#نقل_قول_مستقیم گفتِ عالِم به گوشِ جان بشنو وَر نمــانـد بـه گـفـــتـنـــی کـِــردار مــرد بــایــد کــه گیرد انـدر گوش ور نــبــشته‌ســت پنــد بــر دیــوار 📚گلستان سعدی، باب دوم، حکایت ۳۷ #سعدی_می‌فرماد @gahnevis

#نقل_قول_مستقیم #سیمرغ_سی‌مرغ امام، به عنوان موسس حکومت، با داشتن انبوه یاران و ارادتمندان، در دهۀ پنجاه و شصت غریب بود. این هم نمونه‌اش. بعدالتحریر: فیلم تفسیر سوره حمد توسط امام خمینی(ره) قسمت اول https://www.aparat.com/v/l61zjg1 قسمت دوم https://www.aparat.com/v/gcG8Q قسمت سوم https://www.aparat.com/v/z109xr7 قسمت چهارم https://www.aparat.com/v/f88ty74 قسمت پنجم https://www.aparat.com/v/r20g4u7 @gahnevis

#نقل_قول_مستقیم راسکولنیکوفِ #جنایت_و_مکافات ، چنین باوری دارد. باید دید فردا مردم ما چه کسی را دوست دارند تا سکان کشور را به او واگذار کنند. #انتخابات_سیزده_بعلاوه_یک #رئیس_جمهور @gahnevis

#نقل_قول_مستقیم @gahnevis

#نقل_قول_مستقیم ما قرار است با هم رنج بکشیم، پس بگذار صلیبِ رنجِمان را هم با هم به دوش بکشیم. #کلاسیک_روسی‌ #جنایت_و_مکافات #بریده_کتاب @gahnevis

#نقل_قول_مستقیم «زندگی ما از روزی شروع به پایان می‌کند که در مورد چیزهای مهم سکوت کنیم». مارتین لوترکینگ جونیور رهبر فقید جنبش حقوق مدنی آمریکایی‌های آفریقایی‌تبار #انتخابات_ریاست_جمهوری #سیزده_بعلاوه_یک @gahnevis

#نقل_قول_مستقیم #شب_اول #محرم_هزاروچهارصدوچهل‌وشش @gahnevis

#نقل_قول_مستقیم چه دشوار است، چه دشوار است قهرمان ماندن! دشوار نیست قهرمان شدن؛ اما چه دشوار است قهرمان ماندن! ماندن، ماندگاری. ماندگاری نه بر ماندابِ کهنۀ دیروز، که بر سینه‌کش پرسنگلاخ و نوزای فردا. ماندگاری، ماندگاری با رمز پیمایش؛ پیمودن. پیمودن بی‌امان و دمادم گدارها و چکادهای دمادم سختینه‌تر. ماندگاری در گذر بی‌امان پر عذاب لحظه‌های هر لحظۀ فتح. کلیدر، ج۸، ص۱۹۱۰ @gahnevis

#نقل_قول_مستقیم شناخت نویسنده در بسیاری از رمان‌ها کمک‌کننده‌است - بالاخره بی‌ربط نگفته‌اند که هر نویسنده‌ای در تمام عمرش فقط خودش را می‌نویسد- ... فصلنامه فرهنگی هنری #رود شـمـاره ۱۳ صفحه ۳۷ @gahnevis

#نقل_قول_مستقیم درنگ در سوگ پاپ فرانسیس بزرگ! ✍سید عطاء الله مهاجرانی پاپ فرانسیس با نام اصلی خورخه ماریو برگولیو در ۸۸ سالگی درگذشت. رحمت و رضوان الهی بر او که نظیر نداشت. کلیسای کاتولیک در دوران معاصر، پاپی با روش و منش و خلق و خوی او به خاطر نداشته است. پاپ‌های قبل از او بیشتر نماینده پولس رسول از جهت اعتقادی و نماینده امپراتوری رم از حیث تشریفات به نظر می‌رسیدند. پاپ فرانسیس هر دو نماد و راه و رسم را تغییر داد. او بیشتر سبک و سلوک مسیح و یوحنای مقدس را به خاطر می‌آورد تا رسمیت و تصلب پولس رسول را. به جای اینکه مانند همه پاپ‌ها مطابق سنت در قصر آپوستولیک زندگی کند. در دوران مسئولیت پاپی خود در مهمانسرای سانتا مارتا به سر برد. او در همه عمرش خانه‌ای از خود نداشت و یاد آور این سخن و آیه شگفت انگیز انجیل بود که: «روباهان صحرا را لانه‌ها و مرغان هوا را آشیان‌هاست. اما پسر انسان جایی برای سر نهادن ندارد.» (انجیل لوقا؛ باب نهم آیه ۵۸) او مثل پسر انسان زندگی کرد. اخبار پاپ فرانسیس را همیشه دنبال می‌کردم. می‌دانید که در کلیسای کاتولیک رسمی وجود دارد که پاپ پای کاردینال‌ها را را در جلسه‌ای کاملا خصوصی و تشریفاتی می‌شوید و می‌بوسد. این رسم با عنوان «مراسم پنجشنبه مقدس» در هفته مقدس، یک هفته پیش از عید پاک انجام می شود.سنت مسیح (علیه السلام) است که در شام آخر به روایت انجیل طشتی خواست و ظرف آبی و حوله‌ای. آن گاه پای تک‌تک حواریون را می‌شست و می‌بوسید. حواریون اشک می‌ریختند و مسیح در همان حالت طمأنینه و سکوتش پای همگی را شست. (انجیل یوحنا: باب اول) از آن وقت این سنت در کلیسای کاتولیک بر پاست. پاپ فرانسیس به گونه دیگری عمل کرد. بدون محافظ، بدون راننده با همان لباس ساده از واتیکان بیرون آمد. کنار خیابان سوار تاکسی شد. به زندان کودکان بزهکار رفت. دوازده کودک را روی صندلی کنار هم نشاندند. پاپ فرانسیس پای کودکان را می‌شست و می‌بوسید. از جمله پای نوجوان زندانی مسلمان مراکشی شانزده ساله‌ای را شست و بوسید. تا صحنه را دیدم با خودم گفتم اگر مجال دیدار پاپ را پیدا کردم. دستش را می‌بوسم! پیدا کردم. در تالار واتیکان منتظر ملاقات با پاپ بودیم. پاپ با تک تک مهمانان که همگی از شخصیت‌های دینی و فرهنگی از ادیان مختلف بودند. دست می‌داد. من دستش را مطابق عهدی که با خود داشتم بوسیدم! یکی از علمای مشهور خودمان کنار دستم بود. اعتراض کرد. گفتم من در حال و هوایی بودم که نمی‌شد و نتوانستم دستش را نبوسم! ما دست را نخست با قلبمان می‌بوسیم! دست بوسیدن‌هایی که با ملاحظات سیاسی انجام می‌شود، چیز دیگری است. شیخ زاید گفته بود: «دستی را که نمی‌توانی قطع کنی، ببوس!» پاپ فرانسیس از همان آغاز که عنوان یا لقب «فرانسیس» را برای خود انتخاب کرد. ما را به یاد عارف بزرگ مسیحیت قدیس فرانسیس اسیزی (۱۲۲۶-۱۱۸۱) بنیان‌گذار طریقت فرانسیسکن‌ها انداخت. تمام زندگی را با محبت و شیدایی صرف خدمت به مردمان کردن. برای خود هیچ نخواستن! ما در جهانی زندگی می‌کنیم. که خودخواهی محور همه تلاش‌هاست. تمامی رنج‌ها و مصیبت‌ها و کشتار مردمان در فلسطین و یمن و لبنان و سوریه و… مصادیق خودخواهی ویرانگر بوده و هست. چگونه می‌توان کشتار ده‌ها هزار کودک را توجیه کرد. نان و آب را بروی خانواده‌های نیازمند در اردوگاه‌ها بست؛ کودکان را از گرسنگی کشت؟ در چنین جهانی که آمریکا و اروپای مسیحی، به جهانخوارگی می‌اندیشند. حضور پاپ فرانسیس غنیمت بود. گرچه جهان با قدرت برهنه بی‌مهار بی‌ذره‌ای معنویت اداره می‌شود. اما پاپ فرانسیس نسیم معطری بود که در این هوای عفونت‌زده و آب‌های ناگوارِ دل آزار نفس را تازه می‌کرد. رهبر دینی که گفته بود: «کلیسای مردم فقیر بایست خود فقیر باشد.» با تشریفات و ریخت و پاش مبارزه کرد. لباس‌های فاخر براق طلاکوب نپوشید. عضای مرصع جواهر نشان به دست نگرفت. تاج طلا بر سر ننهاد. وقتی روز نخست پاپی دید جوان مامور گارد تشریفات پشت در اتاقش به رسم تشریفات ایستاده است و مژه نمی‌زند. رفت برایش صندلی آورد. برایش چای آورد. «بنشین پسرم! اسمت چیست؟ احوالت چطور است!» چنین راه و رسمی وجود نداشت. پاپ که با ماموران تشریفات و گارد پاپ که همه سویسی و جوان و زیبا پسران با لباس بسیار فاخر چشم ربا هستند که حرف نمی‌زد! پاپ فرانسیس در سفر به نجف و دیدار با آیت‌الله سیستانی که او نیز در تاریخ مرجعیت شیعه کم‌‌نظیر است. دیدار کرد. افق درخشان معنویت و انسان دوستی آن دو را آشنای هم کرده بود. متحد جان‌های شیران خداست. روانش شاد. * روزنامه اعتماد، سه‌شنبه ۲ اردیبهشت ۱۴۰۴

#نقل_قول_مستقیم #عشق_با_رسم_شکل طرف گفت: یه شب بابام از بیرون کباب گرفته بود، بعد از خوردن گفت: «خانم خوشمزه بود دستت درد نکنه!» گفتیم: «بابا غذای آماده‌اس!» گفت: «هرچی که سر این سفره اس به برکت وجود مادرتونه، همه مهمون این خانمیم.» @gahnevis

#نقل_قول_مستقیم در زیارت عاشورا، مسئله #لعن و #سلام که صد مرتبه هم مطرح می‌شود، بسیارمهم است و اگر به #حقیقت_لعن و #حقیقت_سلام توجه شود، از لعن و سلامی که می‌کنیم، بهره‌هایی خاص خواهیم بُرد. الان سلام‌های ما، سلام عارف نیست؛ بلکه سلام عادت است. خون خدا | علی صفایی حائری | ص۱۷ @gahnevis