-از روی پل، نگاهش را به خیابانِ سرمازده دوخت . از مردم و دغدغه هایشان تنها خستگی را می فهمید. از روزی که تصمیم گرفت فکر و ذهنش را در صندوقچه ای مخفی کند، مثل یک تکه سنگ،نسبت به اتفاقات زندگی اش بی تفاوت شد...🖤 اتفاقاتی که مثل سنگ ریزه های ریز و درشت، آن هارا کنار میزد و راهش را باز می کرد. نه از آن ها میترسید، نه عکس العملی نشان میداد، و نه حتی آن هارا سنگ ریزه حساب می کرد. از روزی که برف آمد اما او نبود، احساساتش مثل دانه های برف پایین ریختند و پس از مدتی نه چندان سخت، خورشیدِ روحش آن ها را سوزاند و با خاکسترِ شفافش، جانش را شست از هرچه که دغدغه وصف شد. و روحش را پیوند زد با هرچه بی تفاوتیست...💔))))): #ذهنِ_موّاج🌊 #کنجِ_درد🍁 بہ قلمِ؛ آمـٰاج '' {ح*ج}