#با_شهدا_گم_نمیشویم زمستان بود. جایی که بودند هوا به شدت سرد بود و برف زیادی می بارید خیلی سرمایی بود. کلی لباس گرم با خودش برد. از کلاه و شال گرفته تا جوراب و کاپشن. اما توی تمام عکس هایی که برایم می فرستاد، لباس درست و حسابی تنش نبود. می پرسیدم: چرا خوب لباس نمی پوشی؟ خدای نکرده سرما می خوری. جواب می داد: می پوشم. حواسم هست. مرخصی که آمد، گفت برایم لباس گرم بزار، هر چقدر که می توانی. پرسیدم: پس آن لباس هایی که با خودت بردی چه؟ گفت: بچه هایی رو دیدم که پدرانشون رو در جنگ از دست داده بودند و توی برف و سرما کار می کردند آن هم بدون لباس گرم، همه لباس های گرمم را به آن ها دادم. دلم طاقت نیاورد من احساس سرما نکنم ولی اون ها از سرما بلرزند... "شهید محمد پورهنگ" @twiita