شب بود و می گذشتم از کوچه های باران از دور می شنیدم گاهی صدای باران پرسیدم از نشانت ؛ گفتند :《 سمت مشرق ، بعد از طلوع خورشید ، در انتهای باران》 من می نوشتم از عشق؛ جایی که در خیالم پیچیده عطر نرگس؛ در ردپای باران دلواپس تو بودم ؛ هر لحظه می سرودم در خلوت خیابان؛ شعری برای باران می آمدی و من هم ، از شوق با تو بودن اسم تو را نوشتم؛ آن شب به جای باران چتر مرا گرفتی؛ گفتم: 《پناه من شو》 گفتی :《 نمی شناسم غیر از خدای باران 》 از خاطرم گذشتی ؛ آری چه عاشقانه دارد دلم دوباره با تو هوای باران... #نرگس_مرادی