#حقوق_محيط_زيست #فقه_محيط_زيست #حرمت_آلایندگی #قانون_اساسی «مبانى فقهی "ممنوعیت" در اصل پنجاهم قانون اساسی» اصل ۵۰: «در جمهوری اسلامی‌، حفاظت محیط زیست که نسل ‌امروز و نسل‌های بعد باید در آن حیات اجتماعی رو به رشدی داشته ‌باشند، وظیفه عمومی تلقی می‌گردد؛ از این رو، فعالیت‌های اقتصادی و غیر آن که با آلودگی محیط زیست یا تخریب غیر قابل جبران آن‌ ملازمه پیدا کند، ممنوع است‌.» 🔸ممنوعیت در اين اصل، انعکاس حرمت در فقه است. 🔸مبانی قرآنى و روایی حرمت آلایندگی و تخریب محیط زیست از این قرار است: 1️⃣ حرمت إضرار 2️⃣ حرمت إهلاک حَرْث (اقدام به نابودسازى گیاهان) 3️⃣ حرمت إهلاك نَسْل (اقدام به نابودسازى حیوانات و انسان‌ها) 4️⃣ حرمت إلقاء سَم در بلاد (بلاد: محلهای سکونت و حیات اجتماعی) 5️⃣ حرمت إتلاف (از بين بردن اموال ديگران) 6️⃣ حرمت تغيير خلقت (در آلايندگی‌ها و تخریب‌های منجر به تغییر در ژن) 7️⃣ حرمت إفساد در زمین 8️⃣ حرمت إيذاء حیوانات و انسان‌ها 9️⃣ حرمت إسراف (استفاده نامتعادل از مواهب طبیعی) ر.ک: «حکم تکلیفی آلایندگی هوا»، رساله سطح ۴ (دکتری)، حوزه علمیه قم. @feghhemohitezist