آخوند پروانه‌یی اوراق مصحف تا نهج را هیزم شهرآشوبی‌های دگوری‌های لجنی می‌کند؛ بطله‌ی حمالة الحطب...

در محیط عیان و رایان ایران ما با یک مشت ملحد می‌جنگیم...

پس آن گاه روی بام‌های شهر تکبیر می‌گوییم، و در خیابان‌ها بیرق به باد می‌دهیم...

شب قدر نهضت...

در غائله‌ی ورود زن‌ها به ورزش‌گاه مردها آن چه آن پیرمردهای مجتهد اهل رساله در خشت خام می‌دیدند این جوان‌های مدعی اهل رسانه در آیینه‌ نمی‌دیدند: مفسده‌ی اف‌سار گسیختن فاجرها...

زن عاقل سالم به ورزش‌گاه مردهای نیم‌شل‌وارپوش نمی‌رود...

فوت‌بال حرفه‌یی فاسد و مفسد است...

وزارت ورزش، وزارت گردش‌گردی و آن دیگری که خود را وزارت ارشاد می‌خواند و حتا وزارت به‌داشت نمونه‌هایی نزدیکند که رگه‌های جاهلیت در پس‌آی برپایی جمهوری اسلامی در قواره‌ی حاکمیت هنوز در کارند...

کم‌ترین معصیت وزارت ضاله‌ی ورزش موالات با کفار است؛ و تو بگو فیفا...

امت حجت شرعیش را از شورای امنیت ملت نمی‌گیرد...

شاخ فاجرهای کاشف حجاب را کف کوچه و کافه و آکادمی باید شکست؛ تکلیف ما با مستکبر شدت است...

جنگ با امریکا و اسرائیل و امت آن‌ها از کف ملت ایران شروع می‌شود...