#مناجات_شعبانیه بخش اول بسم الله الرحمن الرحیم اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلَي مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اسْمَعْ دُعَائِي إِذَا دَعَوْتُكَ وَ اسْمَعْ نِدَائِي إِذَا نَادَيْتُكَ وَ أَقْبِلْ عَلَيَّ إِذَا نَاجَيْتُكَ فَقَدْ هَرَبْتُ إلَيْكَ وَ وَقَفْتُ بَيْنَ يَدَيْكَ مُسْتَكِيناً لَكَ مُتَضَرِّعاً إلَيْكَ ترجمه: به نام خداوند بخشنده‌ی مهربان خداوندا بر محمد و خاندان او درود فرست و وقتی که تو را می‌خوانم سخنم را بشنو، وقتی تو را صدا می‌زنم صدایم را بشنو و زمانی که با تو نجوا می‌کنم رو به سوی من کن چرا که من به سوی تو فرار کرده ام، در برابر تو ایستاده ام، در حالی که برای تو افتاده شده ام، خود را برای تو کوچک کرده ام (ترجمه:اسماعیل دشمیر)

برداشتی از بخش اول👇 "نازمو بکش!" خدای مهربونم! من خیلی دلم گرفته.. من خیلی اذیت شدم.. من.. من.. من..😢 من می‌خوام نازمو بکشی.. ببین اوف شدم! ببین دارم صدات می‌کنم.. گوش می‌دی دیگه؟! میخوام خودمو برات کوچیک کنم. وقتی باهات حرف می‌زنم منو نگاه کنیا! ببین.. ببین.. ببین چقدر ترسیدم.. بغلم کن! اومدم پیشت نازم کنی.. امیر المومنین علی علیه السلام خود را در برابر خداوند، بی نهایت حقیر و کوچک می‌داند. ولی بزرگی خداوند مانع از هیچ خلوت و گفتگویی با او نمی‌شود. چرا که او اولین و آخرین پناهگاه است. با تمام بزرگی که دارد، مهربان هم هست. بی نهایت مهربانست. کودکی که مادر خود را الهه تمام خوبی ها و ملکه تمام دنیا می‌داند، هنگام وقوع کوچکترین درد از پناه آوردن به او دریغ نمی‌کند. نه تنها دریغ نمی‌کند که هر چه از لوس کردن در توان دارد ابراز می‌کند‌. کودک از مبالغه‌ی درد خود کم نمی‌گذارد. بارها تاکید می‌کند: مامان! ببین دستم اوف شده! ببین خیلی درد می‌کنه! ببین! ببین مامان! مادر می‌بیند و می‌داند. لبخندی می‌زند و فرزند را به آغوش می‌کشد. دستان او را غرق در بوسه می‌کند.. اسماعیل دشمیر ۹۹/۱۲/۲۶ #مناجات_شعبانیه درخدمت‌باشیم!