#ما_در_دل_جنگی_قرار_گرفته‌ایم که رتوریک مناسب آن را نداریم. نظم مدرن جهان دست‌کم در دو قرن اخیر موجودیت ایران را تهدید کرده است. و حالا در پسِ این دو قرن، ایران در دل جنگی قرار گرفته که رتوریک مناسب آن را ندارد. رتوریک مناسب این جنگ باید پاسخ دهد که «ایران» چیست؟ «ایران» در پسِ تکثر زبانی و قومی و مذهبی و گستردگیِ سرزمینی، کدام عامل‌ وحدت‌بخش و قوام‌بخش را ارائه می‌کند؟ و چرا «ایران» همواره ــــ‌ولو در زمان قاجار و پهلوی‌ــــ در معرض تهدید است؟ رتوریک مناسب این جنگ یعنی طرحی برای سکونت در این عالَم که اولاً مخاصمه‌‌ی یادشده را توضیح دهد، ثانیاً بگوید که زندگی در دلِ چنین مخاصمه‌ای چه‌گونه خواهد بود، ثالثا مردم را قانع کند که ضمن چنین طرحی در عالَم ساکن شوند. اما اگر ایران چنین طرحی ارائه نکند، چه رخ خواهد داد؟ نظم مدرن طرحی برای زندگی نرمال ارائه کرده که مختصاتی از سکونت مدرن در عالَم را مشخص می‌کند. این طرح در جهان، و از جمله ایران، فراگیر شده و مادامی که ایران طرح بدیلی ارائه نکند، ناگزیر ملتی را که طالب طرح مدرن‌اند، تهدید خود می‌بیند. ولی ایران در حال حاضر توان تقریر چنین طرحی را ندارد: اولاً چون این تقریرْ کاری فلسفی و نظری‌ست اما فلسفه و نظر در این‌جا به محاق رفته است؛ ثانیا ترویج این تقریر بر عهده‌ی رسانه است اما رسانه‌ی ایران فشل است و توان ترویجِ چنین تقریری را ندارد. طُرفه آن‌که رسانه‌چیان ایرانی هنوز «رتوریک» را اقناع ترجمه می‌کنند و بی که طرحی برای سکونت داشته باشند، در پی تکنیک‌های مهندسانه‌ی اقناع‌اند. ما در دل جنگی سرنوشت‌ساز قرار گرفته‌ایم؛ جنگی که نظم نوین عالَم را خواهد ساخت، اما تقریری از آن نداریم. و برای صحنه‌ی نبرد، هیچ‌چیز خطرناک‌تر از این بی‌تقریری نخواهد بود.