🔰 جلسه «حکمت، معنا و تصویر» این هفته (١١ مرداد) برگزار نمی‌شود. 🆔 @ghabe_hasht

🔰گزیده‌ای از مباحث مطرح شده در جلسه چهارم «حکمت، معنا و تصویر» 🔸در دستگاه وجودشناسی ملاصدرا، سرآغاز کار هنری به عالم ربوبی، که مرتبه‌ای فراتر از عالم انسانی است، مربوط می‌شود. 🔹نگاه موجودبینانه تنها معطوف است به اثرهنری که موجودیت یافته و قابل رویت است. هنر، در این نگاه، امری است ذهنی که از امور خارجی انتزاع می‌شود. 🔸آیا هنرمند نابغه‌ایست که قدرت تصرف در عالم منفعل در برابر خویش را یافته و به خلافت از عالم ربوبی، دست به خلق اثر هنری می‌زند؟ 🔹در این تعریف، جایگاه تاثیر و تاثرات وجودی در نسبت انسان با عالم چیست؟ 🔸در نگاه هستی‌شناسانه، هنر، علی‌رغم موجودیت نداشتن ظاهری، خود به تنهایی عامل پرورش هنرمند و قوام‌بخش کار هنری است. 🔹هایدگر تعریفی برای هنر دارد: «هنر، خود را در کار نشاندن حقیقت است.» 🔸اتکای این نگاه، بر نقش محوری هنر در خلق آثار هنری است و از این حیث با نگاه موجودبینانه که کار هنری را منتسب به هنرمند می‌داند، در تقابل است. 🔹هنر، در دسته‌بندی «مقولات اولیه»، که وصف ماهیت اشیا خارجی است، و «مقولات منطقی»، که صفت مفاهیم ذهنی است، نمی‌گنجد. 🔸می‌توان هنر را از آن حیث که وصف وجود است، در دسته «مقولات فلسفی» تعریف کرد. حقیقت وجود را از درک منشا وجود، سرآغازی که برآمده از آن است، می‌توان دریافت. بنابراین حقیقت هنر را هم در سرآغازش جست‌وجو می‌کنیم. 🔹برای درک خاستگاه هنر در عالم انسانی، لازم است ابتدا مناسبات بین عالم انسانی و عالم ربوبی را درک کنیم. 🔸در نگاه به عالم، اگر به «چگونه دیدن» دست یابیم، همه آنچه را که احاطه‌مان کرده است، از سنخ معنا می‌یابیم. 🔹جهان نزد ملاصدرا، یک اثر هنری لایه‌لایه است. سلسله‌ای متوالی از معنا و تصویر. به اینصورت که در ورای هر تصویری معنایی نهفته است که خود، تصویر معنایی والاتر است. #حکمت_معنا_تصویر 🆔 @ghabe_hasht

🔰گزیده‌ای از مباحث مطرح شده در جلسه پنجم «حکمت، معنا و تصویر» 🔸در فلسفه ملاصدرا، قاعده اول از سه قاعده‌ای که مربوط به هنر در عالم ربوبی است، مشتمل بر سه اصل است. 🔹این سه اصل، صرفا وجود شناختی و فلسفی نیستند. بلکه مربوط هستند به تحلیل اثر هنری و امور زیبایی‌شناسانه. ترکیبی است از توصیف‌هایی برای کار هنری و توصیه‌هایی برای هنرمند. 🔸اصل اول، «الظاهرُ عنوان الباطن»: صورت امور، حقیقت وجودی آن‌ها نیستند بلکه خبر از حقیقت والاتری می‌دهند که ورای آن‌ها وجود دارد. در این اصل، صورت تنها زبان اشارتی است که مخاطب را به سوی درک آن حقیقت پنهان هدایت می‌کند. 🔹در چگونه دیدن، درک این حقیقت پنهان حاصل می‌شود. 🔸می‌توان گفت در تعبیر ملاصدرا، «ظاهر» همان «تصویر» یا امر پیداست؛ و «باطن» همان «معنا» که امری است ناپیدا. 🔹لزوم پوشیده شدن معانی، با صورت‌های ظاهری چیست؟ 🔸برخی از حقایق از چنان لطافتی برخوردار هستند که قابلیت تجسم مستقیم و ظاهر شدن ندارند. اینجاست که تصویر ایفای نقش کرده و نشانی از آن حقایق ناپیدا می‌شود. 🔹باید گفت اثر هنری، از این حیث که به واسطه امور پیدا به ناپیدا راه می‌یابد، ترکیبی است از پیدایی و ناپیدایی. 🔸این اصل، امکان نقد اثر هنری را هم فراهم می‌کند. به این صورت که اگر کشف امور ناپیدا از پس ظواهر آشکار و تصاویر، به واسطه‌ی اثر هنری ممکن نباشد، می‌توان به نقوص آن اندیشید.  🔹این نواقص یا مربوط به عدم وجود امور نهان در کار هنری هنرمند است، یا مربوط به ناتوانی او از تصویرسازی برای انتقال این امور به مخاطب. 🔸نزد فلاسفه‌ی هنر در فلسفه اسلامی، اثر هنری به مثابه یک متن تلقی می‌شود. لازم است به بخش‌های سفید این متن که امور ناپیدای آن هستند، بیش از قسمت‌های سیاهش توجه شود. 🔹سرآغاز هنر مدرن را در بررسی پدیده‌ای به نام رنسانس باید جست‌وجو کرد. با مطالعه‌ی فرآیند سه مرحله‌ای رنسانس می‌توان، به شناختی از سیر شکل‌گیری هنر عصر جدید دست یافت. رنسانس ادبی-هنری، علمی و فلسفی سه مرحله اصلی این پدیده‌اند.  🔸در اولین مرحله از وقوع پدیده‌ی رنسانس، که رنسانس ادبی و هنری است، امور ظاهری و پیدا، محوریت قرار می‌گیرد. در این دوره، نقش اصلی هنرمند، مربوط به مشاهدات حسی اوست و مفهوم زیبایی شناسی حسی، یا استاتیک، مبنای کار هنری هنرمند قرار می‌گیرد. 🔹در دستگاه وجود شناسی ملاصدرا، زیبایی‌شناسی از مراتبی برخوردار است که زیبایی‌شناسی حسی، اولین مرتبه از سلسله مراتب آن و سطحی‌ترین آن‌هاست. تمرکز و توجه وافر ملاصدرا به تحلیل و بررسی این مرتبه از سلسله مراتب زیبایی‌شناسی، نشان از اهمیت این مرحله دارد. بین آراء ملاصدرا و هایدگر در نقد زیبایی‌شناسی سطحی، وجوه مشترک زیادی را می‌توان یافت. 🔸اصل دوم از قاعده‌ی اول، «الصورت مثال الحقیقت»: صورت در عالم ربوبی، پیکره و تجسم حقیقتی است که در ورای آن نهفته است. این اصل، رابطه مابین هنر و اثرهنری و هنرمند را با حقیقت و حکمت تبیین می‌کند. پیوند بین هنر و فلسفه را در مطالعه‌ی این اصل می‌توان شناخت. 🔹نزد فلاسفه‌ی اسلامی، حقیقت آکنده از زیبایی است. اموری همچون وجود، حقیقت و زیبایی، نه گسسته از یکدیگر و منفصل، که همبسته و مرتبط با یکدیگر هستند. 🔸با این تفاسیر می‌توان پرسید تفاوت نقش هنرمند و فیلسوف در چیست؟ 🔹تنها طریقی که فیلسوف می‌تواند به واسطه‌ی آن، حقایقی که دریافته است را بیان کند، زبان عبارت است. حال آنکه هنرمند از بیان هنری برخوردار است و توان انتقال حقایق را به صورت زیبایی‌شناسانه و با زبان اشارت و تمثیل دارد. 🔸خداوند به عنوان اول هنرمند هستی، در هنر ربوبی خویش، زبان تمثیل و اشارت را هم در عالم تکوین به کار گرفته است و هم در عالم تدوین. 🔹هنر انسانی هم از آن حیث که امتداد هنر ربوبی در عالم انسانی است و از ویژگی‌های بارز آن بی بهره نیست، نیازمند زبان اشارت برای رسیدن به بیان هنری است. اینجاست که نقش شعر و استعاره و تمثیل پررنگ می‌شود. 🔸اصل سوم «المجاز قنطره الحقیقت»: بر اساس این اصل از قاعده‌ی اول، هنر، سیر و صیرورتی است از نمای حقیقت، به ساحت باطنی آن. می‌توان گفت طبق این اصل، هنر از آن حیث که سیری است به سوی تعالی انسان، رو به سوی آینده دارد.  🔹بر اساس اصل سوم، هر مرحله از حقیقت، نشانی از حقایق مراتب والاتری است که انسان را به سوی آن‌ها رهنمون می‌شود. در قرآن کریم، این منطق با عنوان آیه شناسی مطرح می‌شود. #حکمت_معنا_تصویر 🆔 @ghabe_hasht

🏴 روضه آستانه - مجلس هشتم 🔰فصل ششم: ناشئة اللیل ▪️این آوای حسین است كه ازخیمه همسایه می‌آید، آن‌جا كه «جون» شمشیر او را برای پیكار فردا صیقل می‌دهد. شعر و شمشیر؟ عشق و پیكار؟ آری! شعر و شمشیر، عشق و پیكار. این حسین است، سر سلسله عشاق، كه عَلَم جنگ برداشته است تا خون خویش را همچون كهكشانی از نور بر آسمان دنیا بپاشد و راه قبله را به قبله جویان بنمایاند. آنجا كه قبله نیز در سیطره حرامیان خون ریز است، عشاق را جز این چاره‌ای نیست. شعر نیز ترنم موزون آن مستی و بیخودی است و شاعر تا از خویش نرهد، شعرش شعر نخواهد شد. شعر،‌ تا شاعر از خویش نرسته است،‌ حدیث نفس است و اگر شاعر از خود رها شود، حدیث عشق است، پس نه عجب اگر شعر و شمشیر و عشق و پیكار با هم جمع شود... كه كار عشق، یاران، لاجرم كربلایی است. پس دیگر سخن از منصور و بایزید و جنید و فلان و بهمان مگو كه عشاق حقیقی، تذكره الاولیا را بر خیابان های خرمشهر و آبادان و سوسنگرد و بر دشت‌های پرشقایق خوزستان و بر سفیدی برف های ارتفاعات بلند كردستان باخون می نویسند، با خون... 🔺(شهید آوینی، فتح خون، صفحه ٨١-٨٢) 📅 زمان: پنج‌شنبه ١٢ مرداد ماه، از ساعت ١٨ تا اذان مغرب #روضه_آستانه 🆔 @ghabe_hasht

🔰سلسله جلسات ما و تاریخ سینما 🔸درک ماهیت سینما از طریق سیر تحول تاریخی آن 🔹فیلم دیدن، مطالعه و گفت‌وگو حول قله‌های تاریخی سینما 🔸نظر به مسائل کنونی سینمای ایران در آینه تاریخ 🔹جلسه نهم، یک‌شنبه ١۵ مرداد ماه، ساعت ١٨ 📚بررسی سینمای شوروی در دهه ٢٠ میلادی با نگاهی به فیلم‌های: 🔺رزمناو پوتمکین ١٩٢۵ 🔺اعتصاب ١٩٢۵ 🔺مادر ١٩٢۶ 🕌 خیابان بزرگمهر، مادی شهرستانی، کوچه شهید سعید احمدی، آستانه قاب هشت 🔸برای کسب اطلاعات بیشتر با شماره ٠٩٣٧٣۴٠١۴۴۵ تماس حاصل فرمایید. #ما_و_تاریخ_سینما 🆔 @ghabe_hasht

🔰سلسله جلسات «حکمت، معنا و تصویر» 🔸با حضور دکتر سید مهدی امامی جمعه 🔹جلسه هشتم، چهارشنبه ١٨ مرداد ماه، ساعت ١٨ 🕌 خیابان بزرگمهر، مادی شهرستانی، کوچه شهید سعید احمدی، آستانه قاب هشت 🔸برای کسب اطلاعات بیشتر با شماره ٠٩٣٧٣۴٠١۴۴۵ تماس حاصل فرمایید. #حکمت_معنا_تصویر 🆔 @ghabe_hasht

🎙 جلسه هشتم از سلسله جلسات «حکمت، معنا و تصویر» 🔸با حضور دکتر امامی جمعه 🔹چهارشنبه، ١٨ مرداد ماه 🕌 آستانه قاب هشت #حکمت_معنا_تصویر 🆔 @ghabe_hasht

🔰 جلسه «ما و تاریخ سینما» امروز (٢٢ مرداد) برگزار نمی‌شود. 🆔 @ghabe_hasht