درونِ ما ز تو یک دَم نمی‌شود خالی.

وقتی حالم خوب نیست حوصله‌ی هیچکس و هیچی رو ندارم نه پیام، نه تماس، نه حضوری حرف زدن فقط میخوام یه جا بشینم و فکرکنم صبر‌کنم، صبرکنم و صبرکنم تا جایی که یه چیزی درست شه، یه تغییر خیلی کوچیکی ایجاد شه ولی اگه نشد دیگه نمیتونم کمر راست کنم و صرفاً میشم یه آدم ساکت آدم ساکتی که حتی درد کشیدنش هم بیصداست. مثل الان..

-

دوستت دارم؛ نه از آن‌رو که در من نوری افروختی، بلکه به آن سبب که تاریکی‌ام را تاب آوردی.

ماییم که بی هیچ سرانجام خوشیم.. خوابگاه دانشجویی دانشگاه اصفهان آذر ۱۴۰۴

از امروز با خواهر گرامی:

زنده می‌مانم اما هیچکس نمی داند که چه چیز هایی را تحمل کردم و دم نزدم.