🔶 دین و رسول، علم و فلسفه دارد 🔸مرحوم شیخ علی صفائی (ره) دين بدون روش، بدون تربيت، بدون اصول نيست و رسول نمى‏گويد كه تو با منطق و فلسفه‏ى يونان و يا شرق و غرب آشنا شو و سپس ببين چه مى‏گويم و سعى كن بفهمى. رسول آمده تا امّى‏ها را با حضوريات و با تنظيم سؤال‏ها به قدر خود و با قدر خود به هدف خود و ارزش‏هاى خود راهبرى كند و براى اين هدف‏ها برنامه‏ريزى نمايد. رسول در آدمى، حس و تجربه و فكر و عقل و علم و فلسفه و قلب و عرفان را با روش‏ها و سؤال‏ها و تعليم‏ها و تزكيه‏ها آزاد مى‏كند، مى‏آموزد و راه مى‏برد. و به آدمى، معرفت و ايمان و ايمان شديدتر و عدل و احسان و اخبات و سبقت و قرب و لقاء و رضوان را ارزانى مى‏دارد. حاج استاد! به نظر مى‏رسد كه رسول، فقير و مضطر و منفعل نبوده و با دست پر و روش متفاوت، آدمى را به ذهنيت و زاويه‏ى ديد و طرز برخورد و كوثر و قدرت برخورد و ظرفيت (شرح صدر) و ربط و پيوند و اجتماع و تشكّل جديد و سازمان و عدل و احسان در برابر اثم و عدوان، همراه ساخته است. 📚 نقدى بر فلسفه دين خدا در فلسفه هرمنوتيك كتاب و سنت، ص: 121 🏠https://eitaa.com/fotoooh

جلسه 7 از مباحث تاریخ نسبت اراده و معرفت- استاد محمد تقی سبحانی

«والله من ورائهم محیط»؛ وحی محیط بر همه شئون، استاد سید احمد مددی

🎥#ببینید | 🔰 تأملی بر معنا و هویت علم دینی 🌸 ۱۶ آذر روز دانشجو گرامی باد. ➕@AMOLILARIJANI_IR

اصول نظریه «روش تنزیهی» در الاهیات

به مناسبت سالگرد رحلت آیت الله مصباح یزدی سخنان با اهمیت ایشان پیرامون ضرورت پژوهش های بنیادین در علوم انسانی و تاریخچه انقلاب فرهنگی در جمع مسئولان فرهنگستان علوم اسلامی قم (1390) 👇👇👇 💠 https://eitaa.com/fotoooh/333 گزارش استاد میرباقری از اندیشه فرهنگستان 👇 💠https://eitaa.com/fotoooh/336 🏠@fotoooh

سخنرانی آیت الله مصباح یزدی پیرامون اهمیت پژوهش های بنیادی در علوم انسانی اسلامی/ دیدار مسئولان فرهنگستان علوم اسلامی قم،۱۳۹۰/قسمت اول

قسمت دوم

📢 فلسفۀ چگونگی را براساس قدرمتيّقنِ از مذهب تنظيم می‌كنيم. 📢 عقل اگر تسليم شود و خوب هم نوكریِ ائمۀ طاهرین (علیهم السلام) را بکند، خيلی قوی‌تر است از عقلِ افسارگسيخته. 💠 استاد سید منیرالدین حسینی الهاشمی: «ببينيد، اسلام برخواسته از هيچ فلسفه‌ای نيست. يعني هيچ‌يك از انبياء الهي، از آدم تا خاتم (صلی الله علیه و آله)، هيچ‌كدامشان شاگرد فيلسوف نبودند. فلاسفه، عقلا و هر كسي بتواند در محصولات كار فكري‌اش، تبعيت از اينها را اثبات كند، به همان نسبتي كه می‌تواند تبعيت را اثبات بكند، به همان نسبت با يك ياي نسبتي، عقل تسلیم [و] فلسفه اسلامي [درست] مي‌شود. در حقیقت، فلاسفه كأنَّه نوكر اين بزرگواران هستند، نه آقاي انبياء. آنها در خانه انبياء خدمت‌گزاریِ عقلي مي‌كنند. اگر ما اين را اين‌گونه فرض كنيم، آن وقت هيچ عيبي ندارد كه شما بگوييد ائمه طاهرين (علیهم‌السلام) يك دسته #نوكر_عقلي داشته‌اند كه در بحث چرائي مطلب را تمام كردند، يك دسته ديگر هم آمدند و بحث چيستي را تمام كردند، يك دسته ديگر بايد باشند بحث چگونگي را تمام بكنند. اين‌گونه نيست كه عقلا، تشريع‌كننده شرع بشوند... چه در آن كسي كه فقيه است و در كلمات دقت مي‌كند براي اين كه حكم تكليفي را به دست بياورد، و چه آن كسي كه حكم توصيفي را مي‌خواهد دقت كند... . حالا اين كه عقل در برابر شرع چه گونه است، حتماً عقل اگر تسليم باشد، خوب هم نوكري بكند، خوب هم كار بكند، خيلي قوی‌تر است [و] اصلاً با عقلي كه به اصطلاح افسارگسيخته است قابل‌قياس نيست. عقلي كه به شيطنت تبديل بشود هنري ندارد؛ حتماً هم دور خودش گيج مي‌چرخد. حالا بر گرديم اينجا. ما فلسفه شدن را اول براساس متيقنِ از مذهب تنظيم مي‌كنيم.» (کد پژوهشی ۳۸۰، ۱۳۷‌۷/۸/۲۷)