☆☆☆ ...از بیابان بوی گندم مانده است عشق روی دست مردم مانده است آسمان بازیچهٔ توفان ماست ابر، نعش آه سرگردان ماست... عاقبت یک روز طوفان می‌شود هرچه می‌خواهد خدا آن می‌شود می‌روم افتان و خیزان تا غدیر باده‌ها می‌نوشم از جوشن کبیر آب زمزم در دل صحرا خوش است باده نوشی از کف مولا خوش است فاش می‌گویم که مولایم علی است آفتاب صبح فردایم علی است هرکه در عشق علی گم می‌شود مثل گل محبوب مردم می‌شود تا علی گفتم زبان آتش گرفت پیش چشمم آسمان آتش گرفت آسمان رقصید و بارانی شدیم موج زد دریا و توفانی شدیم بغض چندین سالهٔ ما باز شد یا علی گفتیم و عشق آغاز شد یا علی گفتیم و دریا خنده کرد عشق ما را باز هم شرمنده کرد یا علی گفتیم و گل‌ها وا شدند عشق آمد، قطره‌ها دریا شدند یا علی گفتیم و توفانی شدیم مست از آن‌دستی‌که می‌دانی شدیم یا علی گفتیم و توفان جان گرفت کوفه در تزویر خود پایان گرفت کوفه یعنی دست‌های ناتنی کوفه یعنی مردهای منحنی کوفه یعنی مرد، آری، مرد نیست یا اگر هم هست، صاحب‌درد نیست عدّه‌ای رندان بازاری شدند عدّه‌ای رسوایی جاری شدند آن‌همه دستی‌که در شب طی شدند ابن‌ملجم‌های پی در پی شدند... از سکوت و گریه سرشارم علی تا همیشه دوستت دارم علی #محمود_اکرامی‌فر

تنها تویی که از لب من شعر می‌شوی هرکس که لایق غزل عاشقانه نیست! #محمود_اکرامی‌فر