طعامی که فضیلت علی(ع) را فریاد زد.... به سفره‌ی رنگین معاویه نگریستم. در میان انبوهی از غذاهای سرد و گرم و ترش و شیرین، مرا به خوردن طعامی دعوت کرد که از روده‌هـاى مـرغـابى تهيّه شده و با مغز گوسفند آميخته و با روغن پسته سرخ كرده و شكر نِيشكر در آن حل کرده بودند. اشک امانم نمی‌داد، وقتی روزی را به یاد آوردم که على بن ابيطالب مرا به سفره‌ی خود دعوت کرد سفره‌ای که لای آن کمی آرد جو گذاشته و آن را مهر و موم کرده بود. برایم سوال شد که آیا برای اینکه کسی نخورد چنین بسته‌بندی شده است؟ آن وجود نازنین رو کرد به من و گفت: "احنف بن قيس! مى ترسم حسن وحسين عليهماالسلام بر آن روغنی بريزند. گفتم : يا اميرالمؤمنين مگر اين كار حرام است؟ او فرمود: نه، بلكه بر امامان حق لازم است در طعام مانند مردمان عاجز و ضعيف باشند تا فقر باعث طغيان فقرا نگردد. هـر وقـت فـقـر بـه آنـها فشار آورد بگويند: بر ما چه باك ، سفره اميرالمؤمنين نيز مانند ماست. مـعـاويـه گـفـت : اى احـنـف مـردى را يـاد كـردى كـه فضـيـلت او قابل انكار نيست. اصل الشّيعه و اصُولُها ص ۶۵ ✍زينب نجیب #فضیلت_امام‌علی_علیه‌السلام #داستانک @ghalamenajib