در راه به صومعه‌ای رسیدند. راهبی از صومعه بیرون آمد، و با سپاهیان گرم گرفت! به حضرت عرض کرد: کتابی قدیمی از اصحاب عیسی پیش ماست، میتوانم آن‌ را به شما نشان بدهم؟! فرمود: بله، چه نوشته است؟ راهب کتاب را آورد و خواند نوشته بود: خدا بعد از عیسی پیامبری مبعوث میکند که • کتاب و حکمت می‌آموزاند، • مهربان و نرم خو و نرم گفتار است • و بدی را با خوبی پاسخ میدهد. اما بعد از رحلتش قومش اختلاف میکنند. در این هنگام ولی‌امری از اصحاب او که عازم نبرد است از این صومعه عبور میکند. • مردی است که اهل امر به معروف و اقامه حق است، • دنیا برایش بغایت بی ارزش است. هرکس نبی را دریافت، ایمان آورد؛ اما اگر کسی آن ولی را یافت در رکابش جهاد کند تا شهید شود! این راه بهشتی شدن است. راهب گفت آن ولی تویی؛ من همراه تو عازم جنگ میشوم تا ببینم تقدیرم چه میشود. علی‌علیه‌السلام گریه کرد و فرمود: شکر خدایی را که مرا در کتب ابرار ذکر خیر فرموده است. راهب با علی‌علیه‌السلام همراه و عازم صفین شد. همیشه با خود مولا غذا میخورد، و در خیمه مولا میخوابید، تا اینکه در جنگ صفین تعداد بسیاری کشته شدند. عصر شد و از او خبری نشد. حضرت فرمود: در میان کشته‌ها جستجویش کنید. وقتی جسدش را یافتند خودش بر او نماز خواند و دفنش کرد و فرمود:" این راهب از ما اهل بیت است! " و گفته‌اند تا مدتها حضرت او را یاد میکرد و برایش بسیار استغفار میکرد. #صراط‌مستقیم‌علی‌علیه‌السلام | وقعه‌صفین‌،ج۱، ص۱۴۷