یه حرف آخر هم بزنم وقتی داشتم دنبال عکس های زاغ بور می‌گشتم طبیعتاً اول سایت های ایرانی رو چک کردم و مقاله هاشو خوندم ولی خیلی عکس گیرم نیومد! نمیگم نبود، بود تازه از عکاس های خوش ذوق کشورمون هم بود اما وقتی به انگلیسی جستجو کردم یه عالمه عکس اومد و من اینجوری بودم که پرنده ی ماست شما بیشتر ازش عکس و محتوا میذارید؟ می‌خوام بگم که مراقب موجودات کشورمون باشیم و بهشون افتخار کنیم و همین که درباره شون بدونیم و به دیگران بگیم خیلی عالی و آگاهی بخشه

نظرتون درباره این عکس چیه؟ خیلی بحث برانگیزه نه؟ اینا احتمالا دزد نیستن؟!

امروز می‌خوایم در مورد یکی از افراد توی عکس صحبت کنیم که به عقیده من تعریف خیلی درستی از یک انسانه!

کسی که کودکی و زندگی گل و بلبلی نداشته اما صاحب یک قلب خیلی بزرگه.

در لیورپول به دنیا میاد، پدرش پستچی بوده و مادرش رو در کودکی از دست می‌ده.. ۱۵ سالش که میشه ، ترک تحصیل می‌کنه و می‌ره توی کارای نظافتی و رفتگری کلا پیشه ی ایشون رفتگری بوده

در ۳۵ سالگی به موضوع حقوق حیوانات علاقه مند میشه. همسرش ، اونو متقاعد می‌کنه که برن به یه نشست که درباره ی آزادی حیوانات بوده وقتی چندتا فیلم مستند از آزمایش روی حیوانات می بینه، تصمیم به گیاهخواری میگیره و میشه مخالف سرسخت شکار، به عضویت در گروه «کمک رسانی به حیوانات نورثمپتون »هم در میاد

اما این تازه شروع ماجرای ماجراجویی ایشونه!

ایشون و چندتا از دوستاش تصمیم به نجات یه دلفین به نام راکی میگیرن و اصلا به خاطر همین هم خیلی معروف میشه.

راکی کیه؟ یه دلفین بیگناهِ تنها که به مدت ۲۰ سال در یک استخر کوچک بتنی اسیر شده

این دوستمون و چهار نفر از دوستاش برای فرار راکی برنامه ریزی میکنن البته همچین آسون هم نبوده ، راکی ۳۰۰ کیلو وزن داشته و قرار بوده ۱۸۰ متر جا به جاش کنن و به دریا ببرنش

و شب قبل از انجام نقشه ، برای وارسی آکواریم و سنجیدن شرایط میرن به محل نگهداری راکی