این شورای راه‌بری انتقال دولت التقاط بیش‌تر شورای راه‌بری اسقاط انقلاب اسلامی است تا ببینیم کی به شورای راه‌بری اسقاط جمهوری اسلامی می‌رسیم؛ انتقال نهاد راه‌بری براندازی از خارج ایران به داخل...

تکلیف ما با طاغوت جهاد با آن است، حتا اگر دولت ناخوانده در حکومت اسلامی باشد؛ جهاد تبیین تا جهاد تکفیر...

مذهبی‌های صورتی نه تنها در فرهنگ که در سیاست نیز جاده‌صاف‌کن و زمینه‌ساز و پیش‌مرگ دگوری‌های لجنی استند...

دائره‌ی انقلاب هم‌آن دائره جمهوری نیست. این‌ها که باور به صورت جمهوری دارند در عموم دائره‌ی جمهوری جا می‌گیرند و آن‌ها که باور به صیرورت انقلاب دارند در خصوص دائره‌ی انقلاب جا می‌شوند...

مسأله‌ی اساسی در ایران اکنونی معیشت نیست، چه رسد به شفافیت. مسأله‌ی اساسی که حریف بر اساس آن صف‌آرایی کرده است شریعت است...

لا دین لمن لا تقیه له. هن‌گامی که وصی تقیه می‌کرده است تقیه‌ی فقیه غریب نیست...

مذهبی‌های صورتی مترجم گفتار شریعت‌ستیزانه‌ی دگوری‌های لجنی درون امت محمدند؛ اسب‌های چرک تروا...

آن شیعه‌یی که شرعیت را به اکثریت می‌دوزد، ناگزیر باید اجماع در معنای سنی آن را پذیرفته باشد...

ادامه‌ی حضور جفت و طاق سویه‌یی از اسلام‌طلب‌های مکتبی در رسانه‌یی چون جدال در پس‌آی شکست در انتخابات، معنای ساده‌اش آن است که این برادران هنوز در نیافته‌اند که با گفت‌مان و گفتار عاریه‌یی از چپ‌های ولایت‌ستیز نمی‌توان بر ابطال‌طلب‌های سکولار از ایران تا اسرائیل غلبه کرد...

ولایت‌مداری موضعی سکولارهای نهفته و شرمنده‌ی ایرانی به این قد می‌دهد که اگر ولی امر مسلمین رئیس جمهور منتخب آن‌ها را نصب شرعی نکند باز این قدر ره‌بر،ره‌بر کنند؟ یا چه...

سختی کار ما با سکولارهای ایرانی تنها کافر بودن آن‌ها نیست، منافق بودن‌شان است...

چپ‌ها در ساحت معیشت ممکن است با ما در مبارزه استکبار جهانی هم‌شانه باشند، اما در ساحت شریعت خود یک جهان استکبارند که با ما در مبارزه‌اند...

دولت چهاردهم را از چه دولت التقاط می‌خوانیم؛ به این جهت که صدر آن در محضر خان‌واده‌ی شهداء می‌نشیند و ذیل آن در بغل جنبش فواحش غنوده است...

عبایة حجاب کامل شرعی است. خلاف مشهورات ریشوها، نه خود عبایة پوشیدن که طعن عبایة پوشیدن صورتی‌بازی است...

مذهبی صورتی دهه‌ی شست ترکیب مهمل رنگ‌های اسلامی را اختراع می‌کند و به حجاب ایرانی بار می‌کند و دهه‌ی نود بر آن است که اقامه‌ی سخت حجاب به دست حکومت بی‌راه است‌. مذهبی صورتی هم‌واره با اسلام در افراط و تفریط است...

تله‌ی مقنعه...

مدرن شدن روند بیرون شدن از عبد بودن است...

آن چه چادر ایرانی خوانده می‌شود، حجاب کامل شرعی است اما کامل‌ترین حجاب شرعی نیست...

نفاق و نهان‌روشی وضعیت نهادینه‌ی سکولارهای کافر ایرانی است، حتا اگر مدت‌ها از دگردیسی‌شان از سکولار شرمنده به سکولار درنده سپری شده باشد...

آن دولت و وزارت شریعت‌مدار است که جای انکار اقامه‌ی سخت حجاب، اجبار دخترکان نامکلف به مقنعه پوشیدن در مدرسه‌های دخترانه را بر دارد، اگر نه عرفی‌ساز است و یا بن‌یادگرا...

اجبار دخترکان نامکلف به مقنعه پوشیدن در مدرسه‌ی دخترانه کاری از سنخ هم‌آن شرط‌های ضمن عقدی است که حقوق‌دان‌های مدرن عدلیه در عقدنامه‌های زوج‌های مسلمان وارد کردند؛ خاصه‌خرجی‌های خودبن‌یاد عرفی از جیب شرع و حکومت شرعی...

اجبار دخترکان نامکلف به مقنعه پوشیدن در مدرسه‌ی دخترانه کاری از سنخ هم‌آن شرط‌های ضمن عقدی است که حقوق‌دان‌های مدرن عدلیه در عقدنامه‌های زوج‌های مسلمان وارد کردند؛ خاصه‌خرجی‌های خودبن‌یاد عرفی از جیب شرع و حکومت شرعی...

در بینه‌ی پیاده از خانه به عتبه، مسیر خانه تا نقطه‌ی چاووش شهر هم‌آن قدر مسیر مناسک موسم اربعین است که مسیر عمود هزاروچند تا عتبه. این یعنی مردها موکب‌داری‌شان را از در خانه باید شروع کنند و زن‌ها پیاده‌روی‌شان را، تا برسیم به جاده‌ی نجف به کربلاء...

اکثریت را کاشف از شرعیت دانستن چه تفاوتی با اجماع در معنای سنی آن دارد؟ جدای آن که آن اجماع خواص است و این چیزی که به ریش شیعه می‌بندید اجماع عوام است...

ملی‌گرایی با اصالت دادن به آهن سرد هم‌آن قدر پرت است که قوم‌گرایی با اصالت دادن به منی یمنی؛ میله‌گرایی و قبیله‌گرایی در انحطاط لنگه‌ی همند...