حسام‌الدین آشنا و تکمیل پازل برجام منطقه‌ای
امروز و در آستانه تحمیل برجام منطقه‌ای، اعداد و ارقامی در خصوص میزان محبوبیت ایران در منطقه منتشر شد که حرف آن یک چیز بیشتر نیست: نگاه منفی کشورهای اسلامی و علی الخصوص متحدان ایران به جمهوری اسلامی.
جالب است بدانید پایش مذکور را مرکز افکارسنجی دانشجویان ایران (ISPA) که حسام‌الدین آشنا عضو هیأت امنای آن است، به سفارس مرکز بررسی‌های استراتژیک ریاست جمهوری که همو ریاست آن را برعهده دارد انجام داده است.
فارغ از این پرسش بنیادین که چگونه و با چه روشی یک موسسه افکارسنجی داخلی به نظر مردم ۱۱ کشور اسلامی دست یافته و اینکه با چه هدفی افکار عمومی کشورهایی چون موریتانی و مغرب در معرض پایش قرار گرفته‌اند اما کشورهایی چون سوریه، ترکیه، بحرین و یمن خیر؛ این سوال اساسی نیز مطرح است، در شرایطی که حزب الله لبنان پیروز قاطع انتخابات پارلمانی اخیر لبنان بود آنچنانکه حاج امین شری، نامزد حامی مقاومت، برای نخستین بار در تاریخ سیاسی لبنان رتبه نخست بیروت (پایگاه سنتی جریان ۱۴ مارس) را از آن خود نمود، چگونه نظر مثبت مردم لبنان به ایران، تنها ۵۱٪ برآورد شده است؟!
و یا در شرایطی که لیست مرتبط با حشد الشعبی (الفتح) رتبه دوم انتخابات پارلمانی عراق را کسب نمود، چگونه نظر منفی مردم عراق نسبت به ایران، ۶۱٪ و منفی‌تر از عربستان سعودی با ۵۹٪ ذکر گشته؟!
و فارغ از این اعداد و ارقام مشکوک و بدون پشتوانه علمی، این پرسش مبنایی به جای خود باقی است که هدف از انتشار چنین آماری از سوی مرکز بررسی‌های استراتژیک ریاست جمهوری در این مقطع زمانی چیست؟ البته پاسخ واضح است!
۱۳۹۷/۴/۹
@GhadiriNetwork
🔷 پیام مخاطب و پاسخ اینجانب
🔸پیام مخاطب:
آقای قدیری عزیز
این طرح استیضاح روحانی پوست موز زیر پای نظامه.
اعتراضات دی ماه ۹۶ بهشون ثابت کرده کلید واژه معیشت پتانسیل اعتراضات تحول خواهانه و دموکراسی طلبانه ی سال ۸۸ رو نداره.
حالا می‌خوان اعتراضات رو با دو بال معیشت و آزادی به کف خیابان بیارن.
خشونت از طرف معیشت طلبان و مدیریت توسط دموکراسی خواهان.
علاوه بر اون رفتن روحانی برای مردم نشانه ای از ضعف جمهوری اسلامی هست و آغازی بر دومینوی سقوط.
در مرحله بعد مسئولیت با رهبری خواهد بود و حمله به سنگر آخر.
به نظر بنده موندن روحانی و کار کشیدن ازش به هر نحوی به مراتب عقلانی تر هست تا کنار گذاشتنش و تبعات احتمالیش من جمله شلوغ شدن دانشگاه ها و ایجاد ذهنیت کودتا توسط سپاه.
🔹پاسخ اینجانب:
چرخش روحانی به ادبیات انقلابی، صرفا تاکتیکی و برای خام کردن اصولگرایان و رهایی از مهلکه استیضاح است.
روحانی دیگر پایگاه اجتماعی ندارد که کسی برای بقای او به خیابان بریزد.
الان جامعه نیاز به امید دارد و دولت نیاز به پاکسازی و تغییر راننده، که هر دو هدف با استیضاح روحانی محقق می شود.
ضمنا ذهنیت کودتا توسط سپاه هم محلی از اعراب ندارد، چراکه پیشتاز بحث استیضاح، اصلاح طلبان اند، نه نظامیان و نه حتی اصولگرایان.
بماند که هدف اصلاحات فرار از روسیاهی حمایت های گسترده از روحانی در دو دوره انتخابات و نجات اعتبار نداشته و سرمایه اجتماعی خویش است.
البته منکر طرح دشمن برای ضربه زدن به هر بهانه و در هر شرایطی، اعم از بقا یا فنای روحانی نیستم.
@GhadiriNetwork
🔷 عروسک، آب، نفت
🔻منافقین میوه گردهمایی پاریس را در ایران چیدند: تیراندازی و آشوب در خرمشهر. شعار به عقب برنمی گردیم را یادتان هست؟ بازگشتیم به دهه شصت و قیام مسلحانه مجاهدین خلق. علی برکت الله!
🔻عملیات روانی سنگینی که با ادعای مضحک #تشنه_کشی حول درگیری مسلحانه منافقین در خرمشهر آغاز کرده اند و علی رغم اتمام غائله، همچنان ادامه می دهند، بیانگر تلاش برای رساندن موضوع به #محرم و ضربه زدن به انقلاب از خاستگاه خویش است؛ پروژه ای که در ۸۸ هم پیاده شد و در خروش ۹ دی به کما رفت.
🔻وقتی به محدوده جغرافیایی شلوغی ها نگاه می کنید، از ماجرای اغتشاش چند روزه به نبود یک عروسک در برنامه کلاه قرمزی، تا تخریب لوله آب در پی شایعه هماهنگ ضد انقلاب و متعاقب آن شورش ناشی از شوری آب، متوجه می شوی استان نفت خیز خوزستان هدف اصلی است، آن هم در آستانه اعمال تحریم نفتی کشور.
@GhadiriNetwork
بخش پایانی مقاله ۱۶ بندی اینجانب منتشره در ۸ مرداد ۹۴ با عنوان «گزارشی به ملت ایران» در تبیین برجام:
روشن است که دولت با هدف رهایی از مضیقه اقتصادی -که ظاهرا چاره آن را فقط و فقط در سیاست خارجی و نه اقتصاد داخلی می‌بیند- تحدیدات و تهدیدات نظامی امنیتی را به شدت پررنگ کرده است.
در مجموع شاید بتوان این همه پیچیدگی را چنین تشبیه و خلاصه کرد که ایران با تحویل فشنگ خود در ازای پولی که از حساب خویش دریافت کرده (قرار است دریافت کند)، چماق روی سر را به گرز بالای سر مبدل ساخته.
موافقان توافق، به پول پس گرفته و چماقی که از روی سر کشور برداشته شد استناد می‌کنند و مخالفان به فشنگ داده شده و گرزی که بالای سر قرار گرفته استناد می‌نمایند.
به بیان دیگر وضعیت توافق همانند آتش بس است. کسانی که به حریف -اگر نگوییم دشمن!- خوشبین‌اند امیدوارند این آتش‌بس، پایدار مانده و به صلح منجر شود؛ اما بدبینان، نگران نقض آتش‌بس هستند و اینکه طبق اذعان کاخ سفید، آمریکا در وضعیتی برتر وارد کارزار با ایران شود.
این درحالی است که بدبینی بدبینان تماما مستند و مسبوق به سابقه حریف است اما مستندی برای خوشبینی خوشبینان مطلقا وجود ندارد.
🔗 مشاهده متن کامل:
iusnews.ir/fa/news-details/174409
@GhadiriNetwork
4_5906671984485336531.pdf
463.1K
🌐 فایل PDF آرشیو مقالات اینجانب در روزنامه کیهان
دریافت متن ورد:
AhmadGhadiri.ir/post/398
@GhadiriNetwork
🔵 خز و خرس
۱. حکایت معروفی است که فردی به امید گرفتن خزی شناور به رودخانه زد اما بیرون نیامد. همراهش که دید رفیقش نمی‌تواند از آب خارج شود از او پرسید چرا از رود بیرون نمی‌آیی؟ که غریق پاسخ داد من خواستم خز را بگیرم، خرس من را گرفته!
۲. بسیاری از چهره‌های سرشناس صفحاتی را برای عرضه عقاید و احیانا «اندیشه»های خود در شبکه‌های اجتماعی ایجاد کرده‌اند تا مخاطب را نیز همراه و هم‌نظر خویش گردانند اما در عمل اسیر بازخوردهایی می‌شوند که از واکنش «مخاطب» به مطالب خود می‌گیرند و اینجاست که باید گفت به جای گرفتن خز، اسیر خرس شده‌اند.
۳. حال این مخاطبِ بیش‌فعال و همیشه در صحنه کیست که با نظرات بی‌پروای خود، چهره‌ها را به سمت‌وسوی مطلوب سوق داده و بعضا وادار به اتخاذ مواضع ضدحاکمیتی می‌کند؟
این طیف از دو گروه تشکیل شده است؛ جمعیتی از فعالان خودجوش فضای مجازی و جماعتی سازمان یافته با IDهای فارسی و IPهای عموما سعودی (ارتش سایبری عربستان) و در مرتبه بعد اروپایی (اعضای سازمان منافقین).
تکلیف جماعت اخیر مشخص است؛ افرادی با اکانت‌های عموما جعلی و اسامی مستعار و دارای تصاویری نامربوط و بعضا متعلق به مشاهیر غربی.
دسته اول که از طبقه متوسط به بالای شهری با سلایق فرهنگی سیاسی خاص هستند نیز متولیان صفحات اجتماعی پربازدید را به نوبه خود به بیراهه می‌برند، زیرا نفرات و سروصدای‌شان در فضای مجازی به مراتب بیشتر است از جمعیت و وزن‌شان در عرصه حقیقی.
۴. اما آنچه به چشم چهره‌های هنری، ورزشی و سیاسیونی که به واسطه زندگی‌های اشرافی، ارتباط مستقیم خود با توده‌های مردم را قطع کرده‌اند می‌آید، نه زندگی حقیقی عموم جامعه که لایک، ریشیر و کامنت افرادی است که مسئولان «مردم»شان می‌پندارند و رسم «مردم داری» را نیز در هم‌جهت شدن با نظر و سلیقه آنان و اتخاذ مواضع همسو در توییتر، تلگرام و اینستاگرام می‌یابند.
۵. باید توجه داشت که فرق است میان «آنچه نظر مردم است» و «آنچه که مردم گمان می‌کنند نظر مردم است».
ممکن است عموم جامعه بر عقیده‌ای باشند و در عین حال نیز گمان کنند اکثریت مردم خلاف آن را معتقدند و اینگونه است که «تصویر»ها مغلوب «تصور»ها می‌گردد؛ زیرا اقلیتی به مدد ذره‌بین فضای مجازی، اکثریت و بزرگتر از آنچه هستند جلوه می‌کنند؛ موضوعی که در حال حاضر به جد با آن مواجهیم و به معضلی فرهنگی-سیاسی و حتی امنیتی برای کشور بدل گشته است.
@GhadiriNetwork