🔹به فلسفه دستور ندهید.... 🔹نه دینی‌ها حق دارند دستور دهند، نه پوزیتویست‌ها... ✍️ تعلیقه بر این دیدگاه، به زودی. https://eitaa.com/monir_ol_din

💠 به فلسفه دستور ندهید... آیا دین فقط دستور می دهد؟ این تلقی از دین، تلقی «اذا امر مولا بعبده» است که مبتنی بر نظام برده داری، وقتی مولای به برده فرمان می دهد، او باید تبعیت کند. به فلسفه دستور ندهید ولی بالاخره نسبت آن با دین چه می شود؟ نه دینی که کارش فقط دستور دادن است که تلقی سخیفی از دین است، بلکه دینی که در مقام هدایت و ولایت است و در یک جریان دوطرفه ولایت و تولی، با اختیار و اراده انسان موجب رشد او می شود. ولایتی که موجب اثاره عقل می شود، آیا می تواند فلسفه کامل تری را به ارمغان آورد؟ آیا اساساً فلسفه رشد و تکامل دارد یا به عالی ترین درجه از کمال رسیده و دیگر رشد و تکاملی برای آن متصور نیست؟! اگر تکامل پذیر است، زمینه های رشد و تکامل آن چیست؟ بی تردید فلسفه دستوری ، فلسفه و عقلانیت نیست اما این ساده سازی ها که بیشتر با فضای ژورنالیستی تناسب دارد به سوال اصلی عصر ما پاسخ نمی دهد که تکامل عقلانیت و فلسفه چگونه واقع می شود؟ نسبت فلسفه و ایمان چیست؟ آیا فلسفه آزاد و رها از زمین و زمانه وجود خارجی دارد؟ فلسفه آزاد از فرهنگ اجتماعی و تاریخی مصداق دارد؟ فلسفه بی قید و بند از ایمان و کفر می شود پیدا کرد؟

به مناسبت سالگرد رحلت آیت الله مصباح یزدی سخنان با اهمیت ایشان پیرامون ضرورت پژوهش های بنیادین در علوم انسانی و تاریخچه انقلاب فرهنگی در جمع مسئولان فرهنگستان علوم اسلامی قم (1390) بازنشر می گردد: 👇👇👇 💠 https://eitaa.com/fotoooh/333 گزارش استاد میرباقری از اندیشه فرهنگستان 👇 💠https://eitaa.com/fotoooh/336 🏠@fotoooh

🌐 کرسی نظریه پردازی و مناظره فلسفه اخلاق (تحلیل ماهیت الزامات اخلاقی و نقدی بر نظریه فلسفه اخلاق استاد مصباح یزدی) 🔹 ارائه کننده : آیت الله صادق لاریجانی ناقدین: استاد میرسپاه و استاد حسن معلمی داور: آیت الله فیاضی 1️⃣ بخش اول 📎ادامه دارد. 📖انتشار با ذکر آدرس کانال لطفاً! 🏠@fotoooh

🌐 کرسی نظریه پردازی و مناظره فلسفه اخلاق (نقدی بر نظریه فلسفه اخلاق استاد مصباح یزدی) 🔹 ارائه کننده : آیت الله صادق لاریجانی ناقدین: استاد میرسپاه و استاد حسن معلمی داور: آیت الله فیاضی 2️⃣ بخش دوم 📎ادامه دارد. 📖انتشار با ذکر آدرس کانال لطفاً! 🏠@fotoooh

🌐 کرسی نظریه پردازی و مناظره فلسفه اخلاق (نقدی بر نظریه فلسفه اخلاق استاد مصباح یزدی) 🔹 ارائه کننده : آیت الله صادق لاریجانی ناقدین: استاد میرسپاه و استاد حسن معلمی داور: آیت الله فیاضی 3️⃣ بخش سوم 📎ادامه دارد. 📖انتشار با ذکر آدرس کانال لطفاً! 🏠@fotoooh

🌐 کرسی نظریه پردازی و مناظره فلسفه اخلاق (نقدی بر نظریه فلسفه اخلاق استاد مصباح یزدی) 🔹 ارائه کننده : آیت الله صادق لاریجانی ناقدین: استاد میرسپاه و استاد حسن معلمی داور: آیت الله فیاضی 4️⃣ بخش چهارم 📎ادامه دارد. 📖انتشار با ذکر آدرس کانال لطفاً! 🏠@fotoooh

🌐 کرسی نظریه پردازی و مناظره فلسفه اخلاق (نقدی بر نظریه فلسفه اخلاق استاد مصباح یزدی) 🔹 ارائه کننده : آیت الله صادق لاریجانی ناقدین: استاد میرسپاه و استاد حسن معلمی داور: آیت الله فیاضی 5️⃣ بخش پنجم 📎ادامه دارد. 📖انتشار با ذکر آدرس کانال لطفاً! 🏠@fotoooh

🌐 کرسی نظریه پردازی و مناظره فلسفه اخلاق (نقدی بر نظریه فلسفه اخلاق استاد مصباح یزدی) 🔹 ارائه کننده : آیت الله صادق لاریجانی ناقدین: استاد میرسپاه و استاد حسن معلمی داور: آیت الله فیاضی 6️⃣ بخش ششم 📎ادامه دارد. 📖انتشار با ذکر آدرس کانال لطفاً! 🏠@fotoooh

🌐 کرسی نظریه پردازی و مناظره فلسفه اخلاق (نقدی بر نظریه فلسفه اخلاق استاد مصباح یزدی) 🔹 ارائه کننده : آیت الله صادق لاریجانی ناقدین: استاد میرسپاه و استاد حسن معلمی داور: آیت الله فیاضی 7️⃣ بخش هفتم 📎ادامه دارد. 📖انتشار با ذکر آدرس کانال لطفاً! 🏠@fotoooh

💠 مناقشه در تمثیل به نور و بیان «بازگشت مابه الامتیاز به مابه الاشتراک» در تبیین تشکیک/ استاد مفیدی مثال روشنی برای تشکیک می گویند، نور است. می گویند ما به الاشتراک در نور عین ما به الامتیاز است. ‏بعد توضیح می دهند که: نور شدید هم فقط نورش بیشتر است. در حالی که در اینجا چند نکته است: اولا ‏وقتی در نور شدید و ضعیف، می گویید ما به الامتیاز، دو تا نور را می گویید؟ مثلا ما به الامتیاز نور الفِ ‏شدید از نور باءِ ضعیف؟ یا اینکه می خواهید بگویید در دل یک لامپ هزار، هشتصد هم هست؟ اگر دو ‏تا نور است، ما به الامتیاز عین ما به الاشتراک نیست چون اصلا وحدت ندارند. پس درست نیست که می ‏گویید حقیقت نور یک حقیقت تشکیکی است. حقیقتش تشکیکی نیست بلکه افرادش تشکیکی است. اما ‏اگر منظورشان یک فرد است، مثلا یک فرد هزار شمعی داریم که می گوییم یک مرتبه ی هشتصد شمعی ‏هم در آن موجود است، آیا واقعا نور ضعیف در نور قوی موجود است؟ آیا به مرتبته الضعیفة موجود ‏است؟ آیا در لامپ هزار شمعی، نور هشتصد شمعی هم داریم بضعفه یا نداریم؟ به خاطر همین اشکالات، ‏آن را وحدت شخصی کرده اند. ثانیاً : ما به الاشتراک چیست؟ حاضران: نور. استاد: نور یا آن هشتصد تا؟ ‏در شخص داریم می گوییم. چه چیزی بین هزار و هشتصد مشترک است؟ حاضران: هشتصد. مستشکل: ‏آنها می گویند: مثلا نور خورشید، یک نور است. استاد: البته اصل این مثال ها مبتنی بر این بوده که نور، ‏کیف باشد. اما الآن که می گویند: ذرات است، اصلا نمی شود گفت: ما به الامتیاز عین ما به الاشتراک ‏است. مستشکل: آنها می گویند: تمام نور خورشید یک وجود است و در نتیجه ما به الاشتراک و ما به ‏الامتیاز یکی می شود؛ چون اگر دو تا باشد، می شود تعدّدِ در وجود. استاد: به نظر شما در این یک، ‏امتیازی تحقّق دارد یا نه؟ اگر امتیازی در کار نیست، چطور می گویید: ما به الامتیاز عینِ ما به الاشتراک ‏است. امتیازی نیست که بگویید عین هم اند. اگر بگویید: آن هشتصد تا از هزار تا ممتاز است، درست ‏نیست. شما اول یک امتیازی را فرض بگیرید بعد بگویید ما به الامتیاز . . . در حالی که در این فرض ‏شما، امتیاز و کثرتی نداریم بلکه یک نور واحد است. درست که در هزار، هشتصد هست اما هشتصد که ‏از هزار ممتاز نیست. مستشکل: عین در این جا هم مثل عین در بحث امتناع، دقیق است؛ فقط بحث این ‏است که شیئی که بسیطُ الحقیقة باشد، چه در آن هزار تا و چه در آن هشتصد تا، یک چیز است. وقتی ‏می گوییم: هو الاول و هو الآخر، اول و آخر مفهوماً یک چیز نیستند اما یک چیز است که اول است از ‏همان جهت که آخر است. استاد: شما می روید سر مرتبه عالیه و آن را می گویید که درست هم هست ‏ولی بحث ما بر سر مرتبه ی دانیه است. بحث سر آن ممتازه است یعنی هشتصد تایی. آن هزار که یکی ‏است. مستشکل: وقتی می خواهد به هشتصد تجلی کند یا وقتی اعتبار مو لحاظ می کنیم مرتبه ی هشتصد ‏را، امتیازش ظاهر می شود. استاد: آیا یک نور بود یا دو تا؟ اصل شروع این مثال مال تعدد است ولی بعد ‏چون دیدند نمی شود، گفته اند: یکی. مستشکل: آیا در عدد صد به عنوان یک واحد بسیط، نود هست؟ ‏استاد: خیر. ولی نودِ غیرِ صد وجود دارد. یعنی عدد نود داریم اما نودِ در دلِ صد . . . مستشکل: آن که ‏یک عدد خارجی است. در همین عدد واحدِ صد که نوعٌ برأسه است، آیا احساسِ نود هم می کنیم؟ استاد: ‏نه. مستشکل: می شود احساس کرد و به همین دلیل می گوییم: صد بزرگتر از نود است. چون نود را در ‏صد لحاظ کرده ایم. استاد: اولاً خودتان گفتید عددِ بسیط. تازه در همان صدِ واحد، نودِ ممتاز نداریم. ‏مستشکل: نودِ مُندَکّ که داریم. استاد: داشته باشیم ولی چون امتیاز ندارد، نمی توانیم بگوییم: ما به الامتیاز . ‏‏. . شما در همین مثالی که زدید، این (ما) را نشان دهید. مستشکل: همان صد است که تجلّی می کند در ‏نود. استاد: صد در نود تجلی می کند؟! نود به عنوان امتیاز؟ آیا صد ما به الامتیاز و ما ‏به الاشتراکِ نود است؟ مستشکل: مشکل در تصور ما از عدد صد است. مثال را عوض می کنیم: ‏نفس ما در آنی که متفکر است، متخیّل هم هست. یک نفس است و دارد همه ی این کارها را انجام می ‏دهد بدون این که بگوییم نفس در حال تفکر غیر از نفس در حال خیال است. ما به الامتیاز و ما به ‏الاشتراک یک شیء است. استاد: شما رفته اید در شؤونات عرضیّة. تخیّل و تفکر در طول هم نیستند، ‏شدید و ضعیف و در نتیجه مصداق تشکیک نیستند. شما وقتی می بینید با وقتی که می شنوید، کدامش ‏بالاتر است و کدام پاینتر؟ کدام شدید است و کدام ضعیف؟ اگر هم بگویید: نفس و قوه ی باصره که دارد ‏می بیند، در طول همند، ما به الامتیاز و آن چیزی که به وسیله ی آن امتیاز صورت گرفته، چیست؟ ‏مستشکل: خود نفس است. عاقله غیر نفس نیست، باصره غیر نفس نیست. استاد: یعنی عینیّت است؟ ‏مستشکل: عینیت است. استاد: منظورتان عینیت خارجی است؟ و سکوت مستشکل! 🏠@fotoooh