🚩 شعر مرحوم آشیخ محمد حسین اصفهانی در مدح ابن الرضای ثانی علیه السلام امام هادی روحی فداه فتاده مرغ دلم ز آشیان در این وادی که هر کجا رود افتد به دام صیادی به دانه ای دُر یکدانه می دهد بر باد نه گوش هوش ونه چشم بصیر نقادی چنان اسیر هوی و هوس شدم که نماند نه حال نغمه سرایی نه طبع وقّادی نه شمع انجمنی تا که روشنی بخشد نه شاهدی که غم از دل بَرَد به شیّادی دلا، دل از همه برگیر و خلوتی بپذیر مدار از همه عالم امید امدادی مگر زقبله ی حاجات و کعبه ی مقصود ملاذ حاضر و بادی علی الهادی محیط کون و مکان، نقطه ی بسیط وجود مدار عالم امکان مجرد ومادی شها تو شاهد میقات«لی مع الله »ی و شمع جمع شبستان ملکِ ایجادی صحیفه ی ملکوتی و نسخه ی لاهوت ولیّ عرصه ناسوت بهر ارشادی نه ممکنی ونه واجب چو واحدی به مثل که هم برون زعدد هم قوام اعدادی مقام باطن ذات تو قاب قوسین است به ظاهر ار چه در این خاکدان اجسادی کشیدی از متوکل شدائدی که به دهر ندیده دیده ی گردون زهیچ شدّادی گهی به برکه ی درندگان گهی زندان گهی به بزم می وساز باغی عادی تو شاه یکه سواران دشت توحیدی اگر پیاده روان در رکاب الحادی زسوز زهر وبلاهای دهر جان تو سوخت که بر طریقه ی آبا و رسم اجدادی... #شهادت_امام_هادی_علیه_السلام_تسلیت_باد @fazelnzri