💠خداوند تبارک و تعالی، در سوره هود، از قول حضرت شعیب(علیه السلام) به قومش می فرماید؛ «وَٱسْتَغْفِرُوا۟ رَبَّكُمْ ثُمَّ تُوبُوٓا۟ إِلَيْهِ ۚ إِنَّ رَبِّى رَحِيمٌۭ وَدُودٌۭ» که در معنی می شود؛ «از پروردگار خود، آمرزش بطلبید؛ و به سوی او بازگردید؛ که پروردگارم مهربان و دوستدار (بندگان توبه‌کار) است!». ❇️علامه طباطبایی در تفسیر المیزان ذیل این آیه، نکته جالبی بیان می فرماید؛ 🔰و سرانجام –حضرت شعیب(ع)- دو دستور كه در واقع نتيجه تمام تبليغات پيشين او است به اين قوم گمراه مى دهد: 🔰نخست اينكه «از خداوند آمرزش بطلبيد» تا از گناه پاك شويد، و از شرك و بت پرستى و خيانت در معاملات بر كنار گرديد (و استغفروا ربكم). «و پس از پاكى از گناه به سوى او باز گرديد كه او پاك است و بايد پاك شد و به سوى او رفت» (ثم توبوا اليه). ✅در واقع استغفار، توقف در مسير گناه و شستشوى خويشتن است و توبه بازگشت به سوى او است كه وجودى است بى انتها. 🔰و بدانيد گناه شما هر قدر عظيم و سنگين باشد، راه بازگشت به روى شما باز است «چرا كه پروردگار من ، هم رحيم است و هم دوستدار بندگان » (ان ربى رحيم ودود). ✅کلمه «ودود» صيغه مبالغه از ود به معنى محبت است، ذكر اين كلمه بعد از كلمه «رحيم » اشاره به اين است كه نه تنها خداوند به حكم رحيميتش به بندگان گنهكار توبه كار توجه دارد، بلكه از اين گذشته آنها را #بسيار_دوست_مى_دارد كه هر كدام از اين دو (#رحم و #محبت ) خود انگيزه اى است براى پذيرش استغفار و توبه بندگان. @gbaghiyatallah