📙 خوانش کتاب دکل #قسمت_سی‌وهشت ... بعضی مواقع با نفوذی که این بدخواهان در بازار دارند با ترفندهای مختلف اجناس و مصالح ساختمان را گران میکنند تا قدرت خرید ما پایین بیاید حتی دنبال این هستند که ما را تحریم کنند لذا وقتی به مغازه میرویم تا مصالح بخریم، صاحب مغازه به خاطر ترس از آن افراد قلدر به ما جنس و مصالح نمیدهد؛ البته این تحریم در اصل باعث کشف استعداد ابتکار عمل و ایجاد فرصت برای ما میشود تا خودکفا شویم و خودمان کارخانه بزنیم و مصالح را تولید کنیم به هر حال این واقعیت را فراموش نکنیم که راه پیروزی ما استقامت است و در دل مقاومت این معنا خوابیده است که باید به طور طبیعی از خوشیها و منفعت طلبی‌های زیادی چشم پوشی کنیم تا بتوانیم این ساختمان را بالا بیاوریم. این نگاه کلان و عمیق به نظام و انقلاب خیلی به ما کمک میکند تا به راحتی با یک قضیه‌ی سطحی مثل میوه دادن به دانش آموزان در زمان شاه، نسبت به نظام و انقلاب خود بدبین یا بی‌اعتماد نشویم. - خب بچه‌های خوب خدا را شکر که این مرحله را به خوبی طی کردیم بگذارید مطلبش را پای تخته بنویسیم. مطلب هجدهم: ملاک اوّل برای قضاوت این است که باید همزمان خدمتها و خیانتها را دید و با توجه به اهداف و ارزشهای مکتبی خود قضاوت عادلانه کرد که ثابت کردیم خدمتهای نظام شاهنشاهی نسبت به خیانتهایی که به مردم کرده مثل یک سوزن در انبار کاه است. ملاک دوم این بود که در یک حرکت جهادگونه و مسیری که پر از دشمن و موانع است به طور طبیعی باید از بسیاری از خوشی‌ها گذشت. زیرا لازمه ی رسیدن به اهداف متعالی خود، پرهیز از برخی امور لذت محور و رفاه محور است. نگاهی به چشمان شهاب کردم و گفتم خب آقا شهاب گل! نسبت به این بخش از سؤال خود قانع شدی یا نه؟ شهاب گفت: بله حاج آقا ولی سؤالات بعدى من هم مهم است. لبخندی زدم و گفتم: خب، الحمدلله عجله نکن. ان شاء الله یکی یکی به لطف خدا سنگرها را فتح میکنیم حالا برویم به جنگ گروه دوم از دسته ی اوّل. اگر گفتید چه بود بچه ها؟ حمید به سرعت گفت: حاج آقا اوضاع اقتصادی یا معیشتی مردم در زمان شاه بود، مثل خرید ماشین به قیمت خیلی ارزان. یک نگاه به نشانه‌ی تأیید به حمید کردم و همین طور که سرم را تکان می دادم گفتم بله درست است آفرین به حمید آقای گل! درست زدی توی خال. حمید گفت: حاج آقا دسته بندی مطالب شما قشنگ است. به خاطر همین در ذهن آدم میماند. من هم بلافاصله با شوخی گفتم این که بله کلا بنده، همه‌ی مطالبم قشنگ است و اگر کسی مثل شما چشم بصیرت داشته باشد میتواند اینها را درک کند. بچه ها همگی لبخند زنان به من نگاه میکردند حرفهایم را ادامه دادم و با تبسمی معنادار گفتم خب الآن وقت تعریف از من نیست. حالا برویم سراغ مرحله بعدی عملیات. جلسه ی قبل آقا شهاب مثال خرید ارزان ماشین در زمان شاه را زد. قبل از جواب به این مثال و مثالهایی که مربوط به ارزانی کالا در زمان شاه میشود، باید بگویم اگر ما تاریخ کشورمان را ورق بزنیم به وضوح خواهیم دید که در زمان پهلوی بیشترین خدمات و درآمدهای کشور در اختیار گروه کوچکی از پایتخت نشینان یا همسانان آنان در برخی دیگر از نقاط کشور بود. مردم بیشتر شهرها به ویژه مناطق دور دست و روستاها در آخر فهرست و غالباً محروم از نیازهای اولیه‌ی زیر ساختی و خدمت رسانی بودند. این تصویر گویای اوج بی عدالتی در زمان طاغوت است لذا این تصور را که آن زمان ارزانی و عدالت بوده از سرتان بیرون کنید البته نسبت به مثال آقا شهاب یعنی ماشین هجده هزار تومانی جواب دیگری خواهم داد. بنای حاکمان طاغوت این نبود که عدالت را رعایت کنند و یقین داشته باشید که طبق فرمولهای اقتصادی مردم در مضیقه و تنگنا بودند چون اقتصاد و ثروت فقط در دست افراد خاصی بوده و توزیع ثروت معنایی نداشته است چون فقط به فکر جیب و شکم خود بودند. درآمد نفتی ایران از ۳ میلیارد دلار در سال سی و دو به ۵۳ میلیارد دلار در سال پنجاه و شش رسید؛ یعنی حدود ۱۷ برابر درآمد نفتی ما زیاد شده بود، ولی با این وجود، فقر و شکاف طبقاتی بیشتر میشد خب علتش چه بود؟ تنها ۱۰ درصد از درآمد سرشار نفت و کمتر از ۱۵ درصد از کل واردات به امر توسعه اختصاص می یافت. شرکت ملی نفت به صورت محرمانه ولی دائمی، مبلغ کلانی به حساب شخصی شاه واریز میکرد؛ به گونه ای که سرمایه ی شخصی شاه به یک میلیارد دلار رسیده بود و یقیناً با این سرمایه‌ها و ثروتهای هنگفت نهادهایی اداره میشد که آنها هدفی جز سلطه ی بیشتر حکومت بر تمام ابعاد زندگی مردم نداشتند. تقریباً ۳۵ درصد مردم ایران در سال ۱۳۵۱ سوء تغذیه داشتند که عامل مرگ و میر میشد وضعیت بهداشت و عمران شهری واقعاً رنج آور بود مملکت ما پول نفت زیاد داشت، اما شاه یا استفاده ی شخصی میکرد یا تسلیحات میخرید... ادامه دارد...🍃 📻کانال قدیما (نوستالژی)👇 🆔 @ghadima110