🔴احتمال وقوع جنگ داخلی در امریکا: #اسرارسیاسی #افول_آمریکا 🔻نظرسنجی مرکز تحقیقات خشونت با سلاح گرم کالیفرنیا که ماه گذشته منتشر شد، نشان داد که نیمی از آمریکایی ها انتظار دارند در چند سال آینده #جنگ_داخلی در آمریکا آغاز شود. از هر پنج نفر یک نفر معتقد بود که خشونت سیاسی در برخی شرایط موجه است. علاوه بر این، در حالی که تقریباً همه شرکت کنندگان گفتند که برای آمریکا مهم است که یک #دموکراسی باقی بماند، حدود ۴۰ درصد گفتند که داشتن یک رهبر قوی مهم تر است. 🧩این نظرسنجی بیگانگی و بی اعتمادی مردم به جامعه دموکراتیک آمریکا و نهادهای آن را نشان داد. نتایج بدست آمده همچنین نشان از آن داشت که اقلیتی در آمریکا از خشونت مرگبار برای دستیابی به اهداف سیاسی حمایت می کنند. 🧩جست و جوی پلیس فدرال آمریکا از اقامتگاه #ترامپ در مار-آ-لاگو در اوایل ماه جاری برای یافتن اسناد طبقه بندی شده گم شده از کاخ سفید، آخرین موج تهدیدات خشونت آمیز را به راه انداخت که این بار متوجه نهادی شد که به طور گسترده به عنوان سنگر محافظه کاری تشکیلات شناخته می شود. ریک اسکات، سناتور فلوریدا، اف بی آی را به گشتاپو تشبیه کرد. 🧩در اوهایو، پلیس یک کهنه سرباز نیروی دریایی آمریکا را که به دفتر اف بی آی حمله کرد، کشت. در پنسیلوانیا، مردی با سابقه انکار واکسن متهم به تهدید به «قتل عام» ماموران فدرال شد. او ماموران اف بی آی را «فضولات پلیس » توصیف کرد و با گردان حفاظتی حزب نازی «اس اس» و پلیس مخفی شوروی مقایسه کرد. راشل کلاینفلد، کارشناس درگیری های داخلی در بنیاد کارنگی برای صلح بین المللی، گفت: کشورهایی که دارای دموکراسی و دولت هایی به قدرتمندی آمریکا هستند، وارد جنگ داخلی نمی شوند. اما اگر نهادهای ما ضعیف شوند، داستان می تواند متفاوت باشد. 🧩وی گفت: آن چه در حال حاضر بیش از همه من را نگران می کند، نظرسنجی است که نشان می دهد بین ۲۰ تا ۴۰ درصد آمریکایی ها یک رهبر قدرتمند را دوست دارند که نیازی به پیروی از قوانین دموکراتیک نداشته باشد. این امر باعث ضعیف شدن نهادها و بروز شورش می شود. حملات «سیاستمداران به نظام» 🧩آمریکا دارای سابقه طولانی خشونت سیاسی و کشتار است، از جمله کمپین های بمب گذاری توسط سازمان های چپ رادیکال در دهه ۱۹۷۰ و حملات اخیر از راست افراطی توسط گروه های مخالف سقط جنین و ناسیونالیست های سفید پوست. 🧩مرگبارترین حمله تروریستی داخلی کشور، بمب گذاری سال ۱۹۹۵ در ساختمان فدرال در اوکلاهاما سیتی بود که منجر به کشته شدن ۱۶۸ نفر شد، و اعضای یک شبه نظامی ضد دولتی آن را انجام دادند. اما اکنون بزرگترین تهدید برای ثبات سیاسی از درون ساختار قدرت ناشی می شود، از جمله از سوی سیاستمداران جمهوریخواه که سیستم انتخاباتی را واژگون می کنند و اعتماد به دموکراسی را بیشتر از بین می برند. ادعای ترامپ مبنی بر دزدیده شدن نتایج انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۲۰ ، خشونت واقعی و تهدیدآمیزی را از هجوم به ساختمان کنگره تا رگبار تهدید به کشتن کارگران انتخاباتی به راه انداخت. 🧩کلاینفلد کارشناس درگیری های داخلی در بنیاد کارنگی برای صلح بین المللی معتقد است مردم آمریکا از دموکراسی بسیار ناامید هستند و فکر نمی کنند که کارساز باشد. اما جمهوریخواهان فکر می کنند که می توانند از خشونت فرار کنند، و این توسط رهبران آنها عادی می شود. استقبال ترامپ از گروه های ملی گرای سفید پوست، شبه نظامیان مسلح را وارد جریان اصلی سیاست کرد و به آنها کمک کرد تا به نیروهای پلیس محلی و ارتش نفوذ کنند. سه ژنرال بازنشسته آمریکایی نوشتند: «ترامپیسم» بخشی از نیروهای مسلح را آلوده کرده است. این ژنرال ها به «تعداد نگران کننده ای از کهنه سربازان و اعضای فعال ارتش آمریکا» که در حمله به ساختمان کنگره شرکت کردند، اشاره کردند و درباره «احتمال بروز هرج مرج در ارتش» در صورت مناقشه برانگیز شدن نتیجه انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۲۴ هشدار داده اند

🔴🔴#نیوزویک:آمریکا نباید سر به سر ایران بگذارد #اسرارسیاسی #افول_آمریکا 🧩مجله نیوزویک نوشت؛ ایران سه هزار موشک بالستیک،بزرگ‌ترین مجموعه موشکی خاورمیانه رادراختیار دارد و رفتار نسنجیده آمریکا،رفتار ایران را تهاجمی‌تر می‌کندکه این می‌تواند معضلی امنیتی برای آمریکا فراهم کند. 🧩روزنامه کیهان در ستون اخبار ویژه خود نوشت: این مجله آمریکایی نوشت: ‌ستیز زیرپوستی بزرگ‌تر از مسئله هسته‌ای میان تهران و واشنگتن بر سر امنیت منطقه، اگر به درستی مدیریت نشود، می‌تواند به افزایش تنش‌ها و احتمالا یک جنگ در خاورمیانه بینجامد. آمریکا و متحدانش در حال کار برای تقویت امنیت خود از گذر زنجیره‌ای از تدابیر دفاعی هستند، اما ایران، همین تدابیر دفاعی را تهدیدی برای امنیتش می‌بیند و وادار می‌شود با تدابیر خودش به آن واکنش نشان دهد. نتیجه این که، در گذر زمان، دو طرف احساس امنیت کمتری خواهند کرد. برای سعودی‌ها و اماراتی‌ها، پیوندهای امنیتی دوجانبه با اسرائیل یعنی نیرومندترین قدرت نظامی منطقه، یک تدبیر معقول دفاعی است. چنین تدابیری برای اسرائیل هم یک امتیاز است و برای آمریکا هم، همگرایی منافع شرکایش، این فرصت را فراهم می‌آورد که بار خودش را در خاورمیانه سبک‌تر کند. 🧩اما ایران شراکت نظامی کشورهای عربی و اسرائیل را یک خطر چشمگیر برای امنیت خود می‌بیند، به‌ویژه اگر امضای واشنگتن پای آن باشد. به غیر از بشار اسدِ بسیار ضعیف در سوریه که خودش محتاج حمایت نظامی ایران است، تهران هیچ دولت متحد توانمندی در منطقه ندارد. حزب‌الله، حماس و حوثی‌ها هم، همگی متحد ایران هستند. 🧩تهران می‌فهمد که در همسایگی منطقه بسیار دشواری زندگی می‌کند و در شرایطی که دشمنانش سرگرم همگرایی هستند، قصد ندارد ساکت بنشیند. تهران در ماه جولای، پوتین را با آغوش باز پذیرفت و اکنون هم در حال فروش پهپادهای جنگی به مسکو است تا در جنگ اوکراین به کار گرفته شوند؛ این یک تراکنش تجاری است که می‌تواند به آرامی به یک رابطه نظامی سامان یافته‌تر تبدیل شود. 🧩ایرانی‌ها که در محاصره دشمنان و در رویارویی با یک بلوک اسرائیلی – عربی مورد حمایت واشنگتن قرار دارند، تلاش می‌کنند تا یک ائتلاف موازنه‌ای متقابل را با روسیه و چین شکل دهند؛ دو قدرتی که همچون ایران تجربه دست اولی با تحریم‌های آمریکا دارند و هدف مشترکشان تضعیف نظمی است که آمریکا بر آن مسلط است. ایرانی‌ها احتمالا به روش‌های دیگری هم واکنش نشان خواهند داد. هرچند یک شراکت گسترده امنیتی میان اسرائیل، عربستان سعودی و امارات متحده عربی بر کاهش تهدید موشک‌های بالستیک ایران متمرکز است اما چنین پیمانی تهران را وادار خواهد کرد که توسعه موشک‌هایش را سرعت دهد تا این سامانه‌های دفاعی را ناکام گذارد. 🧩تهران هم اکنون هم با سه هزار موشک بالستیک، بزرگ‌ترین مجموعه موشکی خاورمیانه را در اختیار دارد. ایران که دستش از فن‌آوری نظامی غربی کوتاه است، منابع چشمگیری را صرف توسعه یک برنامه متنوع موشکی کرده و از برنامه فضایی‌اش برای بهینه‌سازی این برنامه استفاده می‌کند. پس واشنگتن باید انتظار داشته باشد که تهران در سال‌های آینده به همین مسیر ادامه دهد، به‌ویژه اگر دولت بایدن در نظر داشته باشد که یک سامانه دفاع هوایی منطقه‌ای ایجاد کند که هدف از آن مقابله با برتری‌های نامتقارن ایران باشد. آیا منظور این است که اسرائیل، عربستان سعودی و بقیه کشورهای عربی خلیج (فارس) نباید بر یک چالش امنیتی مشترک همکاری کنند؟ ضرورتا نه، اما نباید دچار این توهم شویم که یک شراکت فرضی ضدایرانی، تهران را وادار خواهد کرد که یک سیاست خارجی سازنده‌تر در پیش گیرد. آنچه را آمریکا، اسرائیل و دولت‌های عربی یک اقدام صرفا دفاعی می‌بینند، از نگاه ایران اقدام تجاوزکارانه‌ای است که آزادی تحرکش را محدود می‌کند و قدرتش را کاهش می‌دهد. این است که این معضل امنیتی، سرجای خودش خواهد بود و ضروری است که سیاستمداران به آن اذعان کنند.