جانسوزترین وداع تاریخ فَلَقَدِ اسْتُرْجِعَتِ الْوَدِيعَةُ، وَ أُخِذَتِ الرَّهيِنَةُ! أَمَّا حُزْنِي فَسَرْمَدٌ وَ أَمَّا لَيْلِي فَمُسَهَّدٌ إلَى أَنْ يَخْتَارَ اللّهُ لِي دَارَکَ الَّتي أَنْتَ بِهَا مُقِيمٌ اى رسول خدا امانتى را که به من سپرده بودى هم اکنون باز پس داده شد و گروگانى که نزد من بود گرفته شد; ولى اندوهم جاودانى است و شبهايم همراه بيدارى و بى قرارى; تا آن زمان که خداوند منزلگاهى را که تو در آن اقامت گزيده اى برايم برگزيند و به تو ملحق شوم نهج البلاغه خطبه۲۰۲

حضرت فاطمه(س): اللَّهُمَّ اسْتَعْمِلْنِی لِمَا خَلَقْتَنِی لَهُ خدایا مرا خرج کاری کن که مرا برای آن آفریدی .مهج الدعوات، ج۱، ص۱۳۹.

حضرت فاطمه زهرا (س): الْزَمْ رِجْلَها، فَإنَّ الْجَنَّةَ تَحْتَ اقْدامِها، و الْزَمْ رِجْلَها فَثَمَّ الْجَنَّةَ. همیشه در خدمت مادر و پای بند او باش، چون بهشت زیر پای مادران است؛ و نتیجه آن نعمت های بهشتی خواهد بود. کنزل العمال جلد ۱۶ صفحه۴۶۲

حضرت فاطمه (س): ابَوا هِذِهِ الاْ مَّةِ مُحَمَّدٌ وَ عَلیُّ، یُقْیمانِ اءَودَّهُمْ، وَ یُنْقِذانِ مِنَ الْعَذابِ الدّائِمِ إ نْ اطاعُوهُما، وَ یُبیحانِهِمُ النَّعیمَ الدّائم إنْ واقَفُوهُما. حضرت محمد(ص) و علی(ع)، والدین این امّت هستند، چنانچه از آن دو پیروی کنند آن ها را از انحرافات دنیوی و عذاب همیشگی آخرت نجات می دهند؛ و از نعمت های متنوّع و وافر بهشتی بهره مندشان می سازند. بحارالأنوار جلد ۲۳ ص۲۵۹

امیرالمومنین علی (ع) : من ردای" خلافت را رها ساختم دامن خود را از آن در پیچیدم کنار رفتم در حالی که در این اندیشه فرو رفته بودم که آیا با دست تنها بدون (یاور به پاخیزم و حق خود و مردم را بگیرم و یا در این محیط پر خفقان و ظلمتی که پدید آورده اند صبر کنم؟ محیطی که پیران را فرسوده جوانان را پیر و مردان با ایمان را مانند واپسین دم زندگی به رنج وا میدارد عاقبت دیدم بردباری و صبر به عقل و خرد نزدیکتر است، شکیبایی ورزیدم ولی به کسی میماندم که خار در چشم و استخوان در گلو دارد با چشم خود میدیدم میراثم را به غارت میبرند نهج البلاغه، خطبه شقشقیه

رسولِ خدا صلّي‌الله‌عليه‌وآله فرمودند: آگاه باشید که هرکس علی علیه السلام را دوست داشته باشد، خداوندِ متعال تاجِ کرامت بر سرش نهاده و به وی لباسِ عزّت می‌پوشاند.. بحار الأنوار، ج ۲۷، ص ۱۱۴

(ساکن کردن زلزله) ابن بابویه با استناد از فاطمه زهرا علیها السلام روایت کرده است: در زمان ابی بکر زلزله ای رخ داد، پس مردم از این حادثه ترسیده بودند و به سوی امام علی علیه السلام می‌رفتند تا وقتی که نزد ایشان رسیدند، در را کوبیدند و ایشان بیرون آمدند؛ در حالی که از اتفاقی که افتاده بود ترسی نداشتند، سپس حرکت کردند و مردم نیز دنبال ایشان حرکت کردند تا وقتی که به یک تپه رسیدند، روی آن تپه نشستند و مردم دور ایشان حلقه زدند و با تعجب به دیوار خانه‌های مدینه نگاه می‌کردند که چگونه به این طرف و آن طرف می‌رفتند، پس به آن‌ها فرمودند: چرا ترسیده اید؟ چه چیزی می‌بینید؟ عرض کردند: چطور نترسیم در حالی که تاکنون چنین زلزله ای ندیده بودیم، امام علی علیه السلام زیر لب‌های مبارک شان زمزمه کردند، سپس دست مبارک شان را بر زمین زدند و فرمودند: ساکن شو و در همان لحظه زمین ساکن شد، پس مردم از کار امام علی علیه السلام بیشتر تعجب کردند، امام علی علیه السلام به آن‌ها فرمودند: من همان مردی هستم که خدای تبارک و تعالی در مورد او فرموده: ﴿إِذَا زُلْزِلَتِ الْأَرْضُ زِلْزَالَهَا، وَ أَخْرَجَتِ الأرْض أَنْقَالَهَا، وَ قَالَ الإِنسَانُ مَا لَهَا﴾. ---------- |مدینة المعاجز ص ۱۰۱- سوره زلزلت آیه اول تا سوم

امیرالمؤمنین(ع): زیاده‌روی در سرزنش کردن، آتش لجاجت را شعله‌ور می‌سازد! تحف العقول، ص ۸۴

امیرالمؤمنین(علیه‌السلام): خداوند تعالی فرمود: ای فرزند آدم! تورا نیافریدم تا خودم سود ببرم تو را آفریدم تا از من سود ببری پس به جای هر چیزی مرا انتخاب کن زیرا من به جای هر چیز یاور تو هستم. شرح‌نهج‌البلاغه،ج۲۰،ص۳۱۹