#کَفرناحوم، فیلمی کُفر در بیار، زجرآور و تلخ حرف آخرم را همین اول بگویم که به هیچ وجه دیدن این فیلم را توصیه نمی‌کنم. و حالا ادامه ماجرا؛ همان سالی که #کفرناحوم نخل کَن را از آن خود کرد، می‌خواستم فیلم را ببینم که نشد. نشد تا رسید به دیشب؛ بدخواب شده بودم؛ هم دل به #وعدۀ_صادق داشتم و هم پیگیر هریس&دونالد بودم؛ به تماشای فیلم نشستم. فیلم، شروع گیج‌کننده‌ای داشت ولی رفته‌رفته گِرِه از داستان گشوده شد. فیلم تلخی بود؛ و البته نه از آن تلخ‌هایی که رفته رفته سبک شود؛ صحنه آخر، آنجا که #زین به زور می‌خندد می‌خواهی بغض‌ات را رها کنی تا سبک شوی. خدایِ کَفرناحوم، جبّار خونخواره‌ای است که به هیچ کس رحم ندارد؛ نه به بچۀ شیرخواره رهاشده، نه به پسر دوازده ساله بریده از خانواده، نه به دختر ۱۱ ساله کودک‌همسر شده، نه به زن پناهجوی غیرقانونی، نه به مادر چند شکم زاییده، و نه حتی به پیرمرد شاغل در شهربازی؛ آدم‌های کَفرناحوم همگی از سر جبر زمانه، جایی قرار گرفته‌اند که هر چه می‌جنگند، پیروزی به چنگ نمی‌آورند چرا که سلاح‌شان در برابر آن خدای زورگو، اسباب‌بازی‌ای بیش نیست. حرف اولم را یکبار دیگر تکرار می‌کنم که به هیچ وجه دیدن این فیلم را توصیه نمی‌کنم. اثبات‌شده‌است اگر خاورمیانه‌نشین‌ها جایزه‌های طلایی اروپایی-آمریکایی می‌خواهند باید سیاهی و کثافت و بدبختی‌شان را هر چه بیشتر به تصویر دربیاورند. (ادامه در پُست بعد) @gahnevis