💠انتقام و مسالهٔ قدرت 🔹در آثار مختلف، وقتی بلایی سر شخصیت اصلی میاد، اوج فیلم می‌شه #انتقام گرفتن از دشمن هاش 🔹مثلا در سریال تینیجری (نوجوانانه) استرنجر تینگز، وقتی اِل (خدا-منجی کابالیستی) به قدرت #جادویی می‌رسه، می‌ره سراغ یکی از بچه هایی که رفیقش رو اذیت کرده و باعث می‌شه اون بچه جلوی همه به خودش ادرار کنه! 🔹اینجوری انتقام می‌گیره؛ یا داستان اتک‌آن‌تایتان هم بر پایهٔ انتقام ارن از بشریته که در یک جهان جبرگرا، منجر به #نابودی هشتاد درصد بشریت می‌شه 🔹پیام این فیلم ها اینه، که یا قدرت داری و می‌تونی انتقام بگیری، یا زیر پای #قدرتمندان له می‌شی؛ مثل انیمه اتک که نشون می‌ده اکثریت جهان زیر پای تایتان ها له می‌شن 🔹این روحیهٔ انتقام‌طلبی فردی، به هیچ وجه در ادیان الهی وجود نداره؛ برعکس، #بخشش از بزرگان زیباست و می‌بینیم حضرت امیر علیه السلام در سخت‌ترین شرایط، می‌تونستن به یک اراده تمام دشمنانشون رو محو کنن 🔹اما چون ارادهٔ #الهی بر این نبود، چنین نکردن و حتی شنیدیم که اگر شرایط جامعه مهیا بود، حضرت امام حسن علیه السلام ابن ملجم رو می‌بخشیدن 🔹دقیقا تفاوت همینجاست؛ در #اخلاق_الهی، انتقام شخصی معنی نداره و بهترین کار (اگر منجر به گسترش ظلم نشه) بخششه اما در بی‌اخلاقی اومانیسم، به قول استاد فرج‌نژاد، هدف ارضاء تمنیات نفس به هر طریقیه؛ حتی اگر به قیمت نابودی هشتاد درصد مردم جهان تموم بشه! 💙فیلموسوفی، هنر، فلسفه، رسانه @filmosophy