مباحث اخلاقی پیرامون خطبه شقشقیه: بعد از این‌که #امیرالمومنین (عليه‌السلام) فرمودند #خلافت را دیگری تقمص کرد و از #خلافت ، لباس ظاهری آن‌را برداشت و به حقیقت و واقعیت آن توجهی نداشت، می‌فرمایند «فَسَدَلْتُ دُونَهَا ثَوْباً وَ طَوَيْتُ عَنْهَا كَشْحاً.» فاء در اینجا برای تفریع است یعنی بعد از #غصب_خلافت ، من در مقابل خلافت لباسی را آویزان کردم و دامن خود را از آن پیچیدم. این تعابیر کنایه از این‌ است که نسبت به آن بی اعتنائی و آن‌را رها کردم. سپس می‌فرمایند «وَ طَفِقْتُ أَرْتَئِي» یعنی تدبر و فکر کردم «بَيْنَ أَنْ أَصُولَ بِيَدٍ جَذَّاءَ أَوْ أَصْبِرَ عَلَى طَخْيَةٍ عَمْيَاءَ» بین این‌که در مقابل دشمنان با دست خالی به میدان بیایم و قیام کنم؛ یا در این تاریکی عمیاء و محض صبر کنم که این تاریکی این خصوصیات را دارد که «يَهْرَمُ فِيهَا الْكَبِيرُ وَ يَشِيبُ فِيهَا الصَّغِيرُ وَ يَكْدَحُ فِيهَا مُؤْمِنٌ حَتَّى يَلْقَى رَبَّهُ» آدم کبیر در آن فرسوده و فرتوت، صغیر در آن پیر می‌شود و مؤمن به تلاش و زحمت می‌افتد. http://fazellankarani.com/persian/lessons/view/23283 @Fazellankarani