eitaa logo
قدمی تا ظهور
68 دنبال‌کننده
5هزار عکس
3.6هزار ویدیو
21 فایل
. 🌸﷽🌸. محڣلےساختہ‌اٻم‌ٺاهدیہ‌ڪنٻم،ٻاࢪٻماݩ‌ࢪا‌ بہ‌آخࢪٻݩ‌مـ🌙ـاه‌آسماݩ‌امامٺ‌•🌿• کپے‌باصلواٺ‌براےظھــوࢪ ࢪآه‌اࢪٺبـاط🌸↯ مدیریت @eamohamd @ghadamitazohoor313 ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
مشاهده در ایتا
دانلود
مدتیه به این مسئله فکر میکنم که وقتی من میمیرم ؛ بعدِ ۳ ، ۷ ، ۴۰ یا نهایتاً سال ، از یاد خیلی ها میرم... ولی بعضیا با یه کارهایی موندگار میشن ؛ برای بعضی ها و کارهای سبب موندگاریه از (ره) گرفته تا همین (قدّس الله نفسه الزکیه)... برای بعضی ها هم شاید امور مختلف دیگه سبب بشه مثل "گل " به استرالیا . اما آنچه که در تاریخ موندگاره و پاک ناشدنی ست ؛ است. یکی از همین هم دوره ای های ما که موندگار شد ؛ هست. شهید علی خلیلی ؛ که هر وقت اسم میاد ؛ گلوی زخمی اش یادآور و و اوست. علی جان ؛ نامت ماندگار و راهت پر رهرو باد.
‌ 📚ریاضت صوفیانه در نگاه علامه طباطبایی یکی از کارهایی که صوفیان برای فریب مردم انجام می‌دهند، انجام ریاضت‌های غیر مشروعی است که آثار عجیب و غریب بر آن مترتب بوده، به‌گونه‌ای که شخص عادی قادر به انجام آن نیست، مگر با انجام این ریاضت‌های غیر شرعی، که در اسلام از آن نهی شده است. به‌عبارتی این ریاضت صوفیان، همان ریاضت‌ مرتاضان هندی و بودایی است که محرماتی مثل اضرار به نفس و ترک واجبات الهی را در پی دارد. علامه طباطبایی در این‌باره می‌فرماید: «مسئله رياضت نفس امري نيست كه مسلمانان آن را در قالب تصوف و عرفان اختراع كرده باشند، بلكه اين عمل در بين امم گذشته مثل بودائيان، هنديان، نصاري و ... به خاطر آثار عجيب و غريبي كه بر آن مترتب مي‌گردد مرسوم بوده است.[1] در قرآن و روایات به این بحث اشاره شده و ریاضتی که شیطانی و همراه با انجام محرمات و ترک واجبات باشد، به‌شدّت با آن برخورد و حتی بدعت شمرده شده است. چنان‌که در سوره حدید آیه 27، رهبانیت در مسیحیت به‌عنوان یک بدعت ذکر شده که اکثراً به فسق منجر شده است. بنابراین در اسلام، ریاضتی مورد قبول است که اولاً قصد تقرب به خدا و مخالفت با هوای نفس در آن بوده و ثانیاً کاملاً مطابق با اسلام و دستورهای اسلام و بدون بدعت باشد. در روایتی حضرت رسول اکرم (ص) در این‌باره فرمودند: «رهبانیت امت من هجرت، جهاد، نماز، روزه، حج و عمره است»[2] پی‌نوشت: 1. طباطبائي، محمد حسين، الميزان، قم، دفتر نشر اسلامی، بی تا، ج6 ، صص192 و193. 2. مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، بیروت، موسسة الوفاء، 1404ق، ج14، ص277.