♻️ الفصل الخامس في أن الشي‏ء ما لم يجب لم يوجد (بداية الحكمة، ص: 47) ♻️ صفت چهاردهم: عجب و خود بزرگ بينى و مذمت آن‏ و آن عبارت است از اينكه: آدمى خود را بزرگ شمارد به جهت كمالى كه در خود بيند، خواه آن كمال را داشته باشد يا نداشته باشد. و خود همچنان داند كه دارد. و خواه آن صفتى را كه دارد و به آن مى‏بالد في الواقع هم كمال باشد يا نه. و بعضى گفته‏اند: عجب آن است كه صفتى يا نعمتى را كه داشته باشد بزرگ بشمرد و از منعم آن فراموش كند. و فرق ميان اين صفت و كبر، آن است كه: متكبّر آن است كه خود را بالاتر از غير ببيند و مرتبه خود را بيشتر شمارد. ولى در اين صفت، پاى غيرى در ميان نيست بلكه معجب آن است كه كه به خود ببالد و از خود شاد باشد و خود را به جهت صفتى، شخصى شمارد و از منعم اين صفت فراموش كند. پس اگر به صفتى كه داشته شاد باشد از اين كه نعمتى است از خدا كه به او كرامت فرموده و هر وقت كه بخواهد مى‏گيرد و از فيض و لطف خود عطا كرده است نه از استحقاقى كه اين شخص دارد، عجب نخواهد بود. (معراج السعادة، متن، ص: 265) ❇️ با استفاده از جهان‌بینی فلسفی فوق برای علاج رذیله عجب نسخه استنباط کنید. #فلسفه #اخلاق #فکر