آیه۱۲۱ امام صادق علیه السلام فرمود : سبب نزول این آیه، این است كه قریش به قصد جنگ با رسول خدا صلی الله علیه و آله از مكه خارج شدند. پیامبر هم خارج شد و به دنبال مكانی می‌گشت تا با آنها بجنگد.«۱» سيمايى از جنگ اُحُد سال دوّم هجرى، كفّار قريش با دادن هفتاد كشته و هفتاد اسير در جنگ بدر شكست خورده و به مكّه بازگشتند. ابوسفيان گفت: بر كشته ها گريه نكنيد، تا عقده ها خالى نشود و كينه ها باقى بماند. همگى شعارِ انتقام سر دهيد و من نيز تا انتقام نگيرم با همسرم همبستر نخواهم شد. سال بعد، كفّار مكّه با سه هزار سوار و دو هزار پياده وتجهيزات كامل به قصد جنگ با مسلمين به سوى مدينه حركت كردند. عبّاس عموى پيامبر كه تا آن روز اسلام نياورده بود و در مكّه زندگى مى كرد، به خاطر علاقه ومحبّت زيادى كه به پيامبر داشت، ماجراى حركت وحمله ى كفّار را در نامه اى محرمانه توسّط مردى از قبيله بنى غفّار نزد پيامبر فرستاد. همين كه رسول گرامى اسلام صلى الله عليه وآله از ماجرا با خبر شد، گروهى را از مدينه براى كسب اطلاعات بيشتر به سوى مكّه فرستاد. مأموران در بازگشت، حركت قواى كفّار به سركردگى ابوسفيان را تأييد كردند. پيامبر اكرم صلى الله عليه وآله در روز جمعه جلسه اى تشكيل داده و با مسلمانان در اين مورد مشورت فرمودند. در اين جلسه دو نظريّه مطرح شد: - در مدينه بمانيم ودر كوچه ها سنگر بگيريم تا همه بتوانند به ما كمك كنند. - از مدينه خارج شده و در بيرون شهر بجنگيم. نظريّه ى دوّم كه همراه با حماسه و اظهار شجاعت بود، جوانان را جذب و طرفداران بيشترى پيدا كرد و در نتيجه رأى بر آن شد كه از شهر خارج شوند. با اينكه نظر مبارك شخص پيامبر صلى الله عليه وآله ماندن در شهر بود، ولى به احترام احساسات جوانان، از رأى خود صرف نظر كرد. پس پيامبر اكرم صلى الله عليه وآله همراه يك نفر براى آماده كردن اردوگاه از شهر مدينه خارج شده و محلى را در دامنه كوه اُحد كه شرايط نظامى خوبى داشت، برگزيد. آنگاه پيامبر در خطبه هاى نماز جمعه مردم را از ماجرا مطلع فرموده و پس از نماز با هزار نفر از مهاجرين و انصار رهسپار اردوگاه جنگ شدند. فرمانده اين جنگ شخص رسول خدا صلى الله عليه وآله بودند. حضرت چند پرچم را برافراشتند كه بعضى بدست مهاجرين و بعضى بدست انصار سپرده شد. حركت از مدينه تا اردوگاه احد پياده بود و رسول خدا صلى الله عليه وآله از اصحاب در طىّ حركت سان مى ديدند وصفوف را منظّم مى فرمودند. پيامبر در بازديد از صفوف، افراد تازه اى را ديده وسؤال فرمودند: شما كيستيد؟ گفتند: ما از يهوديانِ مدينه هستيم كه براى كمك به شما آمده ايم. حضرت با كمى تأمّل فرمودند: براى جنگ با مشرك، از مشرك كمك نمى گيريم. وبه همين دليل از هزار نفر لشگر اسلام سيصد نفر كم شدند. البتّه بعضى گفته اند كه همه ى اين سيصد نفر، يهودى نبودند بلكه مسلمانانى مانند عبداللّه بن اُبىّ هم بودند كه چون حركت مسلمانان با رأى آنان مبنى بر سنگر گرفتن در شهر موافق نشده بود، در ميان راه جدا شدند.[۲] پيامبرصلى الله عليه وآله نماز صبح را با هفتصد نفر در احد اقامه كردند، و عبداللّه بن جبير را با پنجاه نفر از تيراندازان ماهر، مأمور حفظ دهانه ى حسّاس كوه قرار داده و سفارش فرمودند كه هرگز اين منطقه را خالى نكنيد. ابوسفيان نيز خالدبن وليد را همراه با دويست نفر سرباز مأمور نمود تا هرگاه نگهبانان از دهانه كوه غفلت نمايند، از پشت سر به سپاه اسلام حمله ور شوند. سرانجام دو لشگر در برابر يكديگر صف آرايى كردند. ابوسفيان به نام بت ها و زنان زيبا، و رسول خدا صلى الله عليه وآله به نام خداوند متعال، سپاه خود را تشويق مى كردند. از لشگر مسلمانان فرياد اللّه اكبر، و از سپاه كفر صداى دُفّ و نى بلند بود. جنگ كه شروع شد، مسلمانان با يك حمله ى سريع لشگر قريش را درهم شكستند و سپاه كفر پا به فرار گذاشته و مسلمانان آنها را تعقيب نمودند. بعضى از مسلمانان به خيال شكست قطعى كفّار سرگرم جمع آورى غنائم شدند و نگهبانانِ دهانه ى كوه نيز برخلاف سفارشات اكيد رسول الله صلى الله عليه وآله به طمع جمع آورى غنائم، منطقه ى تحت حفاظت خود را رها كردند. در اين هنگام خالدبن وليد با دويست نفر سپاه خود كه در كمين بودند، از فرصت استفاده نموده و از پشت به سپاه اسلام حمله كردند. ناگهان مسلمانان خود را در محاصره كفّار ديدند. حمزه عموى گرامى پيامبر شهيد شد و جز افراد معدودى كه پروانه وار گرد وجود مبارك رسول الله بودند، بقيه مسلمانان پا به فرار گذاشتند. در اين جنگ نقش علىّ بن ابى طالب عليهما السلام از همه ى افراد بيشتر بود، به نحوى كه شمشير آن حضرت شكست وپيامبر صلى الله عليه وآله شمشير خود را كه ذوالفقار نام داشت به آن حضرت داد و على عليه السلام از ايشان حفاظت مى كرد. در اين جنگ شصت ضربه و زخم بر پيكر مبارك على عليه السلام وارد شد. امام صادق عليه السلام فرمود: پيامبر اكرم صلى الله عليه وآله

آیه۱۳۳ گروهى از دانشمندان اسلامى، عقيده دارند كه بهشت و دوزخ هم اكنون وجود دارند و يكى از دلايل آنان همين آيات «اُعدّت للمتّقين» يا «اُعدّت للكافرين» است. آمرزش گناه، كار الهى است و مراد از سرعت به سوى مغفرت، سرعت به سوى كارى است كه مغفرت را بدنبال داشته باشد. در اين آيه، كلمه ى «عَرض» به معناى وسعت است، نه كلمه اى در برابر طول. حضرت على عليه السلام در تفسير اين آيه فرمودند: «سارِعُوا الى اداء الفَرائِض» به انجام تكاليف الهى سرعت كنيد.[1] - سرعت در كار خير، ارزش آن را بالا مى برد. «سارعوا» - اوّل بخشيده شدن، سپس بهشت رفتن. «مغفرة... جنّة» - آمرزش گناه مردم، از شئون ربوبيّت الهى است. «مغفرة من ربّكم» - سرعت در توبه، لازم است. «سارعوا الى مغفرة» - لازمه ى سرعت به سوى بهشت متّقين، قرار گرفتن در زمره ى متّقين است. «جنّة... اُعدّت للمتقين» ----- 1) تفسير مجمع البيان.

آیه۲۰۰ *یعقوب سراج گفت: به امام صادق علیه السلام گفتم: آیا زمین از عالم زنده‌ای كه مردم در حلال و حرامشان به او مراجعه كنند، خالی می‌شود؟ گفت: نه، ای ابا یوسف! و این چیزی است كه در كتاب خدای عز و جل آمده است آن جا كه می‌فرماید: «یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُواْ اصْبِرُواْ وَصَابِرُواْ وَرَابِطُواْ» [ای كسانی كه ایمان آورده‌اید! صبر كنید و ایستادگی ورزید و مرزها را نگهبانی كنید] در راه دینتان صبر پیشه كنید و در برابر دشمنانتان پایدار باشید و امامتان را در آن چه كه به شما امر می‌كند و بر شما واجب می‌شمارد، همراهی كنید.«۱» اين آيه، صبر در برابر انواع حوادث و مصائب را توصيه مى كند؛ در مرحله ى اوّل در برابر ناگوارى هاى شخصى و هوسها صبر كنيد. «اصبروا» در مرحله ى دوّم در برابر فشارهاى كفّار، مقاومت بيشتر كنيد. «صابروا» در مرحله ى سوّم در حفظ مرزهاى جغرافيايى از هجوم دشمن، حفظ مرزهاى اعتقادى و فكرى، از طريق مباحثات علمى و حفظ مرز دلها، از هجوم وسوسه ها بكوشيد. «رابطوا» كلمه ى «رابطوا» از ريشه ى «رباط» به معناى بستن چيزى در مكانى است. به كاروانسرا نيز به اين دليل رُباط مى گويند كه كاروان ها در آنجا اتراق كرده و مال التجاره و اسب و شترها را در آنجا نگه مى دارند. همچنين به قلبى كه محكم و بسته به لطف خدا باشد، رُباط گفته مى شود. كلماتِ «ارتباط»، «مربوط» و «رباط» ريشه ى واحدى دارند. در روايات، «رابطوا» به معناى انتظار اقامه ى نماز آمده است.[2] گويا مسلمانان دل و جان خود را با پيوندى كه در نماز ايجاد مى كنند، محكم مى سازند. امام صادق عليه السلام فرمود: «اصبروا على الفرائض» در برابر واجبات صبر كنيد. «صابروا على المصائب» در برابر مشكلات صبر كنيد. «ورابطوا على الائمّه» از پيشوايان خود دفاع كنيد.[۳] رسول خداصلى الله عليه وآله فرمودند: «اصبروا على الصَلَوات الخمس وصابروا على قتال عدوّكم بالسيف ورابطوا فى سبيل اللَّه لعلّكم تفلحون» بر نمازهاى شبانه روزى پايدارى كنيد ودر جهاد با دشمن، فعّال ودر راه خدا با يكديگر هماهنگ باشيد تا رستگار شويد. [۴] - در سايه ى ايمان، به كمالات مى رسيد. «يا ايها الّذين امنوا اصبروا و صابروا...» - تا در مشكلات فردى صابر نباشيد، نمى توانيد در برابر دشمنان دين مقاومت كنيد. ابتدا «اصبروا» سپس «صابروا» - از ديگران عقب نمانيد، اگر كفّار در كفر خود مقاومت مى كنند، كشته مى دهند و مال خرج مى كنند، شما نيز در راه خدا با جان و مال پايدارى كنيد. «صابروا» - مسلمانان بايد مشكلات يكديگر را تحمل كنند، و يكديگر را به صبر سفارش كنند. «صابروا» - اسلام، دين ارتباط است. ارتباط با مردم، خدا و پيامبران. «رابطوا» - صبر و مصابره و مرابطه بايد جهت دار باشد و در مسير تقوى و رضاى الهى قرار گيرد، وگرنه كفّار هم اين امور را دارند. «صابروا و رابطوا واتقوااللَّه» - اسلام دين جامعى است، صبر و تقوى در كنار توجّه به مرزها بيان شده است. «اصبروا... رابطوا» - تقوى، مرتبه اى بالاتر از ايمان است. «امنوا... واتقوا» - صبر، زمينه ى رسيدن به سعادت و پيروزى است. «لعلّكم تفلحون» ----- ۱- مختصر بصائر الدرجات، ص ۸. ۲) تفسير مجمع البيان. ۳) كافى، ج 2، ص 81. ۴) درّالمنثور، ج 2، ص 418.

[4/17،‏ 14:15] قاسمی ز: سوره نساء [4/17،‏ 14:15] قاسمی ز: آیه۶ عبدالله بن سنان نقل می‌كند كه من در جلسه ای حاضر بودم كه از امام صادق علیه السلام در مورد قیّم یتیمان و حق او در خرید و فروش چیزهایی كه به صلاح یتیمان است، پرسیده شد و این كه آیا قیّم می‌تواند از اموال آنان استفاده كند؟ حضرت فرمود: اگر به نیكی از اموال آنان به شكلی مناسب استفاده كند، اشكالی ندارد؛ همان گونه كه خداوند متعال در قرآن كریم می‌فرماید: «وَابْتَلُواْ الْیَتَامَی حَتَّیَ إِذَا بَلَغُواْ النِّكَاحَ فَإِنْ آنَسْتُم مِّنْهُمْ رُشْدًا فَادْفَعواْ إِلَیْهِمْ أَمْوَالَهُمْ وَلاَ تَأْكُلُوهَا إِسْرَافًا وَبِدَارًا أَن یَكْبَرُواْ وَمَن كَانَ غَنِیًّا فَلْیَسْتَعفِفْ وَمَن كَانَ فَقِیرًا فَلْیَأْكُلْ بِالْمَعرُوفِ» [و یتیمان را بیازمایید تا وقتی به (سن) زناشویی برسند پس اگر در ایشان رشد(فكری) یافتید، اموالشان را به آنان رد كنید و آن را (از بیم آن كه مبادا) بزرگ شوند به اسراف و شتاب مخورید و آن كس كه توانگر است باید (از گرفتن اجرت سرپرستی) خودداری ورزد و هر كس تهیدست است، باید مطابق عرف (از آن) بخورد] منظور از آن، غذا می‌باشد و منظور در «فلیاكل بالمعروف» وصی آنان یا قیم بر اموال آنان یا كسی كه باعث اصلاح امورشان می‌شود، است.«۱» آيين نامه ى پرداخت اموال يتميان - يتيمان را پيش از بلوغ، از نظر رشد اقتصادى، آزمايش كرده و با كارآموزى و ياددادن روش دادوستد انان را رشد دهيد. «وابتلوا اليتامى...» - يتيم، زير نظر ولىّ خود، حقّ تصرّف در مال خود را دارد. لازمه ى عمل به «وابتلوا»، آن است كه يتيم زير نظر ولىّ خود تصرّف كند، تا آزمايش شود. - براى در اختيار داشتن سرمايه، علاوه بر بلوغ جنسى، بلوغ اقتصادى و اجتماعى هم لازم است. «اذابلغوالنكاح فان آنستم منهم رشداً» امام صادق عليه السلام فرمودند: مراد از «آنستم رشدا» اين است كه بتواتند مال خود را حفظ كند.[۲] - در سپردن اموال يتيم به او، حدس و گمان كافى نيست. بايد اطمينان به رشد داشته باشيد. «آنستم منهم رشداً» - مالكيّت، همواره همراه با جواز تصرّف نيست. يتيم مالك هست، امّا تا رشد نيابد، حقّ تصرّف ندارد. «فَان انستم منهم رُشداً» - افراد متمكّن، خدمات اجتماعى را بدون چشمداشت انجام دهند. «من كان غنياً فليستعفف» - در گرفتن حقّ الزّحمه، حدّ متعارف را در نظر بگيريد. «فليأكل بالمعروف» امام صادق عليه السلام فرمودند: مراد از «فلياكل بالمعروف» به مقدارى است كه شكم خود را سير كند.[۳] - هم اموال يتميان را حفظ كنيد، هم با شاهد گرفتن و جلوگيرى از اختلافات و تهمت هاى آينده، آبروى خود را حفظ كنيد. «فاشهدواعليهم» - گواهى مردم، براى حفظ عزّت دنياست و گواهى خدا براى عزّت آخرت. «وكفى باللّه حسيباً» - گواه گرفتن در جامعه، نزاع را خاتمه مى دهد، ولى حساب قيامت همچنان پابرجاست. «وكفى باللّه حسيباً» ----- ۱) تهذیب، ج ۹، ص ۲۴۴، ح ۹۴۹. ۲) من لايحضره الفقيه، ج 4، ص 223. ۳) كافى، ج 5، ص 130.

[4/17،‏ 14:15] قاسمی ز: امیرالمؤمنین علیه السلام فرمود: هر كس سوره نساء را در هر جمعه بخواند، از فشار قبر در امان خواهد بود.«۱» ________ ۱- علل الشرائع، ص ۲۸، ح ۱، باب ۱۴. [4/17،‏ 14:15] قاسمی ز: آیات۹و۱۰** *امام صادق علیه السلام فرمودند: خداوند تبارك و تعالی دو مجازات را به خورندگان مال یتیم وعده داده است: یكی از آنها مجازات آخرت، یعنی جهنم می‌باشد و اما مجازات دنیا، این آیه شریفه است كه می‌فرماید: «وَلْیَخْشَ الَّذِینَ لَوْ تَرَكُواْ مِنْ خَلْفِهِمْ ذُرِّیَّةً ضِعافًا خَافُواْ علَیْهِمْ» یعنی باید از آن بترسند كه كودكانی پس از آنان باقی بمانند و با آنان به مانند برخوردی كه با این یتیمان داشتند، رفتار شود.«۱» *عجلان ابی صالح نقل می‌كند كه در مورد كسی كه مال یتیم را می‌خورد از امام صادق علیه السلام پرسیدم و ایشان فرمود: حال او مانند كسی است كه خداوند در این آیه شریفه می‌فرماید: «إِنَّ الَّذِینَ یَأْكُلُونَ أَمْوَالَ الْیَتَامَی ظُلْمًا إِنَّمَا یَأْكُلُونَ فِی بُطُونِهِمْ نَارًا وَسَیَصْلَوْنَ سَعیرًا» سپس بدون این كه از ایشان سئوال كنم، چنین ادامه دادند: هر كه سرپرستی یتیمی را تا پایان مدت یتیمی‌اش بر عهده بگیرد و یا خودش بی‌نیاز شود، خداوند همان گونه كه برخورنده‌ مال یتیم، عذاب جهنم را واجب می‌كند، بر او بهشت را واجب می‌گرداند.«۲» به گفته ى روايات، خوردن مال يتيم، هم بازتاب دنيوى دارد و هم اخروى. در دنيا خسارت به اولاد مى رسد، كه در اين آيه مطرح شده و در آخرت، عذاب دوزخ دارد كه در آيه ى بعد مطرح شده است.[۳] ممكن است مراد آيه، نهى از انفاق و وصيت هاى غير متعادل باشد، بدين معنا كه: مبادا با داشتن كودكان خردسال و ضعيف، همه ى اموال خود را وقف يا انفاق كنيد و پس از مرگ، اولاد خود را در فقر و بدبختى رها سازيد.[۴] و ممكن است خطاب آيه به كسانى باشد كه فرزندان عقب افتاده دارند، تا آينده ى آنان را با برنامه ريزى تأمين كنند.[۵] در رسيدن به خير يا شرّ، ميان نسل ها ارتباط است، زيرا آثار عمل محدود به عمر ما نيست، شرّ كار پدر به فرزند مى رسد و به عكس، اولاد از آثار كار نيك پدر بهره مند مى شود. داستان موسى و خضر و مرمّت ديوارى كه گنج يتيم را در خود داشت، از نمونه هاى آن است كه قرآن درباره آن مى فرمايد: «كان أبوهماصالحاً»[۶] ----- - چهره ى واقعى خوردن مال يتيم در دنيا، به صورت خوردن آتش در قيامت آشكار خواهد شد. «يأكلون اموال اليتامى... يأكلون... نارا» - حضور در منزل ايتام و خوردن از مال آنان، در صورتى كه مايه ى ضرر و زيان به آنان نباشد، اشكالى ندارد. «يأكلون... ظلما» ___ ۱- كافی، ج ۵، ص ۱۲۸، ح ۱. ۲- كافی، ج ۵، ص ۱۲۸، ح ۲. ۳) تفسير نورالثقلين. ۴) تفسير مجمع البيان. ۵) تفسير كبيرفخررازى. ۶) كهف، 82.

آیه۱۹ ابراهیم بن میمون از امام صادق علیه السلام نقل می‌كند كه از ایشان در مورد آیه «لاَ یَحِلُّ لَكُمْ أَن تَرِثُواْ النِّسَاء كَرْهًا وَلاَ تَعضُلُوهُنَّ لِتَذْهَبُواْ بِبَعضِ مَا آتَیْتُمُوهُنَّ»، پرسیدم و ایشان فرمود: منظور آن است كه مرد، دختر یتیمی را در خانه‌اش نگه می دارد و مانع ازدواج او می شود تا بتواند میراثی كه به زودی به آن دختر می‌رسد را از او بگیرد. گفتم: «وَلاَ تَعضُلُوهُنَّ لِتَذْهَبُواْ بِبَعضِ مَا آتَیْتُمُوهُنَّ» فرمود: خداوند نهی كرده است كه مرد، همسرش را بزند تا آن زن به او مالی بدهد و از او طلاق بگیرد و از دست او رهایی یابد.«۱» بر خلاف سنّت جاهليّت، كه گاهى زن نيز به ارث برده مى شد، ممكن است آيه اشاره به اين باشد كه تنها اموال قابل ارث است و همسرِ متوفّى، ارثِ كسى نيست. او خودش مى تواند بعد از فوت شوهرش، همسر ديگرى انتخاب كند. - اسلام، مدافع حقوق زن است. «لايحلّ لكم ان ترثوا النساء كَرهاً» - باز پس گرفتن مهريه با زور، حرام است. «لاتعضلوهنّ لتذهبوا ببعض ما آتيتموهنّ» - تنها در صورتى كه زن در معرض بى عفّتى باشد، مرد حقّ سخت گيرى دارد. «لاتعضلوهنّ... الاّ ان يأتين بفاحشة مبيّنة» - با زنان بايد خوش رفتارى كرد. «عاشروهنّ بالمعروف» - مرد، سنگ زيرين آسياى زندگى است و بايد با خوشرفتارى، بر سختى ها شكيبا باشد. خطاب آيه به مرد است «لاتعضلوهنّ... عاشروهنّ» - بسيارى از خيرات، در لابلاى ناگوارى هاى زندگى است. «يجعل اللَّه فيه خيراً...» - حلّ مشكلات خانواده و داشتن حلم و حوصله، براى سعادت فرزندان، بهتر از جدايى و طلاق است. «فيه خيراً كثير» - هميشه خير و شرّ ما همراه با تمايلات ما نيست، چه بسا چيزى را ناخوشايند داريم، ولى خداوند خير زياد در آن قرار داده باشد. زيرا انسان به همه ى مصالح خويش آگاه نيست. «عَسى ان تكرهوا... فيه خيراً كثيرا» __ ۱- تفسیر عیاشی، ج ۱، ص ۲۵۵، ح ۶۵.

آیه۸ از اينكه كلمه ى «اولواالقربى» در كنار «اليتامى» و «المساكين» آمده، معلوم مى شود كه مراد از بستگان، بستگانى هستند كه فقيرند وبه طور طبيعى ارث نمى برند، و سفارش عاطفى آخر آيه نيز اين معنا را تأييد مى كند. - به نگاه ها، حضورها وتوقّعات طبيعى محرومان توجّه كنيد. «واذا حضر القسمة» - اموال ارثى را مخفيانه تقسيم نكنيد، تا امكان حضور ديگران هم باشد. «حَضر القسمة اولوا القربى» - در تقسيم ارث، علاوه بر افرادى كه سهم مشخّص دارند، به فكر محرومان و يتيمان نيز باشيد. «نصيباً مفروضاً... فارزقوهم منه» - با هداياى مالى و زبان شيرين، از كينه ها و حسادت ها، پيشگيرى و پيوندهاى خانوادگى را مستحكم تر كنيد. «فارزقوهم ... قولوا» - هداياى مادّى، همراه با محبّت و عواطف معنوى باشد. «قولوا لهم قولاً معروفاً»

آیه۲۱ *علی بن ابراهیم می‌گوید: این آیه بدین معناست كه اگر مردی از همسرش بیزار است، خداوند نهی كرده است كه در حق زن آن قدر بدی روا دارد تا زن، مالی به او بپردازد و از او طلاق بگیرد. خداوند می‌فرماید: «وَكَیْفَ تَأْخُذُونَهُ وَقَدْ أَفْضَی بَعضُكُمْ إِلَی بَعضٍ» [و چگونه آن (مهر) را می‌ستانید با آن كه از یكدیگر كام گرفته‌اید] و إفضاء به معنی مباشرت و نزدیكی است. خداوند می‌فرماید: «وَأَخَذْنَ مِنكُم مِّیثَاقًا غَلِیظًا» [و آنان از شما پیمانی استوار گرفته‌اند] و میثاق غلیظ، همان شرطی است كه خداوند به خاطر زنان بر گردن مردان نهاده است: «فَإِمْسَاكٌ بِمَعرُوفٍ أَوْ تَسْرِیحٌ بِإِحْسَانٍ»«۱» [پس از آن یا (باید زن را) به خوبی نگاه داشتن یا به شایستگی آزاد كردن.] - در نهى از منكر بايد از عواطف انسانى هم بهره گرفت. شما كه مدّتها با همسر خود روابط كامل داشته و كامياب شده ايد چرا اكنون مهريه او را به ناحقّ پس مى گيريد. «قد افضى بعضكم الى بعض» - هنگام ناراحتى هاى زندگى، بايد به ياد لذّت هاى قبل آن بود. «قد أفضى...» - در بيان امور مربوط به زناشويى، ادب را مراعات كنيم. «افضى» - مهريّه حقّى است براى زنان كه در برابر هم خوابى تعيين شده است. «قدافضى » - عقد ازدواج، يك ميثاق محكم است. «ميثاقاً غليظاً» - پس گرفتن مهريه پيمان شكنى است. «وكيف تأخذونه... واخذن منكم ميثاقا غليظا» ______ ۱- بقره/۲۲۹.

سوال جزء چهارم درجزءچهارم کدام آیه اشاره به بحث مهدویت دارد وچگونه تاویل می شود؟ لطفا فقط پاسخ ها را به آیدی شماره ۰۹۱۳۵۱۰۷۵۲۹وات ساپ ارسال فرمایید همراه با نام و مشخصات شرکت کننده و ذکر نام گروه برنده جزء سوم؛ سرکارخانم کوثر طایی جهت دریافت هدیه به اداره تبلیغات اسلامی سمیرم مراجعه فرمایید در پناه قرآن کریم محفوظ باشید

مسابقه قرآن، خانواده، امید •°•ویژه ماه مبارک رمضان🌙 برای دریافت محتوای مسابقه به کلیپ‌های پخش شده از شبکه اصفهان و یا به کانال ایتای سازمان تبلیغات اسلامی مراجعه کنید 🎊هر روز یک مسابقه و پنج جایزه نیم میلیون ریالی🎁🎉 •°•کانال ایتا به آدرس: https://eitaa.com/joinchat/1881145458C61fc181d19 پیج اینستاگرام به آدرس: https://www.instagram.com/omid_aramesh114?r=nametag •°•ارسال عدد گزینه صحیح به سامانه پیامک ۳۰۰۰۸۵۴۷

سلام دوستان در هر دو مسابقه هر روز شرکت کنید

سلام مسابقه تا 30فروردین تمدید شد لطفا اطلاع رسانی کنید دوستان شرکت کنند