روی قاصر، کامل شود و تک‌رقمش چندرقم شود، موکب‌های خیابان طهران و جاده‌ی نی‌شابور هم‌آن قدر موکب نانمادین اربعین خواهند بود که موکب‌های جاده‌ی کویر نجف تا کربلاء...

بینه‌ی روی‌دادی به پیاده‌روی اربعین، تعظیم شعائر در این موسم را تجمع و تحشد می‌فهمد؛ و هم‌این است که با تکثیر این موسم در طول سال بی‌میانه است. بینه‌ی شریانی به پیاده‌روی اربعین، تعظیم شعائر در این موسم را تحرک می‌فهمد...

چله‌نشینی یک سنت است؛ چله‌روی سلوک نهضتی‌ها است...

حرم مقدس حضرت رضا مهم‌ترین میقات چله‌روی بیاده به حرم مطهر حضرت حسین است...

میقات را اگر نقطه‌ی شروع چله‌روی زائران پیاده‌ی حضرت سیدالشهداء و حضرت امیرالمؤمنین بدانیم، عمده‌ی میقات‌های زائران کندرو و تندوری آن عتبات از خاک ایران شروع می‌شود: حرم حضرت رضا، حرم خانم معصومه، حرم شاه چراغ، حرم شازده حسین، حرم حضرت روح‌الله...

من أخلص لله أربعین صباحاً ظهرت ینابیع الحکمة من قلبه علی لسانه. چله‌روی به مقصد عتبه‌ی مقدسه‌ی حضرت سیدالشهداء عصر عاشوراء شروع می‌شود و روی جاده‌ی بیاده تا صبح اربعین کربلاء می‌رود؛ باشد که زیر قبه‌ی حائریه چشمه‌یی از حکمت حسینیه از قلب بر زبان بیاید...

کار فرهنگی در پیاده‌روی عتبات تازه از زمانی شروع می‌شود که زائر پیاده به زانو در آمده باشد؛ از روز پنجم و ششم و هفتم پیاده‌روی...

صوفیه اگر راهی برای رف‌تن داشت، در تکیه دور خودش نمی‌چرخید...

ذکرخانه و جمع‌خانه و خان‌گاه، کال‌بدهایی ایستایند؛ جاده‌ی عتبات عراق و حجاز و شام کال‌بد پویای چله‌روی زائران بیاده است و مسجدهای چاووش میان راه آن، تا برسیم به عتبه‌ی غرویه‌ی امام سالکان...

این تعبیر خطای جامانده‌های اربعین محصول بینه‌ی خطاتر اربعین از مقصد است. اگر نه با بینه‌ی اربعین از مبدأ کسی از زیارت جا نمی‌ماند: خصوص زائرها، کامل از خانه تا عتبه پیاده می‌روند و عموم زائرها، قاصر از خانه به عتبه تا نقطه‌ی چاووش شهر پیاده می‌روند؛ ما لا یدرک کله، لا یترک کله...

و ما صلبوه...

زائر پیاده و پیاده‌روی زائر، آستان و عتبه‌ی معصوم را تا در خانه زائر می‌آورد...

گام زدن زائرهای بیاده میان عتبه‌ی عباسیه تا عتبه‌ی حسینیه این فاصله را بین‌الحرمین کرده است. فاصله‌ی عتبه‌ی رضویه تا عتبه‌ی معصومیه تا عتبه‌ی کاظمیه تا عتبه‌ی حسینیه تا عتبه‌ی علویه هم بین‌الحرمین(ها) خواهد بود اگر در آن(ها) زائرهای بیاده به راه بیفتند...

کاروان هیأت بقیة‌الله قلعه ساخت‌مان دو دهه است که پیاده از مشهد تا اربعین کربلاء می‌رود؛ اما تکثیر و جریان نشده است. دلیل؟ یک: به خط مستقیم نمی‌رود، اگر نه بیاده‌های خراسان از مرز خسروی وارد عراق می‌شوند و نه مرز شلم‌چه. دو: خودروی پشت‌بانی دارد و متکی بر موکب‌های مسیر نیست...

کاروان انصارالحسین هیأت بقیة‌الله محله‌ی قلعه‌ی ساخت‌مان مشهد مقدس،اگر چه روی خط مستقیم به عتبه‌ی کربلاء پیاده‌روی نمی‌کند و با دوسوم راهی که می‌رود می‌تواند به آن جا برسد، اما شاهد نزدیکی است که پیاده‌روی اربعین از کراچی پاکستان یا دربند روسیه یا اسلام‌بول ترکیه را نشد ندانیم...

کاروان امام علی، خرداد هر سال پیاده از تب‌ریز به حرم حضرت روح‌الله می‌رود و عاشورای هر سال پیاده از حرم حضرت روح‌الله به اربعین حرم سیدالشهداء می‌رود. حاج احمد تیزچنگ سال‌ها است که الگوی چله‌ی حکمت را در کاروانش پی گرفته است...

تمرکز عمده‌ی فعالان ایرانی اربعین در این دو دهه بر پیاده‌روی حاسم به حرم حسینی بوده است. به نظر می‌رسد زمان باز کردن پرونده‌ی پیاده‌روی قاصر و پیاده‌روی کامل از خانه به عتبه هم در هیأت‌های مذهبی فرا رسیده است...

کاروان هیأت یازینب قم مقدسه، نزدیک یک دهه است که پیاده از حرم خانم معصومه تا حرم حضرت حسین می‌رود؛ اما چراغ‌خاموش. عراقی نبودن اسلوب پیاده‌روی آن‌ها و اتکای ایشان بر خودروی پشت‌بانی باعث شده است که جواب‌گوی حجم عظیم زائران متقاضی‌ پیاده‌روی کامل از قم مقدسه به کربلاء نباشند...

سپردن مناسک اربعین به معاونت امنیت وزارت کشور به روشنی نشان می‌دهد که فهم این وزارت و وزارت فرهنگ و وزارت گردش‌گری و قاطبه‌ی دولت از بزرگ‌ترین عملیات فرهنگی سالانه کشور چه است...

پیاده‌روی عراقی به عتبات در کامل‌ترین وضعیت خود سه رکن دارد: تسبیح، چفیه، دم‌پایی...

حرکت در هم‌راهی با خودروی پیش‌رو و پشت‌بانی خوب است اگر به گسست زائر پیاده از محیط جاده‌های پیاده‌روی عتبات ختم نشود؛ اگر نه یک یا دو دهه هر سال از خانه پیاده به عتبه رفته‌ییم، و موکبی در حاشیه‌ی جاده بالا آمده نیاورده‌ییم، و لکه‌یی رفته‌ییم و شریان نشده‌ییم...

خطای ما در کاروان‌های زیارتی راهیان نور بر کنار ماندن از محیط مسیر و زیست‌جهان مزار بود؛ این هم‌آن خطائی است که در پیاده‌روی از خانه به عتبه امکان تکرار با هم‌آن نتیجه را دارد...

مجمع امی سرو...

هم‌این موکب‌های منفرد و متوقف و گاه منعزل را به بهانه‌ی هر مناسبت که می‌شود باید در مزارها و راه‌ها و روستاها و شهرها حفظ کرد و بسط داد. وقتش که برسد شریان‌های بیاده آن‌ها را به هم متصل خواهند کرد و متحرک و مجتمع خواهند شد؛ شبکه‌ی جهانی موکب‌های اربعین از دل ایران تا قلب عراق...