جنگل نمی خواهد بمیرد.
سَرْو اَبَرکوه یا سرو زرتشتی
از پیرترین و با شکوه ترین جانداران زندۀ دنیا
یک دانشمند به نام الکساندر روف، سن این درخت رو حدود چهار هزار تا چهار هزار و پونصد سال برآورد کرد
جنگل نمی خواهد بمیرد.
یک دانشمند به نام الکساندر روف، سن این درخت رو حدود چهار هزار تا چهار هزار و پونصد سال برآورد کرد
ولی بعدش،
دانشمندهای دیگه عمر ابر کوه نزدیک به هفت هزار سال سال تخمین زدن
جنگل نمی خواهد بمیرد.
بازدیدکنندگان از جای جای دنیا میان تا ابرکوه رو ببینن
مارکوپولو در خاطرات سفرش به ایران مینویسد: یکی از چند سروی که در ایران دیدهام، سرو خوشبالای ابرکوه است که همچون آبشاری سبز از آسمان بر روی زمین تفدیده ابرکوه فرو میآید
و از هر طرف که وارد ابرکوه شوی، سرو کهنسال و پرطراوت مانند چراغ دریایی سبزی مارا به بندر دریای کویر و خورشید تابان فرا میخواند.
جنگل نمی خواهد بمیرد.
داستان های و باور های زیادی در مورد سرو ابرو کوه وجود داره
در اسطورههای ایرانی،
سرو ابرکوه را با عنوان درخت زرتشت یاد کردهاند و کاشت این سرو را به زرتشت نسبت میدهند
جنگل نمی خواهد بمیرد.
در اسطورههای ایرانی، سرو ابرکوه را با عنوان درخت زرتشت یاد کردهاند و کاشت این سرو را به زرتشت نس
زرتشت، وقتی در اسفندماه به ابرکوه رسید، بذر سرو را در این دشت کاشت و به مردم این شهر نوید داد که درختی ماندگار در شهرشان خواهند داشت که تاریخ پادشاهان را از سر میگذراند