دوستت دارم؛ نه از آن‌رو که در من نوری افروختی، بلکه به آن سبب که تاریکی‌ام را تاب آوردی.

ماییم که بی هیچ سرانجام خوشیم.. خوابگاه دانشجویی دانشگاه اصفهان آذر ۱۴۰۴

از امروز با خواهر گرامی:

زنده می‌مانم اما هیچکس نمی داند که چه چیز هایی را تحمل کردم و دم نزدم.

گفتی واسه زندگی کردن بهونه میخوای؟

از بازی سیاست چیزی نمیدانم ولی هیچ کجای دنیا حق کودکان این نیست.

*

من اصلا نمیدونستم آدمی به قشنگیِ تو میتونه وجود داشته باشه بماند که قهوه‌ایِ چشمات و همهٔ اجزای صورتت خوش آب وُ گِل ترینن.. بماند که وقتی میخندی ناخودآگاه ذوق میکنم بماند که صدات تو هر حالتی قشنگه بماند که یه تیکه ماه رو زمینی ولی منظورم از قشنگی، روحِ آبی رنگته(: تو منو وسط مزخرف ترین حالتم دوست داشتی چقدر وقتی سرت داد زدم و دلتو شکستم هیچی نگفتی وقتی دیدی چقدر میتونم تاریک باشم، نور شدی و یکم به این دنیای وانفسا امیدوارم کردی تو اوج فروپاشیام یادم انداختی که دوستم داری(: و حالا نوبت منه که بهت بگم از عمیق ترین نقطه‌ی قلبم و با تمام کم و کسریام دوستت دارم، تولدت مبارک آدمِ‌ امن‌ لحظه‌هام💙(: