📝 #یاداشت_های_جشنواره_ای 🚹#جمال_احمدی ❇️گردوی فرنگی 🖌 درخت گردو بدون شک در اجرا، فضاسازی و عناصر مختلف تکنیکی سینما، از بهترین فیلمهای امسال جشنواره فجر است. اما در فهم سینما و رویکرد فیلمساز نسبت به ساخت فیلم، این فیلم انحرافهایی دارد که با توجه به آن می توان نگاه حقیقی به سینما را از نگاه ابزاری تمییز داد و البته این انحرافها در خود فرم قابل مشاهده و اشاره است. 🔸 فیلم به طور سلسله واری، مصیبتهای وارد شده به یک پدر کرد را در بمباران شیمیایی به تصویر می کشد. چیدمان اتفاقات به گونه ای است که مصیبتها بدون نفس کش، پشت سرهم تحویل مخاطب می شود. تسلسل این تجربه تلخ باعث می شود که اثر این اتفاقات به تدریج در فیلم برای مخاطب کم رنگ شود، چراکه تماشای برف از پشت پنجره قابل فهم و دلپذیر است و الا در اثر تماس زیاد با برف، بدن انسان بی حس شده و دیگر سرما نمی فهمد. 🔸 علاوه براین، چنین ساختاری فیلم را از نمایش حقیقت زندگی دور می کند و مشخص می شود که فیلمساز به دنبال اثبات چیزی برای مخاطب است. این کار چه در فیلمی مثل کفرناحوم و چه در درخت گردو «فرم شعار» است، حتی اگر اتفاقات را قضاوت نکند و بیانیه پایانی نداشته باشد -که هر دو فیلم مذکور این بیانیه را دارند-. 🔸 اگر حتی هیچ اطلاعی از تاریخ معاصر ایران نداشته باشیم فقط با دیدن فیلم می فهمیم که چیزی کم است و این زندگی نیست، چرا که به قول رابرت مک کی حقیقت زندگی حالت کنایه ای ممزوج از تلخ و شیرین دارد و سوگیری به یکی از این دو قطب فیلم را از حقیقت سینما یعنی شعر زندگی دور می کند. نمونه مهم برای امتزاج این دو قطب فیلم فهرست شیندلر است که فاجعه ای انسانی را در دل رشد یک قهرمان دلپذیر می کند و از سوگیری مطلق به سمت سیاهی فاصله می گیرد. این سوگیری در درخت گردو باعث می شود روایت فیلم در مسیر خود مخدوش شود. به طور مثال مگر می شود کسی این همه مصیبت ببیند و رشد نکند، در حالی که این فیلم نسبت به واکنش شخصیتش به اتفاقات و رشد او کم توجه است. در بزرگترین مصیبتها، زیبایی صبر قهرمان و بزرگ شدن او، نه تنها می تواند دیدن سختی ها و رنجها را دلپذیر کند، بلکه اصلا دلیل این ابتلائات برای انسان همین رشد است و مخاطب برای همین به سینما می آید تا توصیف بطن اتفاقات را ببیند و الا سینما از آنجا که موطن خیال است جایگاه اعتماد به بیان وقایع الاتفاقیه نیست. 🔸 مطالب فوق نباید نفی واقعگرایی برداشت شود. واقعگرایی که در ایستاده در غبار و ماجرای نیمروز وجود داشت، نمایش مینیمال اتفاقات تاریخی بود که فیلمساز درک متواضعانه خود از رویدادها را تا حدود زیادی بدون قضاوت پیش روی مخاطب می گذاشت و همین امر باعث می شد که هر نوع مخاطبی بتواند با فیلم ارتباط برقرار کند و این برش ها را در ذهن خود کامل کند. اما در درخت گردو، نوع روایت که با یک راوی قضاوت کننده انجام می شود، حرکت گزینشی در زمان و قضاوت پایانی راوی، صراحت فیلمساز در بیان مطلب را می رساند و دیگر به مخاطب اجازه برداشت شخصی نمی دهد و روشنفکرمآبانه نظر خود را تحمیل می کند. 🔸 این امر همه تلاشهای منحصر به فرد فیلم در واقعگرایی - از جمله فضاسازی صحنه ها، دوربین مشاهده گر مستند و قاب و رنگ و نور قدیمی شده- را به تصنع محض برای بیان مقصود تبدیل می کند. اما مقصود چیست و نگاه قاضی چگونه است؟ سنت قصه گویی کلاسیک این است که بعد از این همه رنج، عمقی از زندگی آشکار شود و این جزء به کل برسد و به قدر درک فیلمساز از زمان و مکان، تقدیر پشت اتفاقات آشکار شود. اما فیلم اتفاقات را از درون عینکی روایت می کند که انسان را بی پناه، اتفاقات را بی حکمت و جهان را بی خدا می پندارد و سرانجامِ این نگاه عرفی و بشری هم لاجرم باید حضور در دادگاه لاهه باشد. 🔸 از این جهت، درخت گردو فیلمی است که یک اتفاق ملی و انسانی را با عینکی کاملا اروپایی نگاه می کند و به همین دلیل فیلم خوبی است برای فهم تفاوت تاثیر هنری با تاثیر رسانه ای و تفاوت نگاه حقیقی به سینما که برآیند هردوی اینهاست با نگاه ابزاری و جشنواره ای به سینما. دیده نشدن رنجهای تاریخی ملت در سینما مصیبت بزرگی است، اما بازخوانی آن با نگاهی شرق شناسانه و ضد ملی مصیبتی است بزرگتر که سرمایه مغفول عنه را معدوم می کند. 🔸 مخلص کلام، درخت گردو صرفا محصول یک فیلمساز نیست. برخلاف خیلی از فیلمهای جشنواره، این فیلم حاصل کار گروهی منسجم یک تیم همفکر است که مانند نهالی در برهوت سینمای ما کاشته شد و با دو فیلم اولش، نگاهی خاص را به سینمای ایران اضافه کرد و می تواند نقش مهمی در تحولات تاریخی سینمای ملی ایران داشته باشد. به همین جهت این درخت که به سرعت در حال قوت گرفتن است نیاز به حراست دارد تا محصول آن به جای میوه بومی تبدیل به میوه گلخانه ای فرنگی نشود. 📼#درخت_گردو 🏷#ارزیابی_جشنواره_فجر_38ام 📈#نقد_فیلم 🎥#قاب_هشت @ghabe_hasht

هو الحکیم فکر کردن با زبان #سینما نمایش #فیلم و #گفتگو در مسیر فهم از دریچه تکنیک سینما دومین فیلم از این دوره: نیمه شب در پاریس Midnight in Paris با حضور دکتر #جمال_احمدی دانش آموخته #حکمت_متعالیه #دانشگاه_اصفهان زمان: چهارشنبه ۱۶/۰۹/۱۴۰۱ ساعت ۱۵ مکان: خانه حکمت شماره تماس جهت ثبت نام ۰۹۳۶۷۹۴۲۳۸۷ #خانه_حکمت @khanehekmat

هو الحکیم فکر کردن با زبان #سینما نمایش #فیلم و #گفتگو در مسیر فهم از دریچه تکنیک سینما سومین فیلم از این دوره: پرندگان The Birds به کارگردانی هیچکاک با حضور دکتر #جمال_احمدی دانش آموخته #حکمت_متعالیه #دانشگاه_اصفهان زمان: چهارشنبه ۰۷/۱۰/۱۴۰۱ ساعت ۱۵ مکان: خانه حکمت شماره تماس جهت ثبت نام ۰۹۳۶۷۹۴۲۳۸۷ #خانه_حکمت @khanehekmat