#رمان_کوتاه_ویروس #پارت_دوم آرمین و امید دوست صمیمی هم هستند و به نوعی محرم اسرار یکدیگرند مثل خیلی از نوجوانان دیگر. هر دو از نفرات ممتاز مدرسه ی شهید مقصودی هستند و در پایه ی دهم مشغول تحصیلند. شنبه قرار است آقای احمدی دبیر درس ریاضی ، تکالیف را نگاه کند. + آقای آرمین محسنی _ بله آقا + بیا پای تابلو تمرین اول که گفته بودم رو حل کن _ آقا اجازه میشه ما هفته بعد بیایم، این هفته نتونستیم تمرین ها رو حل کنی. + عه. از تو بعید بود، تو که همیشه خودت داوطلب میومدی _ آقا ببخشید امید که متوجه حال آرمین می شود سریع دست بلند می کند و می گوید : + آقا اجازه، میشه ما بیایم حل کنیم _ تو حل کن امید با نگاهی مهربان به سمت آرمین بلند می شود و به سمت تابلو می رود. زنگ آخر مدرسه به صدا در می آید. بچه ها با سر و صدا و هیاهو وسایل خود را جمع می کنند و راهی خانه می شوند. + آرمین چت شده بود توی کلاس ریاضی؟ _ هنوز درگیر اون ویروسم. فکر و ذهنم رو درگیر کرده. نتونستم به درس تمرکز کنم. + عیب نداره. حالا پاشو بریم خونه، ولی حواست باشه این دفعه دیگه من نمیام تمرینای کلاس رو حل کنماا. _ خودم هم حالم بد شد. دعا کن خوب بشم