آن کارگزار کشوری که در جمهوری اسلامی ایران از ساخت سلاح اتمی می‌گوید مسیر تطبیع با کیان موقت اسرائیل را شروع کرده است...

سپاه پاس‌داران اکنون به آستانه‌ی بازنویسی رسیده است، هر چند نیروی قدس مدت‌ها است که رد شده است...

ابو بودن یا حاج بودن کسی را از طهران تا بیروت از احتجاج شرعی در باره‌ی تدبیر جهادیش استثناء نمی‌کند تا برسیم به تحلیل اجتهادیش...

جنگ سخت بسی نرم‌تر از آنی است که به نظامی‌ها وا سپرده شود...

کیان موقت اسرائیل می‌پن‌داشت که سید حسن نصرالله را در دل حارة حریک با سلاح سنگرشکنش دفن کرده است؛ نمی‌دانست سید شهید را برای همیشه در قلب ضاحیه‌ی بیروت می‌‌کارد...

جای آن که در و دیوار رده‌های لشکری را با آن تحذیرهای حفاظت پر کنید، به‌تر آن بود که این روایت را جا به جا آن جا درج می‌کردید: عقب‌نشینی عقوبت دارد...

جهاد اجتهاد می‌خواهد؛ جنگ با آقاجون‌بازی به نصرت نمی‌رسد...

حضرت الاه سنت‌های قدسیش را با استحسان‌های پاس‌دارهای پراگماتیست دست‌کاری نمی‌کند...

اصرار بر باز ماندن اردوگاه‌های سربازی اجباری و اصرار بر بسته نکردن دانش‌گاه‌های مدرن نظامی نشانه‌های سرراستی است که ما پروای اقامه‌ی جهاد اجتهادی در ایران اسلامی را نداریم؛ تا برسیم بر اصرار بر خلع سلاح امت محمد و حمل نکردن سلاح مقاومت...

تازه‌ترین توهم سکولارهای کافر ایرانی آن است که شریعت محمدی یک امر ملی و نه امی است. این یعنی این کفار پارسی بر آنند که یک عرب لبنانی نمی‌تواند آن‌ها را امر به معروف کند یا یک کرد عراقی نمی‌تواند آن‌ها را نهی از منکر کند...

شهادت سید حسن نصرالله آن پایان یارانه دادن حوزه‌ی نهضت به سپاه پاس‌داران است. از این پس سردارهای خط استحسان باید به آخوندهای خط اجتهاد حساب پس بدهند و تقیه‌یی هم با خط اباحه در کار نیست...

کسی که برای اقامه‌ی حجاب شرعی قیام نکند برای اقامه‌ی حکومت شرعی هم قیام نخواهد کرد...