ایران‌شهری‌های شیعه‌تبار اگر در صدر اسلام بودند پیک نامه‌ی پیام‌بر اعظم به کسرای پارس برای تسلیم ایران به حکومت اسلامی در حجاز می‌شدند یا آن نامه را پاره می‌کردند؟ یا چه...

اگر فتوحات پساپیام‌بر نامشروع بوده است، گبرزن‌ها و ترسازن‌هایی که در این جنگ‌ها اسیر شدند هم به نظر کنیز شرعی نیستند و هم‌سری‌شان بر این اسلوب با شیعه‌های صدر اسلام مشکل دارد...

ایران‌شهری‌ها بر آنند که امیرالمؤمنین خط دعوت سخت پیام‌بر اعظم و نامه‌ی هش‌دار ایشان به کسرا را تا ظهور حضرت موعود تعلیق کرد؟ یا گبر ماندن ایرانی‌ها را بر مسلمان شدن‌شان در عهد خلفاء ترجیح می‌داد؟ یا بر آن بود که اسلام با گفت‌مان در ایران و روم پیش‌رفت می‌کند و نه موشک؟ یا چه...

از حقوق‌دان صورتی که اذان ظهر شرعیش ساعت یک عصر هم می‌شود و جزیه گرفتن از کفار را از کیسه‌ی خلیفه بخشیده است و زناکار شوهردار را سنگ‌سار نمی‌کند و اجازه‌ی خروج زن را از شوهر گرفته و به یک هیچ‌کس سپرده است، انتظار دارید که جایش صاف باشد که شنبه‌ی جهود را برای مسلمین تعطیل نکند...

کسی که نگران اقتصاد است یک روز تعطیل در هفته را دو روز نمی‌کند، نه این که با تعطیل کردن شنبه‌ی اول هفته، به فرهنگ اقتصاد ما لگد بزند...

قانون‌گزاری حقوقی آن طور که این سال‌ها در شوراهای جمهوری اسلامی ایران رائج شده است بیش‌تر قانون‌گذاری است؛ عبور عرفی از شریعت محمدی...

بن‌یادگرایی ایران‌شهری، خودش و بیرقش، شیر تعزیه است. در پوست تشیع صفوی می‌رود تا با ملی کردنش امت اسلام مصطفوی را بدرد...

حضورالحاضر حماسه است، می‌خواهد هشت در سد باشد یا هشتاد در سد...

مراتب ولایت شرعی در حکومت اسلامی شرکت هرمی نیست که درسدی جریان بیابد و نیابد...

بینه‌ی ایران‌شهری پی ملی کردن تشیع است، هم‌آن طور که بینه‌ی بدوشهری پی قومی کردن اسلام است؛ امت‌ستیزها...

بینه‌ی ایران‌شهری ستیزش با بینه‌ی اسلام‌شهری را پشت نقاب سنی‌ستیزی و سلفی‌ستیزی استتار می‌کند...

این روزها پلیس جمهوری با کشف فاحش حجاب برخورد می‌کند تا آیا برسد به حد وجه و کفین؟ با این همه هم‌این اقامه‌ی نسبی حجاب شرعی را نباید تضعیف کرد: ما لا یدرک کله، لا یترک کله...