🔴 طغیان سلبریتی‌ها؛ چرا؟ 🔹یکی از اقشار و طبقاتی که همیشه در همه اعتراضات جمهوری اسلامی، مشارکت فعالانه داشته، طبقه هنرمندان اعم از بازیگران سینما و صداوسیما و ورزشکاران است. نمی‌توانیم بگوئیم همه هنرمندان و ورزشکاران؛ ولی می‌توانیم بگوئیم اکثریت چهره‌های شاخص و موثر. این سوال پیش می‌آید چرا؟ 🔸چه زمانی که معترضین(نه مغتششین)، مطالبه باطلی را مطرح می‌کردند(فتنه۸۸) چه زمانی که معترضین مطالبه بجایی داشتند(۹۶ و ۹۸ بخاطر گرانی‌ها) و در هر زمان دیگر، طبقه هنرمندان خود را در صف اول اعتراض جا می‌داد. چرا؟ 🔹ببینید ماجرا فراتر از این طبقه سلبریتی‌ها است. نه فقط سلبریتی‌ها، بلکه غالب طبقاتِ برخوردار و دارا و خواص اشراف، همین رویه را دارند و در تمام اعتراضات، چه مطالبه غلطی باشد چه مطالبه بجایی باشد، صف اول معترضین هستند! بطور مثال در اتفاقات بنزینی #آبان۹۸، دامنه اعتراضات، به اقشار ضعیف و محروم کشیده شده بود اما سلبریتی‌ها باز هم حضور داشتند! 🔸طغیانِ طبقات دارا و برخوردار، بر اثر فقر و نداری و گرانی و محدودیت و دلسوزی برای عموم فقرا و محرومین و مظلومین نیست. طبقات دارا و مترفین به این دلیل طغیان می‌کنند چون احساس بی‌نیازی می‌کنند. از چه چیزی؟ آنان نسبت به حاکمیت دینی و دین، احساس بی‌نیازی می‌کنند. آنان معتقدند چون بدون دین خدا(به معنای واقعی دین خدا نه ظواهر) به آلاف و الوف رسیدند و غنی شدند، لذا به حکومت دینی دیگر چه نیازی؟ چرا باید حکومت دینی وجود داشته باشد؟ شاید یک معنای "کلَّا إِنَّ الْإِنْسَانَ لَيَطْغَى، أَنْ رَآهُ اسْتَغْنَى (آیات ۶ و ۷ سوره علق) حقا كه انسان سركشى مى ‏كند، همين كه خود را بى ‏نياز پندارد" همین باشد. 🔹یکی از سیاست‌های اشتباه جمهوری اسلامی، میدان دادنِ به طبقات دارا و برخوردار و فربه‌تر شدن آنان است. رشد طبقاتِ سرمایه‌داری که بیشترین دسترسی را به منابع و ثروت‌ها، امکانات، درآمدها و فرصت‌ها دارند و اختلاف طبقاتی بوجود آورده‌اند یکی از تبعاتِ سیاست‌های توسعه بی‌عدالت است. حالا طغیان آنها نتیجه این بیشتر برخورداری از نعمات است. 🔸حضرت امیرالمؤمنین (ع)خطاب به مالک می‌فرماید: «دوست داشتنى‏‌ترین چیزها نزد تو، در حق میانه‏‌ترین و در عدل فراگیرترین باشد؛ أَحَبَّ الْأُمُورِ إِلَیْکَ أَوْسَطُهَا فِی الْحَقِّ وَ أَعَمُّهَا فِی الْعَدْلِ وَ أَجْمَعُهَا [لِرِضَا] لِرِضَى الرَّعِیَّةِ». یعنی گاهی اوقات قصد پیشرفت در مسائل اقتصادی داریم، اما برنامه‌ریزی ما به گونه‌ای است که عدالتش فراگیر نیست و نفع آن تنها به عده کمی می‌رسد! اینجا عدالت مهم‌تر از پیشرفت است. چون وقتی نفع به یک عده محدود و معدودی برسد، عموم مردم خشمگین می‌شوند. 🔹حضرت در ادامه می‌‌فرماید: «خشم عمومى مردم، خشنودى خواص (نزدیکان) را از بین مى‌‏برد، اما خشم خواص را خشنودى همگان بی‌اثر مى‏‌کند.» 🔸در ادامه اینگونه تفاوت خواص برخوردار با عوام را بر می‌شمرد: «خواصّ جامعه، همواره بار سنگینى را بر حکومت تحمیل مى‏‌کنند، زیرا در روزگار سختى یاری‌شان کمتر و در اجراى عدالت از همه ناراضى‌‏تر و در خواسته‏‌های خود پافشارتر و در عطا و بخشش‌‏ها کم سپاس‏‌تر و به هنگام منع خواسته‏‌ها دیر عذر پذیرتر و در برابر مشکلات کم‌استقامت‏‌ترند.» 🔹لذا حضرت امیر به مالک می‌فرماید: «ستون‏‌هاى استوار دین و اجتماعات پرشور مسلمین و نیروهاى ذخیره دفاعى، عموم مردمند؛ إِنَّمَا [عَمُودُ] عِمَادُ الدِّینِ وَ جِمَاعُ‏ الْمُسْلِمِینَ وَ الْعُدَّةُ لِلْأَعْدَاءِ الْعَامَّةُ» «پس به آنها گرایش داشته و اشتیاق تو با آنان باشد؛ مَیْلُکَ مَعَهُم‏». 🔸نقطه مقابل طبقات دارا، طبقات ضعیف و مستضعف جامعه اند. خدا نکند روزی بدانجا برسیم که طبقات ضعیف جامعه هم نسبت به دین و حاکمیت دینی، احساس بی‌نیازی کنند. چگونه؟ آن دم که احساس کنند دین نمی‌تواند زندگی جامعه را مدیریت کند، حاکمیت دینی نمی‌تواند با فقر و فساد و تبعیض مقابله کند. لذا نیازی به آن نیست! 🔹طغیان طبقات برخوردار در هر حادثه، هشداری به همه ماست که جلوی این روند باید گرفته شود. ✍داود #مدرسی_یان @gam_dovvom