#زمینه_های_قیام_امام_حسین‌_ع #زمینه_اجتماعی امیرالمومنین در خطبه ۲۲۳ نهج البلاغه وضع مردم پس از رحلت رسول خدا را همچون وضع مردم در روزهای اول بعثت پیامبر می‌دانست. مردم از خلق و خوی اسلامی فاصله گرفته و گرفتار نوعی بازگشت به عصر جاهلی شده بودند. از نگاه‌های نژادپرستانه تا امتیاز عرب بودن رسول خدا با این تفکر به مقابله برخاست و هرگونه امتیاز ناشی از چیزی غیر از تقوا و پرهیزکاری را مردود شمرد ؛ اما در دوره خلفا اینگونه امتیازات کاذب مجدداً مطرح شد. خلیفه دوم #عمر نظام طبقاتی در تقسیم بیت المال و نیز امتیازات سیاسی و اجتماعی را برقرار ساخت. در دوره حاکمیت #بنی_امیه یعنی عصر عثمان و معاویه این نوع نگاه رو به شدت و فزونی نهاد. #امیرالمومنین علیه السلام در دوره کوتاه خلافتش آن را ملقی اعلام کرد و در عمل نیز همچو رسول خدا رفتار کرد ؛ اما معاویه و دیگر خلفای اموی نگاه طبقاتی قبیله‌ای و نژادی را به شدت رواج و در مورد عمل قرار دادند. همچنین گرایش‌های دنیا طلبانه بعضی از حاکمان خلق و خوی دنیا طلبی را در بدنه جامعه نیز تسری داد و این حقیقت در کلمات امام حسین علیه السلام این چنین نمود یافته است: إنَّ الناسَ عَبيدُ الدُّنيا و الدِّينُ لَعقٌ على ألسِنَتِهِم يَحوطُونَهُ ما دَرَّت مَعائشُهُم ، فإذا مُحِّصُوا بالبلاءِ قَلَّ الدَّيّانُونَ . (همانا مردمان بنده دنيايند و دين بازیچه زبان آنهاست و هر جا منافعشان [به وسيله دين ]بيشتر تأمين شود زبان مى چرخانند و چون به بلا آزموده شوند آنگاه دين داران اندكند) : پی نوشت✍ ابن شعبه حرانی ، تحف العقول، صفحه ۲۴۵

حسین بن علی بن ابی طالب بن عبد المطلب #امیرالمومنین #حسیننا #عبدالمطلب #ابوطالب